Als ivaterlelie bloeit Nog maar net zijn de dotterbloe men uitgebloeid of daar breken de waterlelies uit de knoppen. In vijvers en sloten en stille watertjes tussen de landerijen kijken de witte glanzende bloemen omhoog naar de zon. Waterjuffers en schrijvertjes dar telen over het water en ploemp daar klimt ineens een kikkertje op het stevige ronde blad van de water lelies. Zoals de naam al zegt zijn deze lelies echte waterplanten die met een dikke wortelstok in de modder staan. De bladen drijven aan het wateroppervlak. De bloe men steken meestal 1-10 cm. boven het wateroppervlak uit. De witte waterlelie heeft vier kelk bladen die aan de buitenzijde groen en aan de binnenzijde wit of roze rood zijn. Er zijn veel kroonbladeren die naar binnen toe, steeds kleiner worden. Wit of rose en soms zelfs iets geel. De bladstelen en de bloemstelen zijn rond en er zitten heel veel luchtkanaaltjes in waardoor de plant van lucht wordt voorzien. Nu plassen en sloten vol drijvende honingbloemen zijn, komen er veel bijen en kevers en vliegen die allen de honing komen zuigen. Probeer maar niet een waterlelie te plukken want de plant heeft zich met taaie stengels in de bodem vastgezet. Als in een onderwater- tuin groeien er verschillende soor ten waterplanten. Een goed verblijf voor verschillende soorten water torren en larven die hier thuis horen. Soms zitten er aan de achter kant van zo'n waterlelieblad kleine waterslakjes die hun huisje nog bij zich hebben. De kevers en de larven vreten de randen van de bladen en lelies aan. Niet voor niets scharrelen de hele dag watervogels in de buurt van de groene ronde bladeren. Want de slakken vormen op hun beurt weer een lekker hapje voor de vogels, waaronder de witgebefte waterhoentjes en de meerkoeten. Misschien heb je geluk en stapt zo'n eigenwijs waterkippetje op een lelieblad. Dan zie je de mooi groen gekleurde pootjes. Als het kippetje stapt zie je ook dadelijk dat het een echte kip is, al is het dan eentje die in het water thuishoort. Het eigenaardig optrekken van de voet, even wachtend, is typisch het gebaar van een kip. Je zou wel lang heel stil willen blijven zitten om alles goed te kunnen zien: de witte waterlelies, het zachte rimpelen van het water, de bedrijvigheid van de insekten en het jachtige geroep van de vogels. Maar de zomerdag die toch zo lang is, duurt voor de waterlelies tot zonsondergang. De witte knoppen sluiten zich. De bloemen gaan „slapen". Het bloemhart met de honing, het kostbaar bezit van de bloem is be- beschermd tegen kou. De buitenste groene bladen richten zich een beetje op en vouwen zich bescher mend over de tere meeldraden. Want ook een waterlelie houdt alleen dan van water als zij er op drijft. Geen enkele bloem heeft er wat aan als zij op het hart nat geregend wordt. En daarom „slaapt" de witte water lelie de hele nacht en pas 2-3 uur na zonsopkomst openen de bloemen zich weer.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Wilton Fijenoord Nieuws | 1966 | | pagina 57