Tsjecho Slowakije
de Karelsbrug te Praag (Karluv most
twee verhalen uit
Ik zie een grote stad
Houten poppetje en vogelfluitjes in felle kleuren
beschilderd. Tsjechisch speelgoed nagetekend door
Henk Gosses, 11 jaar
Van alle bruggen in Praag, die over de wildstro-
mende Moldau liggen, is de Karelsbrug de mooiste.
De brug is genoemd naar Karei IV. Het heeft heel
lang geduurd voordat de brug klaar was en nog
later werden er een groot aantal, wel dertig, heili
genbeelden op aangebracht.
Maar de brug is niet alleen de mooiste maar ook
de sterkste van allemaal. Dat komt omdat men bij
het metselen van de steen de kalk niet aanmengde
met water maar met eieren. Natuurlijk waren hier
voor geweldig veel eieren nodig, want het is een
grote brug geworden met zestien bogen. In Praag
zelf en ook in de omgeving kon men niet zoveel
eieren verzamelen dat het genoeg was. Daarom
gaf Karei IV bevel aan alle steden in het Tsjechi
sche Koninkrijk eieren te leveren voor de brug
over de Moldau. Iedere stad gaf daaraan gehoor.
Wagen na wagen reed Praag binnen, van alle kan
ten werden de eieren gebracht. Ze werden dan ge
broken en door de kalk gemend.
Ook uit Velvary kwam een wagen volgeladen met
eieren. De inwoners van deze stad hadden erg hun
best gedaan en hoopten dan ook op de dank van
de Koning. Maar toen de metselaars één ei open
maakten, twee eieren, drie eieren, konden ze hun
ogen niet geloven. En toen alle eieren in de wagen
opengemaakt waren barstten ze in lachen uit. De
metselaars lachten, de aannemers lachten en allen
die bij de bouw meehielpen lachten en toen lachte
heel Praag. Wanthet bleek dat de burgers van
Velvary in hun ijver om zo goed mogelijk te hel
pen, de eieren hard hadden gekookt.
vertaald door AlIREK KABELA
Lang geleden stond Libuse, de aanvoerster van het
Tsjechische volk, met haar man Premysl en haar
vele volgelingen op de berg Hradcany hoog boven
de Moldau. Allen keken op de grote bossen die
langs de oevers van de rivier lagen en wegvaagden
in het schijnsel van de ondergaande zon. Vanuit
de Moldau stegen nevels omhoog die grillige vor
men aannamen. Men kon er burchten, poorten,
huizen en torens in zien.
Libuse die de gave had in de toekomst te zien,
spreidde plotseling haar armen wijd uit en sprak:
Ik zie een grote stad, welks roem tot aan de ster
ren reikt. Daar in het bos, waar de Moldau loopt,
daar zult Gij een man vinden die juist een drempel
maakt (drempel is in het Tsjechisch Praha). Op
deze plaats zult Gij een burcht bouwen en deze zal
de naam dragen Praha (Praag). Luid galmde de
stem van Libuse over de Moldau toen ze verder
sprak: en zo zelfs als Koningen en Prinsen hun
hoofd buigen wanneer ze over een drempel gaan,
zo zullen ze ook voor mijn stad hun hoofd buigen.
Geeft Gij deze stad eer en roem, moge voor haar
een bloeiend tijdperk aanbreken.
Hier zweeg Libuse. Haar volgelingen deden wat
ze gezegd had. Ze vonden inderdaad een man die
juist bezig was een drempel te maken. Op deze
plaats begonnen ze toen een burcht te bouwen, dat
was de burcht Praha. Hier woonden Libuse en haar
man lange tijd.
Zo gingen jaren en jaren voorbij. De burcht Praha
werd steeds groter en mooier, aan de voet verrezen
paleizen en huizen. Langzamerhand ontstond de
grote mooie stad Praha (Praag) die het hart werd
van het Tsjechische land. De voorspelling van
Libuse werd waarheid.
54
