Heidebad
heeft zin
Is het gek om in deze - officiële - wintermaand te
zeggen: Geweldig, wat een zwembad, daar tussen
de bossen? Toch meen ik het en het was dat ik een
afspraak had met meneer B. van Erk, maar anders
had ik als verlate vakantieganger in dat water ge
legen, daar in Heidebad, dat nog altijd in Epe ligt
en dat het vakantiecentrum is van Wilton-Fijenoord
en van de Koninklijke Rotterdamsche Lloyd.
Meneer B. van Efk, jazeker, de bedrijfsleider van
Heidebad. De honderden, die daar in Epe op be
kend terrein wandelen, zullen weten hoe moeilijk
het is langer dan een kwartier ongestoord met de
bedrijfsleider te praten. Dertien minuten gaat het
goed, dan komt er een mevrouw: Meneer Van Erk,
weet u wanneer de bus langs komt? Meneer Van
Erk weet het en de mevrouw gaat tevreden heen.
Zeven minuten praten we door en de deur zwaait
open. Meneer Van Erk, hoe laat kunnen we op
de midgetgolfbaan? - Negen minuten gaat het weer
goed, dan een jongeman: Meneer, mijn moeder wil
graag weten of het winkeltje op het terrein ook op
zondagochtend open is of dat ze de groente al op
zaterdag moet kopen.
Meneer Van Erk hier en meneer Van Erk daar.
De bedrijfsleider van Heidebad is een soort dui-
Wie in Heidebad niet zelf wil koken, kan terecht
in de eetzaal en dat van die mogelijkheid een druk
gebruik wordt gemaakt laat deze foto zien.
zendpoot. Hij moet overal tegelijk zijn en iedereen
verwacht ook heel gewoon, dat hij dat is. „Acht
tien jaar 'ben ik hier in Heidebad en ik heb me
nog geen seconde verveeld", zegt de bedrijfsleider.
„Bijkomen"
De dag dat ik er ben heeft iemand moeite met zijn
kooktoestel en ik zeg: Gaat uw gang, meneer Van
Erk, de mensen verwachten niet anders dan dat u
even komt kijken, ik amuseer me wel.
Ik wandel door de bossen. Hier een huisje, daar
een tent. Ineens sta ik tegenover een schitterende
woonwagen, dan weer voor een soort pannekoeken-
huisje. De wind ritselt door de huizenhoge den
nen, links van me springen twee eekhoorns weg.
Ik hoor iets in een bosje varens rechts naast het
pad en ga er heel voorzichtig heen. Voorzichtig,
jawel, dat denk ik, maar ineens rent er een konijn
weg, want mijn stap in het Epese bos moet het dier
als olifantengedreun in de oren hebben geklonken.
Wat een rust. Achter een bosje zijn twee kinderen
aan het ballen, maar ik hoor hun stemmen pas wan
neer ik de hoek om kom. Een paar keer heb ik al
een bord gezien dat meldt: Verboden voor auto's,
motoren en brommers. Welk een verstandige geest
die dit bord neerzette. Want de moderne mens
krijgt zo eens per jaar wel genoeg van het stads
gewoel. Noem mij iets heerlijkers dan hier, tussen
de eekhoorns, het zachte tikken van de sticks tegen
de ballen op de midgetgolfbaan, dan hier een of
twee weken „bijkomen"?
Negenhonderd
„Eigenlijk hebben we hier alle soorten verblijf",
zegt de heer Van Erk als hij weer terug is. „Men
kan huisjes huren, men kan met volledig pension
een kamer krijgen, in de Schaopskooie bijvoorbeeld,
men kan tenten huren voor een heel gezin en men
kan huisjes huren voor twee personen".
„Het hele jaar door", vraagt de bezoeker, „want het
lijkt me ook midden in de winter een genot om in
12
