eelgoedhuis je
23
(^NIEUWS
gauw. Over een week zitten we weer op school. Jullie
komt zeker op ónze school, hè? Mr. Stellman is het
hoofd
„Ik geloof het wel," zei Paul, die zich herinnerde dat
vader zo n soort naam had genoemd. „Leuke school?"
„O jawel. Maar vakantie is voor mij nog leuker! Ik
mag 's morgens altijd meerijden met de melkboer. Nu
ga ik naar huis, moeder een beetje helpen; soms naar
de speeltuin en een andere keer naar 't Speelgoed
huisje En dan 's avonds gezellig een boek lezen,
of spelen of naar de televisie kijken
Ze sprak als een klein ding, dat precies wist wat ze
wilde, die Rosella, en zo zag ze er uit ook.
Jenny had haar woorden ingedronken. Speeltuin
moeder helpen boek lezen televisie kijken.
dat snapte ze allemaal goed. Maar „Speelgoedhuis
je???" Wat was dat? En dus vroeg ze gauw: „Wat is
dat, 't Speelgoedhuisje?"
Rosella aarzelde even, toen keek ze Jenny oprecht aan
en zei: ,,'k Zal aan moeder vragen of ik het je ver
tellen mag Weet je wat, loop even mee naar ons
huis. We wonen hier vlakbij en dan kun je meteen
mijn speelgoed zien
„Ik wil graag. Mag Paul ook mee?"
„Natuurlijk. Ikzelf heb ook twee broers, Nick en Ted
dy. 't Kan best zijn dat ze thuis zijn. Dan kunnen jul
lie meteen kennismaken O, 't was zo'n parmantig
klein ding, die Rosella, maar ze had tegelijkertijd iets
zo innemends en hartelijks dat de twee kleine Kents
graag met haar meegingen. Paul holde even naar bin
nen om aan mummy te vragen of het goed was en
toen het mocht, gingen ze met hun drietjes naar Ro-
sella's huis. Mummy," zei Rosella toen ze samen een
gezellige woonkeuken instapten, waar een mevrouw
net bezig was een koekblik vol uitgestoken koekmo-
delletjes in de oven te schuiven, „mummy, dit zijn
nieuwe buurkinderen, ze wonen op 46, is 't niet?"
Jenny en Paul knikten en ze stelden zich netjes voor
aan Rosella's moeder die vriendelijk knikte. „Mogen
ze mee naar mijn kamertje? Mogen zij mijn speel
goed zien. En mums mag ik ze van 't Speel
goedhuisje vertellen?"
t Kwam er bij Rosella in één adem uit en haar moe
der zei lachend: „O, wat ben je weer aan 't doordra
ven, liefje! Neem je vriendjes maar mee en als we
straks thee gaan drinken moeten ze me maar eens van
allerlei van zichzelf vertellen en dan kunnen we 't
ook over 't Speelgoedhuisje hebben. Goed?"
Mal, hè een half uurtje geleden zaten Jenny en
Paul zich nog echt door-en-door te vervelen op de
„porch". En nu kregen ze het reuze gezellig in Ro
sella's aardige kamertje met gordijntjes van bontge-
bloemd katoen en een heldergeel gelakte speelgoed
kast. „Dat hebben Nick en Teddy voor mij gedaan,
voor m'n verjaardag," vertelde ze trots op de kast
wijzend. „Mooi, hè? En kijk, daar heb je mijn pop
pen
Ze gingen dadelijk moedertje en vadertje spelen en
al vond Paul zich als regel voor die dingen veel te
groot, nu deed hij toch zonder tegenmopperen mee.
Rosella was de moeder van vier poppenkinderen, Paul
de vader, Jenny de tante, die op visite kwam, en la
ter speelde Paul ook voor dokter, die naar de kinderen
kwam kijken De middag vlóóg om en toen riep
mrs. Parkins „komen jullie theedrinken?"
De tafel was er gezellig voor gedekt, de pasgebakken
koekjes stonden op een schaal en ze kregen ook dunne
bruine boterhammetjes met honing en kleine radijsjes
en plakjes tomaat. Héérlijk. Even later kwamen ook
de twee jongens Parkins binnen,Nick en Teddy, die
Paul eens even goed opnamen. Hij leek hen wel aan
te staan en ze begonnen met hem al gauw een echt
jongensgesprek over voetbal en motorfietsen Paul
vond het heerlijk.
Onderwijl had Jenny mevrouw Parkins van allerlei
verteld, over hun vroeger huis in Denver, en hoe ze
hier gekomen waren. „We voelen ons nog een beetje
vreemd en alleen," zei ze eerlijk, en ze voegde er aan
toe, „en we hebben ook lang niet zoveel mooi speel
goed als Rosella
Mevrouw Parkins lachte. „Zullen we haar 't geheimpje
dan maar vertellen, Rosella?" En toen die heftig van
ja knikte vervolgde ze: „Kijk al dat mooie speelgoed
