sleeptros en 3 runners aan boord van de „Bonaire".
In de vroege morgen van 26 april 1924 vertrok de
sleepboot „Gouwe" met de „Bonaire" op sleep
touw naar Delfzijl, de volgende dag 's avonds om
8 uur lag de sleep voor de haven, om 11 uur afge
meerd aan de kade.
28 april 1924 werd het schip verhaald naar het
Eemskanaaldok. Deze plek was uitgekozen als de
finitieve ligplaats van het internaat.
De verbouwing en inrichting tot internaatschip
stond onder leiding van de heer C. C. J. Welleman,
de toenmalige gemeente-opzichter. Zowel de ge
meente-opzichter als de directeur en leraren onder
vonden veel steun bij de inrichting en het ont
werpen van reglementen, instructies enz. van de
heren Jasperse en Buist, beiden oud-marine mensen
die geheel op de hoogte waren van het leven op een
logementschip. De heer K. R. Weersma, leraar aan
de school ontwierp de vlag; als commandeur was
benoemd de heer S. H. Scholl.
Had het schip verandering en vernieuwing onder
gaan, ook de naam was verdwenen.
Het schip maakte geen deel meer uit van Hr. Ms.
Vloot, de naam „Bonaire" zou niet meer passend
zijn, als „ABEL TASMAN" ging het een nieuw
leven tegemoet.
Naar „Abel Tasman", de 17e eeuwse ontdekkings
reiziger, wiens naam in „Tasmanië" voortleeft, ge
boren in de provincie Groningen, is het schip ver
noemd.
3 september 1924, feestelijke opening en ingebruik
stelling van het internaatschip „Abel Tasman" door
de beschermheer, de commissaris der Koningin in
de Provincie Groningen Jhr. Mr. E. Tjarda van
Starkenborgh Stachouwer.
De burgemeester, de heer J. Buiskool herhaalde nog
eens de oorzaken die tot het stichten van dit inter
naat geleid hadden. De bekende toespraken en
dankwoorden volgden elkaar op. Dank zij het in
ternaat was het aantal cursus-leerlingen vrij groot,
een teken dat het gemeentebestuur een goede greep
had gedaan met het ingebruik nemen van het inter
naat.
Schrijver dezes bewaart aan de opening nog een
herinnering. Als jongetje van 7 jaar ging hij met
zijn moeder en grootmoeder naar de „Tasman" om
zijn grootvader af te halen die bij de opening aan
wezig was geweest.
Diepe indruk maakte het op hem toen grootvader
De heer Buist verliet op 1 september 1939 de
de loopplank afliep en de leerlingen voor hem sa
lueerden met witte handschoenen aan!
Kort na de feestelijkheden ontstonden er moeilijk
heden tussen de heer Scholl en de directeur.
De meningsverschillen tussen deze beide heren lie
pen zo hoog dat de heer Scholl op 10 januari 1925
zijn ontslag nam. Enige leerlingen, die zich niet
wilden onderwerpen aan de reglementen en instruc
ties, werden verwijderd. De heer Buist werd voorlo
pig met de leiding van het internaat belast.
Alle begin is moeilijk en waar mensen werken,
worden fouten gemaakt, dit is een oude waarheid,
maar minder leuk was dat er in het „Nieuwsblad
van het Noorden" een artikel verscheen dat de
zaak wel zeer verdraaide. Er werd bijv. geschreven
dat het schip ondeugdelijk zou zijn. Dit veroorzaakte
nog al wat deining. Het gemeentebestuur besloot dan
ook een commissie van ouders in te stellen om tezamen
met de directeur de toestand aan boord te onder
zoeken en hierover rapport uit te brengen. De
Scheepvaartinspectie onderwierp de „Tasman" aan
een grondig onderzoek.
Het rapport, dat uitgebracht werd, was zeer gun
stig; inderdaad na 40 jaar kunnen wij zeggen, het
onderzoek is meer dan goed geweest, het rapport
bevatte de gehele waarheid.
Het reglement bleef, na vele besprekingen met ge
meentebestuur, directeur en ouders vrijwel zoals
het was
De Commissie van Toezicht op het Zeevaartkundig
Onderwijs werd ook belast met de functie van
Commissie van Bijstand van het Internaat.
De directeur bleef hoofd van het Internaat, de
commandeur kreeg de titel van le Officier.
Bij het ingaan van de cursus 1 september 1925 wer
den deze nieuwe bepalingen ingevoerd.
Sinds de stichting van het internaat bewoog het
leerlingenaantal zich in stijgende lijn. Op 1 septem
ber 1924 werd begonnen met 40 leerlingen, op
1 september 1925 werden 52 leerlingen toegelaten.
De rust aan boord was weer teruggekeerd, de keuze
13
