INTERVIEW
JUBILEAJUBILEA JUBILEA JUBILEA
Daar zaten ze! Binnengelaten
In 't vreedzaam huisje, waar ik woon.
Ze gnuifden, beide onverlaten,
Ze zagen beiden hun kans schoon.
Een pen bekladde veel papieren.
Een kiekmachien dat klikte braaf.
Zij kerfden in mijn hart en nieren,
Reporter en de fotograaf.
En toen - toen heb ik goed begrepen.
Ik kreeg een koek van eigen deeg:
Ik heb de pen ook graag gegrepen
En vroeg ook graag een ander leeg...
Nu rest mij nog één taak: te groeten
En dank te zeggen heel die schaar,
Die 'k in mijn arbeid mocht ontmoeten.
Een beeld, dat ik in 't hart bewaar!
L. Giphart (voorheen G.)
Ook deze maand waren de jubilarissen dun ge
zaaid: er waren er slechts drie. Maar ir B. Wilton
vond dit juist een gelegenheid om eens dieper op
de viering van de jubilea in te gaan.
Na de oorlog is men veel gaan doen aan „human
relations" of wel „menselijke verhoudingen" en
het toespreken bij een jubileum was een van de
onderdelen hiervan. Werd bij 25-jarig dienstver
band nog niet alles gezegd en opgesomd, bij 40
jaar gingen vele registers open om bij 50 jaar het
gehele orkest te laten klinken. Dit klinkt mis
schien wel enigszins overdreven en dat is niet de
bedoeling van deze bijeenkomst.
De bedoeling is om U en Uw echtgenoten vandaag
eens persoonlijk te bedanken voor de samenwer
king gedurende de vele jaren, die U in ons bedrijf
werkzaam bent. Uit de conduites is te lezen, dat
gedurende deze periode niet alles over rozen is
gegaan. Natuurlijk zijn er moeilijkheden in het
bedrijf geweest, die vaak thuis werden geloosd en
waarbij kinderen wel eens werden weggestuurd.
Doch U bent deze jaren doorgekomen en hebt 25
jaar volgemaakt, d.w.z. geïnvesteerd in ons bedrijf,
waardoor het kon worden tot wat het nu is. Een
bedrijf wordt gemaakt en gebroken door de mensen
die er werken. W.F. heeft een eigen sfeer en die
sfeer is opgebouwd door de gehele groep. We heb
ben allen problemen gehad en zullen ze nog wel
eens hebben, maar deze vormen tevens de eigen
mentaliteit in het bedrijf. Wanneer men nu na
25 jaar terugkijkt, dan zijn de moeilijkheden mees
tal vergeten en komen juist de goede momenten
naar boven.
Daarom moeten we in d.eze gemeenschap trachten
samen de moeilijkheden op te lossen en dat noemt
men dan „het bevorderen van de menselijke verhou
dingen". Daar wordt in het algemeen niet over
gesproken, maar bij een jubileum moet men er
eens even bij stil staan.
Spreker vindt het prettig daarom vandaag het
woord te mogen voeren en in het bijzonder tot de
dames eens een woord van dank te kunnen uit
spreken, omdat zij vaak de mening vormen die
door de echtgenoot op het bedrijf wordt uitgespro
ken. Dit is een steun op de achtergrond, die zeer
belangrijk en zeker niet te verwaarlozen is en waar
door de dames eveneens „medewerksters" zijn in
onze onderneming.
Na de persoonlijke toespraken wenst de heer Wil
ton allen nog een prettige dag toe, waarna nog een
gezellig onderonsje volgt. Y.D
4
