den en was gauw in de wacht
kamer.
Spijtig dacht hij nog even aan zijn
bed en de welverdiende slaap, die
Dit plantenbed werd door buizen
van buiten via het dak in groei en
bloei gehouden. De mensen, die in
hun steden geen tuinen en parken
meer hadden moesten 's nachts de
hij nu niet kon krijgen. Dat was
namelijk in deze nieuwe wereld
nog net zo als vroeger, men moest
gewoon gaan slapen in een bed,
al zag dat bed er geheel anders uit.
Het leek een beetje op een uit tak
ken en bladeren gekweekt nest en
hing midden in de kamer. Alles
bestond uit levend groen en in bed
rook het heerlijk naar boslucht.
natuurlucht inademen, want ze za
ten overdag immers meestal in hun
ruimtepakken.
Hij nam de eerste de beste raket
die langs kwam en vertelde meteen
aan de passagiers wat er aan de
hand was. Onmiddellijk probeer
den ze met hun staf de sluiting
open te krijgen, maar niets hielp.
Niemand begreep er iets van.
Reparatie - inrichtingen bestonden
niet meer, alles was zo volmaakt
en foutloos dat reparatie overbodig
was geworden. Dit ene defect
maakte de mensen weer zo hulpe
loos als heel, heel vroeger.
De passagiers begonnen één voor
één ongerust te worden, stel je voor
als hun dat overkwam? Iedereen
begon opeens zijn eigen pak open
en dicht te doen, maar gelukkig
ging alles goed en langzamerhand
werden ze gerustgesteld. Maar niet
onze arme maanreiziger. Hij voelde
zich opeens volkomen verlaten,
want niemand immers kon hem hel
pen. Ten einde raad besloot hij,
weer terug te gaan naar de maan
om te zien of het daar soms luk
ken wilde. Hij stapte over in de
eerst passerende maanraket.
Hoe vreemd het ook moge klinken,
hij was de enige passagier in deze
automatisch bestuurde raket.. Hij
ging zitten en staarde wanhopig
voor zich uit. De mensen die in
het jaar 3000 leefden waren niet
gewend dat er iets misging. Alles
klopte altijd en nergens was ooit
oponthoud. Hij begreep niet dat
hem zo iets overkwam. „Terug
naar de maan?" dacht hij, „ja,
maar wat moet ik daar eigenlijk
doen? Daar zijn immers mensen
met dezelfde ruimtepakken aan,
hoe kunnen zij mij helpen?"
Hij sloot zijn ogen en zijn gedach
ten gingen koortsachtig zoeken
naar een uitweg. En toen kwam
ergens heel ver vandaan een her
innering in hem op aan een televi-
20
