DOK IN
DOK
GEDOKT
AAN DE MAN ACHTER HET STUUR
^NIEUWS
16
Alvorens dok 3 naar de werf
Rotterdam zal worden gesleept,
ondergaat het een goede beurt
in dok 4.
Op nevenstaande foto is het
moment van de dokking vast
gelegd.
Een paar weken geleden heb ik een klein meisje
zien overrijden. Ik zag haar vader naar haar toe
rennen en ik zag hoe hij haar tegen zich aan drukte,
terwijl zij krampte in haar doodsstrijd. Ik zag de
ineenstorting van alle hoopvolle verwachtingen, van
alle plannen die voor dit kleine meisje waren ge
maakt, en ik zag de verbijsterde wanhoop op het
gezicht van de vader.
Alles wat ik kon doen was bidden. Bidden, dat dit
nooit meer zou gebeuren.
Vandaag is mijn dochtertje zes jaar oud -voor
het eerst naar school gegaan, droefgeestig nagekeken
door haar spaniel, Joep geheten, die al zijn twijfel
uitjankte aan het nut van naar school gaan. Vanavond
hebben we samen over de school gepraat. Ze heeft
me verteld over het meisje dat voor haar zit, een
meisje met blonde krulletjes, over de jongen die als
maar gezichten trok, over de juffrouw die - écht
waar alles ziet, ook al staat ze met haar rug naar
de klas, over de bomen op de speelplaats en over het
grote meisje dat zegt dat Sinterklaas niet bestaat.
We hebben gepraat over een heleboel dingen
onvoorstelbaar gewichtige, onbelangrijke dingen.
Nu, terwijl ik dit schrijf, slaapt ze.
Ze slaapt, zo diep als alleen kinderen slapen kunnen,
met haar lievelingspop in haar armen.
Als die pop stuk gaat, als ze zich in haar vingers
snijdt of haar knieën kapot valt, dan kan ik haar
helpen en troosten. Maar die straatals ze die
straat oversteekt, dan is ze in uw handen.
Hoe graag ik ook zou willen, ik kan niet altijd bij
haar zijn, en daarom vraag ik u die dit leest: help
mij op haar te passen. Alstublieft, rijd voorzichtig,
rijd langzaam in de buurt van scholen en bij kruis
punten. En probeer er alstublieft aan te denken, dat
kinderen soms vanachter een geparkeerde auto ko
men hollen. Laat mij mijn dochtertje houden. Mijn
diepe dank, voor alles wat u voor haar wilt doen
Met vriendelijke groeten:
EEN VADER.
Uit „Stimulans".
