I
uiteindelijk werd de beslissing genomen: in
Heiligerlee zou het nieuwe klokkenspel gego
ten worden tegen een prijs van vijf en twintig
duizend gulden. „We kregen de rest via subsi
dies bij elkaar", legt hij uit.
„Ik ging zelf ook eens kijken in Heiligerlee en
hoorde daar carillon spelen. Mag ik ook eens,
vroeg ik en het mocht. Ik speelde do, re, mi, fa,
sol - iéts wist ik er wel van, want ik had vroe
ger pianoles gehad. Ik kreeg er steeds meer
plezier in en dacht: daar moet ik iets meer van
weten".
Dat vonden anderen ook, want burgemeester
Meuwese werd meteen gevraagd of hij leer
ling wilde worden aan de beiaardierschool in
Mechelen. Maar hij dacht dat er belangrijker
zaken voor een burgemeester lagen weggelegd
en bedankte voor de eer.
Pingelen
Wat hij wel deed, was een in Zwolle versche
nen boek „met aanwijzingen voor jonge bei
aardiers" bemachtigen en in zijn vrije tijd zat
de heer Meuwese daar druk in te kijken. En
toen intussen in 1948 het nieuwe, drie en veer
tig klokken tellende spel in de toren van Hil-
varenbeek was geplaatst, had de burgemeester
zijn oefenmateriaal bij de hand.
Iedereen kon u dus horen wanneer u daar aan
het spelen was in die Petrustoren?
„Ja en daarom speelde ik in het begin alleen
overdag, want dan kwam er nog wel eens een
auto langs die wat lawaai maakte en dan hoor
den de mensen het niet zo goed. Ze zeiden
toch al: Hoor je, de burgemeester zit weer te
pingelen".
Geen klotnpjes
Dat is nu verleden tijd. Heel Hilvarenbeek,
Esbeek en Biesthoutakker weet, dat de burge
meester het klokkenspel in de toren bespeelt.
Iedere zondag? „Helemaal niet", zegt hij. „Als
Burgemeester Meuwese met zijn gasten uit het W.E.-kamp
in Esbeek in de toren.
3
