„Zegt U maar tegen Willem.
f
99
Soms ligt het er zo duimen dik 'bovenop. De afde
ling reparatie herstelt schepen. Bij de nieuwbouw wor
den schepen gebouwd. De tuinman knapt het perk op
en de portier laat je binnen. En de afdeling Maat
schappelijke Zorg? Wat zeggen ze er over? De een
vertelde me: „Daar trachten ze de menselijke verhou
dingen in het bedrijf positief te beïnvloeden". - Het
kan ook anders. Twee jongens van Jan de Wit lopen
over de Schiedamse werf en er komt een juffrouw
aanstappen. De een vraagt: „Joh, wie is dat?". Ant
woord van de tweede: „Die met dat mandje aan de
arm? Weet je dat niet? Dat is de sociale werkster".
En de eerste weer: „Ik wou dat ik dat mandje was". -
Kijk, dat is alletwee de afdeling Maatschappelijke
Zorg.
Andere manier
De „leek bij W.F." kan ook op twee manieren over
die afdeling vertellen. Hij kan zeggen, dat Maat
schappelijke Zorg een onderafdeling is van Perso
neelszaken. Hij kan zeggen dat het hoofd van die
afdeling de heer G. J. Klüte is, „pas" acht en dertig
jaar bij Wilton-Fijenoord. Hij kan de naam noemen
van de maatschappelijk werkster: mejuffrouw J. J. M.
Erasmus. Van de ziekenbezoekster: mevrouw F. W.
M. Koome. Van de twee mensen die de hele admi
nistratie doen en dat zijn mevrouw A. Valk-Faber
en mejuffrouw Henny Biezen.
Ja, de verteller over die afdeling kan het heel offi
cieel houden. Hij kan nog vermelden dat, wat vroe
ger bij de personeelsadministratie gebeurde, nu via
Maatschappelijke Zorg verlegd wordt naar de directe
chef van de man, over wie het gaat.
Maar als u het goed vindt, dan geef ik de voorkeur
aan een andere manier van vertellen.
Men deed iets
De menselijke verhoudingen - jawel. Er komt een
man bij Maatschappelijke Zorg met allerlei klachten.
Hij had al dokters bezocht, hij was bekeken en be
luisterd. „Psychisch", zeiden de artsen.
Daar sta je dan, maar de pijn gaat er niet mee weg
en je doet je werk half. En dan komt er dat toevallige
gesprek met die afdeling Maatschappelijke Zorg.
En dan ineens gaat er - ver achter alle schermen - een
afdeling draaien, zonder dat iemand in dat hele W.F.-
dorp er iets van merkt. Dan gaat er iemand op bezoek
bij de man thuis. Dan wil men alles over hem we
ten en wat blijkt?
Dan komt er uit de bus, dat de-man-met-de-klachten
thuis een stel leuke kinderen heeft, dat er één spas
tisch is, dat hij uiteraard juist dat kind zoveel moge
lijk goeds en prettigs in het leven wil bezorgen en
dat er mogelijkheden zijn om het kind „uit te zen
den", naar een inrichting waar het getraind wordt
om zich later zo goed mogelijk in deze harde maat
schappij te kunnen aanpassen, waar het volop buiten
lucht plus liefdevolle verzorging krijgt. Ja, maar er
blijkt nog iets. Zo'n uitzending kost een handvol hele
harde guldens per dag en dat ging gewoon niet.
Dit verhaal is heel lang uit te spinnen. Men kan ook
kort zeggen: Maatschappelijke Zorg deed er iets aan,
het kind ging naar die inrichting en kijk, kijk, na
een week waren de klachten bij de vader weg,
werkte de man weer volop met plezier en er was geen
vuiltje meer aan de lucht.
Menselijke verhoudingen
Voor de kachel
Eén ding is me helemaal duidelijk geworden. Men
kan geen woord over die afdeling Maatschappelijke
Zorg zeggen zonder de achtergronden te kennen. De
achtergronden van geval voor geval.
Een andere man. Al jaren en jaren is hij getrouwd
met een invalide vrouw. Al jaren en jaren doet hij
zijn vrouw in bad. En hoe.
Mag ik dat nu eens gewoon hier vertellen in de hoop,
dat velen iets meer gaan begrijpen van moeilijkheden
die hun medemens dag in dag uit te verwerken heeft?
Goed dan
Een grote badkuip had hij en die werd eerst in de
kamer tot voor de kachel ge
sleept. Emmer na emmer water
er in, een hele serie fluitketels
met warm water om de zaak op
temperatuur te krijgen en dan
tilde hij zijn invalide vrouw
~mjr heel voorzichtig in die badkuip.
B vl lf; En daarna? Na dat wassen em
mer voor emmer uit dat bad
scheppen, weggooien en ten
slotte het bad zelf weer weg
slepen.
Het kan. Natuurlijk kan het, de
man heeft het bewezen, vele,
vele jaren achter elkaar. Hij
heeft nooit een kik gegeven,
maar vrienden vertelden het.
Of Maatschappelijke Zorg niets
kon doen?
Weer dat bezoek eerst, weer
dat helemaal informeren naar
de omstandigheden, naar de achtergronden. Ook
naar de mogelijkheden, naar de kosten, naar de vrien
den die zelf goed knutselden, naar de Doe-het-zelvers
in de omgeving.
Resultaat? Er is nu een kleine douchecel en daarin
kan de man nu zijn invalide vrouw op een krukje
zetten. En de vreugde in dat huis is ongekend.
Nu wacht even. Er zijn er meer die een douchecel
wensen. Misschien is of was er wel iemand die zegt
of zei: „Dat wil ik ook wel". - Maar dan mag ik toch
wel even een beroep doen op het gezonde verstand.
Want er kan gewoon niemand zijn die de man in
