CONCOURS HARMONIE W.F.
A(l) O(ns) W(eten)
Nu zijn de dagen mij
In eigendom gegeven
De klok -dictator eens-
Beheerst niet meer mijn leven.
Hoe driftig zij nog tikt,
Zij zal mij niet meer jagen
Wat mij nog rest aan tijd
Wijd ik aan laatste vragen.
Opnieuw leer ik de wet
-door arbeid haast vergeten-:
Hoe relatief het is-
Het nut van al ons weten.
L. GIPHART
Het beste beentje voor!
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll'IIIIIIIIHIIII
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM
Er is de laatste tijd nogal wat geschreven over onze
Harmonie en u denkt misschien bij uzelf „alweer
die Harmonie, dat weten we nu wel". En terecht,
want ons bedrijf telt nog zoveel andere verenigin
gen. Maar ja, je kunt nu maar een zwak hebben
voor „de Muziek"! We beseffen te weinig, dat we
in ons dagelijks leven zo vaak de vrolijke noot
missen. We merken het soms niet eens.
Maar bovendien was er nog een speciale reden en
wel de viering van het veertigjarig bestaan, die
begonnen was met het jubileumconcert in Vlaar-
dingen op 27 maart en op 9 oktober j.l. eindigde
met het concours.
Wekenlang was men er voor in de weer geweest,
want de Harmonie wilde een goede gastheer zijn.
Daarin zijn ze in alle opzichten geslaagd en ze mo
gen nu rustig hoog van de toren blazen, want de
organisatie was perfect. Zoals een kijkje in de Cen
trale bevestigt.
Met de nagalm van het concours nog in de oren
wordt wellicht al gedacht aan het 50-jarig bestaan?
Y. D.
Bij de foto's op pagina 5:
1 Majorettes zijn zeer in trek!
2 Kijkje in de Centrale.
3 Geen woorden maar daden
4 De wedstrijdcommissie en jury: v.l.n.r. de heren Stok,
Van Lynscholen, Nieuwland en Pala.
3 Dit was de inspanning wel waard!
4
