en hij leerde hieruit en dit was de eerste over-
legging dat het dier niet altijd een vriend is.
Uit deze conclusie ontstond een tweede: hij is een
vijand. Voor de eerste maal in de geschiedenis van
de mensheid werd een les getrokken uit de ervaring
en deze werd uitgedrukt in een veiligheidsvoor
schrift: Wantrouw de tijger
Maar daar men niet over een gemeenschappelijke
taal beschikte moet de eerste veiligheidsmaatregel
wel een schelle kreet zijn geweest, die steeds op
dezelfde toon werd geuit als er een tijger in zicht
was.
Natuurlijk was het voor de aldus gewaarschuwde
mensen vervelend hun bezigheid te moeten onder
breken, in een boom te moeten klimmen of een
veilig heenkomen te moeten zoeken in een hol.
Het was vervelend, maar nog vervelender voor de
tijger wiens maag van honger knorde, terwijl er
steeds meer mensen kwamen.
Daarna constateerde de mens dat de leeuw ook een
vijand was. Hij bedacht een speciale waarschuwings
kreet om de aanwezigheid van dat dier aan te kon
digen. Dit was een tweede veiligheidsvoorschrift.
En weet u wat pijnlijk en tragisch is wanneer men
over veiligheidsvoorschriften spreekt, dat is dat
zij niet in één dag ontstaan en dat eerst veel mensen
door tijgers en leeuwen moesten worden verslon
den voor zij ontstonden.
Mocht u ooit een ongeval overkomen dan is het
zeer waarschijnlijk dat degene die zal worden aan
gewezen en opgeleid om u te vervangen, bij zijn
werk veel minder kans loopt door een dergelijk
ongeval te worden getroffen. Hij zal profijt trek
ken uit uw ongelukkige ervaring.
Maar waarom zult u zich lenen voor een ervaring
die ten goede komt aan anderen? Degene die het
meeste belang erbij heeft de veiligheidsvoorschrif
ten na te komen BENT U IMMERS! Naar
C.C. WELLS - Annual Newsletter - 1964 - U.S.A.
Op 1 juli brachten Nederlandse journalisten een bezoek aan ons nieuwe dok. De heer Woltjer ontving het
gezelschap en gaf de nodige toelichting.
20
