plus vaklieden, die je bepaald niet mag onderschat
ten", wordt me in het oor gefluisterd.
En wie zei dan dat ik dat deed, dat onderschatten?
„Neen, neen, niemand, maar ik mag het toch wel
zeggen".
Hij mocht, maar ik was er allang achter. Je hoort
zo nogal wat. Gewoon, op het achterdek, tussen de
trossen kabel en de matrozen die een half uur hun
blauwe ankers op de blote armen in de warme zon
lieten bruin bakken. Een babbeltje maar, met de
56-jarige matroos H. van Vliet, die bij de afdeling
Tuigerij werkt.
De hele oorlog gevaren, vier keer van schip veran
derd, telkens net voordat het schip werd getorpe
deerd. In Londen gezeten, tussen de bommen van
de Blitz. „Ik ging maar weer gauw naar zee, daar
was het veel veiliger. De hele oorlog gevaren,
overal, hele wereld, troepen en transporten, eigen
lijk niks bijzonders meegemaakt".
Neen, neen, dat zal best, maar intussen.
Is u dat ook wel eens opgevallen, dat mensen die
gewoon echt iets hebben gedaan onder - laten we
zeggen: moeilijke omstandigheden - daar nooit
stoer over doen?
Leerling geslaagd
De „meesters" hebben de rapporten klaar en leer
ling „Avedrecht" is met lof geslaagd. Al die experts,
ze hebben hun cijfers uitgedeeld en als ik het goed
heb begrepen zijn het allemaal negens en tienen
geworden.
Dat is plezierig voor de kopers van Van Ommeren,
dat is heel prettig voor Shell, die de „Avedrecht"
voor twee jaar heeft gecharterd en dat is een stevig
compliment voor alle mensen van hoog tot laag
van Wilton-Fijenoord, die het schip met gezamen
lijke inspanning hebben gemaakt tot wat het nu is:
de trots van de vloot van Van Ommeren, de groot
ste tanker die ooit van de W.F.-werf is gelopen.
„En als we nu eens gingen eten?", stelde een ste
vig „Avedrecht"-officier voor; „ik rammel als twee
zinken teilen in elkaar in een onweersbui".
We zakten naar beneden, naar de eetsalon, waar
kroketten, ham en rostbief ons aankeken. „Van die
namaak-hapjes eet je maar ergens in Frankrijk of
Italië, hier op een Nederlands schip wordt stevig
gehacheld", en hij liet van de kroket na een hap
nog een restje over.
- U bent ook helemaal tevreden over die „Ave
drecht", wilde ik een gesprek opzetten.
„Ik zou je kroket eens opeten", was het antwoord.
P. W. RUSSEL
Kopenhuren, bouwen, oftewel De Grote Drie, gefotogra
feerd op de Avedrecht". Links de heer J.Hudig vanVan Om
meren, midden de heer Blakely van Shell en rechts ir A.
Meijer van W.F.
Door autopech was de journalist Herman Nelissen van de
Wereldkroniek te laat aan de Afbouwkade. Dat kostte hem
een kwartier later, een klimpartij langs de touwladder mid
den in de Waterweg.
5
