Als
ivaterlelie
bloeit
Nog maar net zijn de dotterbloe
men uitgebloeid of daar breken de
waterlelies uit de knoppen. In
vijvers en sloten en stille watertjes
tussen de landerijen kijken de witte
glanzende bloemen omhoog naar
de zon.
Waterjuffers en schrijvertjes dar
telen over het water en ploemp daar
klimt ineens een kikkertje op het
stevige ronde blad van de water
lelies. Zoals de naam al zegt zijn
deze lelies echte waterplanten die
met een dikke wortelstok in de
modder staan. De bladen drijven
aan het wateroppervlak. De bloe
men steken meestal 1-10 cm. boven
het wateroppervlak uit.
De witte waterlelie heeft vier kelk
bladen die aan de buitenzijde groen
en aan de binnenzijde wit of roze
rood zijn.
Er zijn veel kroonbladeren die
naar binnen toe, steeds kleiner
worden. Wit of rose en soms zelfs
iets geel.
De bladstelen en de bloemstelen
zijn rond en er zitten heel veel
luchtkanaaltjes in waardoor de
plant van lucht wordt voorzien.
Nu plassen en sloten vol drijvende
honingbloemen zijn, komen er veel
bijen en kevers en vliegen die allen
de honing komen zuigen.
Probeer maar niet een waterlelie
te plukken want de plant heeft zich
met taaie stengels in de bodem
vastgezet. Als in een onderwater-
tuin groeien er verschillende soor
ten waterplanten. Een goed verblijf
voor verschillende soorten water
torren en larven die hier thuis
horen. Soms zitten er aan de achter
kant van zo'n waterlelieblad kleine
waterslakjes die hun huisje nog bij
zich hebben.
De kevers en de larven vreten de
randen van de bladen en lelies aan.
Niet voor niets scharrelen de hele
dag watervogels in de buurt van de
groene ronde bladeren. Want de
slakken vormen op hun beurt
weer een lekker hapje voor de
vogels, waaronder de witgebefte
waterhoentjes en de meerkoeten.
Misschien heb je geluk en stapt
zo'n eigenwijs waterkippetje op een
lelieblad. Dan zie je de mooi groen
gekleurde pootjes. Als het kippetje
stapt zie je ook dadelijk dat het
een echte kip is, al is het dan
eentje die in het water thuishoort.
Het eigenaardig optrekken van de
voet, even wachtend, is typisch het
gebaar van een kip.
Je zou wel lang heel stil willen
blijven zitten om alles goed te
kunnen zien: de witte waterlelies,
het zachte rimpelen van het water,
de bedrijvigheid van de insekten en
het jachtige geroep van de vogels.
Maar de zomerdag die toch zo lang
is, duurt voor de waterlelies tot
zonsondergang. De witte knoppen
sluiten zich. De bloemen gaan
„slapen".
Het bloemhart met de honing, het
kostbaar bezit van de bloem is be-
beschermd tegen kou. De buitenste
groene bladen richten zich een
beetje op en vouwen zich bescher
mend over de tere meeldraden.
Want ook een waterlelie houdt
alleen dan van water als zij er op
drijft. Geen enkele bloem heeft er
wat aan als zij op het hart nat
geregend wordt.
En daarom „slaapt" de witte water
lelie de hele nacht en pas 2-3 uur
na zonsopkomst openen de bloemen
zich weer.