NIEUWS
26
ren voor een tochtje over de
golf.
Santa Lucia is feitelijk slechts
een der weinige stukjes van het
oude Napels, zoals het in de
wereld beroemd geworden is.
Reeds Goethe schreef er vrien
delijke dingen over, zowaar ook
over de Napolitanen zelf, ten-
aanzien waarvan lang niet iedere
toerist het met hem eens zal zijn.
Een toerist komt evenwel ge
woonlijk niet met het meest
sympathieke deel van de bevol
king in aanraking. Bewonderens
waardig blijft in de Napolitanen
hun natuurlijke opgewektheid en
levenslust, die hen zelfs in hun
grootste armoede niet verlaat.
De Napolitanen zijn geen door
het harde leven verharde men
sen. Dat ze het met de eerlijk
heid niet zo nauw nemen, is in
belangrijke mate het gevolg van
hun armoede. Zij beweren, dat
eerlijkheid een weeldeverschijn-
sel is. Wie het goed heeft, be
hoeft niet te stelen
Het is natuurlijk waar, dat het
zachte klimaat en de heerlijke
zon de ellende minder zwaar
doen drukken en hun behoeften
heel wat minder zijn dan die
van een Noord-Europeaan en
zelfs van een Noord-Italiaan.
Hun optimisme is onverstoor
baar. Zonder dit aangeboren op
timisme zou Napels vermoedelijk
de ene revolutie na de andere
beleven. Het is overigens ge
noegzaam bekend, dat talloze
Napolitanen, vooral in de vorige
eeuw, geëmigreerd zijn, vooral
naar Noord- en Zuid-Amerika,
maar ook naar de landen van
Noord-Afrika, waar b.v. de stad
Tunis behalve duizenden Sicili-
anen even zovele Napolitanen
herbergt, die thans inmiddels
gedwongen worden naar Italië
terug te keren. Ze mogen slechts
in Tunesië blijven wanneer ze
de Italiaanse nationaliteit prijs
geven en bovendien nog Mo
hammedaan worden. Aldus wordt
het toch al overbevolkte Napels
gedwongen, steeds weer nieuwe
inwoners op te nemen, hetgeen
voor het stadsbestuur een groot
probleem vormt.
Men ziet, het is lang niet alles
goud wat er blinkt in Napels en
de zonneschijn verbergt er veel,
vooral voor de buitenstaander,
die geen gelegenheid heeft de
er heersende toestanden nader te
bestuderen. Toch wordt er veel
gedaan om de levensstandaard
te verbeteren en zowel de sociale
als de hygiënische situatie op een
hoger peil te brengen. De onbe
zorgdheid, zelfs zorgeloosheid
der Napolitanen en een niet te
miskennen indolentie vormen
hier evenwel grote hinderpalen.
Napels is intussen nog steeds
een prachtige stad. Het moet dit
reeds in de verre Oudheid zijn
geweest, toen de Grieken het
stichtten en het Neapolis noem
den, de nieuwe stad. Als Neapo
lis was het eeuwen achtereen een
der grote centra van Magna
Griekenland, ofwel Magna Gre-
cia, een rijke kolonie, door de
Grieken langs de kust van het
Italiaanse schiereiland gesticht,
waartoe ook Sicilië en een
groot gedeelte van Zuid-Italië
behoorden.
Er is van die Griekse Oudheid
nauwelijks iets overgebleven en
Napels kan ook lang niet in die
mate als Rome en andere Itali
aanse steden groots gaan op im
posante overblijfselen uit de Ro
meinse Oudheid, afgezien dan
van de buitengewoon interessan
te ruïnensteden Pompeji en Her-
culaneum, die we reeds aanstip
ten. Maar zijn omgeving ver
goedt aan natuurschoon voor
velen bijna alles. Wie aan Napels
denkt, hoort namen als Capri,
Sorrento, Posilippo (het stadje
van het grote feest der Napoli-
taanse liedjes, dat van Piedigrot-
ta) enz.
Over enkele jaren zal de auto
baan, welke dwars door Italië
moet lopen, de Strada del Sole,
de Zonneweg, van Milaan tot
Napels en liefst nog daar ver
voorbij lopen. Dan zal Napoli
veel dichter bij Midden-Europa
liggen dan tot nu toe en zal het
aantal Nederlanders, dat elk jaar
Italië bezoekt, een steeds groter
contingent toeristen opleveren,
die Napels op hun programma
zullen zetten. Dit geldt natuur
lijk ook voor de toeristen van
andere naties. Wat dit betreft,
wacht Napels nog een goede
toekomst. En schepen als de
„Caltex Naples" zullen eventu
eel de olie en de benzine aan
voeren voor de duizenden auto's
en bussen, die in Napels en om
geving zullen moeten tanken.
Ten slotte, zo men wil, een stukje
geschiedenis.
Napels dankt zijn naam welis
waar aan Neapolis, maar dit
houdt in dat het zo genoemd
werd, omdat zich in de naaste
omgeving reeds een vesting be
vond. Dat was Parthenope, wel
ke naam nog voortleeft en voorts
was er Palaeopolis. De grote
stroom van kolonisten of land
verhuizers uit het oude Grieken
land maakte de stichting van een
nieuwe stad, Neapolis, noodzake
lijk en de drie vestigingen ver
smolten in de loop van de tijd
tot één geheel. De stichting van
Parthenope wordt op ongeveer
het jaar 800 vóór Christus ge
steld. Er is nog lang nadat
Napels in het Romeinse rijk op
genomen werd, Grieks gespro
ken. De Romeinse keizers ver
bleven graag in de prachtige
stad. Men ontmoet er zelfs de
fijnproever Lucullus, die er een
villa bezat. Virgilius heeft er de
laatste hand gelegd aan zijn
mooiste gedichten.
Na Rome heeft Byzantium over
Napels geheerst. Vervolgens
kreeg het Noormannenvorsten,
vervolgens kwamen er de Duitse
Hohenstaufen. Daarna werden de
stad en haar omgeving lange tijd
door de Spanjaarden geregeerd.
Er zetelden toen Spaanse vice-
koningen. In de achttiende eeuw
kreeg het weer Habsburgse en
vervolgens Bourbonse heersers.
Napoleon maakte zijn maar
schalk Murat koning van Na
pels. Hierna kwamen de Bour
bons weer terug, wier regering
een ware opeenvolging van op
standen beleefde, tot de befaam
de Garibaldi de stad veroverde
en bij het koninkrijk Italië deed
inlijven, dat nu een republiek is.
