Geheimschrift?
ZATERDAG
In Memoriam
(^NIEUWS
16
zoals die in de C.A.O.-vaklijst is weergegeven".
„Is dat nu niet voldoende en goed genoeg?"
Laten we vooropstellen, dat de huidige vaklijst
gedurende een 40-tal jaren een waardevol hulp
middel is geweest, maar toch zijn hiertegen, mede
onder invloed van de technische en organisatorische
ontwikkeling in de industrie, wel een aantal be
zwaren aan te voeren.
We noemen o.a. de volgende:
1. Zij geeft geen volledig beeld van alle thans
bekende en voorkomende functies in de Metaal
industrie.
2. Verschillende beroepen zijn te vaag weergege
ven.
3. Binnen de genoemde beroepen bestaat een te
grote verscheidenheid (bijv. bankwerker, draaier,
lasser, monteur).
4. Er wordt alleen maar rekening gehouden met
leertijd.
Werkclassificatie beter?
Om aan deze bezwaren tegemoet te komen en deze
zo mogelijk op te heffen heeft men gezocht naar
een middel met behulp waarvan men tot een bil
lijker en meer objectieve onderscheiding van de
bekende functies en daardoor dus ook tot een juis
tere beloning voor deze functies kan komen.
Dit middel heeft men gevonden in de Werkclas
sificatie.
In de Metaalindustrie is hiervoor een eigen, op
deze tak van industrie afgestemd, systeem ontwor
pen, dat thans bekend staat onder de naam „Me
taalmethode". Welk systeem of welke methode men
echter ook toepast, altijd zullen 5 fasen moeten
worden doorlopen.
Deze fasen zijn achtereenvolgens:
Beschrijving.
Analysering.
Waardering.
Classificering.
Beloning.
Hoe een en ander met behulp van de Metaal
methode tot stand komt, hopen wij in een volgend
artikel nader te bespreken.
Het is niet de bedoeling dat bovenstaand geheim
schrift als raadsel wordt beschouwd en eventueel
opgelost. Insiders onder ons lezen het vlot aan de
familie voor en de rest gelooft het wel of zegt:
„Larie!".
Het is echter geen „ware larie", maar een foto van
een overcompleet laadvoorschrift voor de accumu
latoren-batterij van de voortstuwing bij onderwater
vaart door middel van electromotoren voor twee
Turkse onderzeeboten, die in de jaren 1926/1928
op het Etablissement Fijenoord zijn gebouwd. De
foto is een reproductie van het overcomplete
exemplaar, dat welwillend in bruikleen werd afge
staan door de heer Th. Kuipers, die deze curiosi
teit zuinig bewaart. Het voorschrift staat in de
■S -vibb> >uJ|
„«-» j U "~\j b I
-» m 4 4,1#* M -'X
'1 V®.-CL <,h, b ijiAJjö-
J iMj a >4*»4a t L
t w»jj y.
«I
Turkse taal in een koperen plaat gegraveerd met
de toen nog in gebruik zijnde Arabische letter
tekens en geeft precies de methode van opladen
aan, zoals die door de fabrikant van de batterij werd
voorgeschreven.
Deze onderzeeboten, die inmiddels reeds gesloopt
zijn, droegen de navolgende namen: „BIRINDJI
IN UNI" en „IKINDJI IN UNI".
Ofschoon iedereen op de werf de laatste werk-
zaterdag (31-12-1960) zeker wel nuttig heeft be
steed, vonden enkelen toch nog in een „verloren
ogenblikje" tijd om op enigszins officiële en ori
ginele manier afscheid te nemen van de zaterdag
als werkdag.
Men heeft nl. de zesde werkdag begraven en deed
dit geheel volgens de gebruiken. Alleen echte
droefheid ontbrak: de 6e werkdag is dood, leve de
vrije zaterdag.
De dodenmars op twee verfblikken, de baar met de
gestorven - maar niet beweende - dag, voorafge
gaan door Kruis- en Kaarsdragers, de volgstoet, het
was alles „echt". Alleen de tranen waren surrogaat.
Na de „plechtigheid" gingen de „genodigden"
over „tot de orde van de dag".
