mmamwmmmmmwmmmmmmmxmmmma Zij werden één jaar I Onze fotografen hebben de december-baby's 1965 dezer dagen thuis opgezocht en daar een leuk plaatje van hen gemaakt. Neem bijvoorbeeld Mark Noorduin (12 december jarig) van de Magnoliastraat 27c in Vlaardingen, wiens vader werkzaam is op de afdeling Nieuw bouw/Outillage. Het is een ondernemend ventje, dat graag op moeilijke plaatsen wegkruipt, ,,'t Liefst onder de bank, dat vindt hij het einde!" vertelt zijn trotse moeder. „Maar als hij klem komt te zit ten, begint hij te brullen". Niet alleen kruipt hij graag. Lopen betekent voor hem eveneens een prachtige bezigheid. Hij doet dat steunend met zijn handjes aan de tafelrand of de box. Onderwijl slaakt hij dan opgetogen kreetjes als: „Mamma, pappa, ta-ta Met zijn bijna 5 jaar oude broertje kan hij goed overweg. De grote blok- kemolen is zijn lievelingsspeelgoed. Vroeger was hij dol op rammelaars. Vooral nieuwe dingen hebben zijn belangstelling. „Want", zegt zijn moeder, „toen we onlangs bij een kennis op visite waren, hebben we alles uit zijn buurt gezet. We zagen alleen een bloemenvaas over het hoofd. Hij niet. Met een vaart stoof hij erop af, trok aan een kleedje en het onheil was geschied: Mark kreeg een plens water over zich. De volgende dag herhaalde hij het spelletje met een emmer water in de keuken". Fieke (16 december jarig), het dochterje uit het gezin van de heer A. Bergkotte, werkzaam op de afdeling Bedrijfsdienst/Bouwbedrijf en wonende aan het Joh. Straussplein 1 in Schiedam, is in een jaar tijd al een hele jonge dame geworden. Een dreumes met een echte eigen wil. Daar kan haar 2Yï jaar oude broertje nu al over meepraten. Haar moeder zegt er dit van: „Ze is altijd met haar broertje samen. Zij neemt echter meestal het initia tief. Over een poosje is zij hem de baas'.' Maar Fieke toont ook op een andere manier haar eigen willetje. Kruipen andere kinderen vooruit, zij heeft haar eigen manier: duwend schuift zij zich achteruit. Bang voor herrie is zij allerminst. „Haar liefste speelgoed", zegt mevrouw Bergkotte, „nou, dat is alles wat lawaai maakt". Lopen doet Fieke nog niet. Maar woordjes als „pappa", „mamma" en „op" komen vlot over haar lipjes. Sebastiaan Huiskens' (16 december jarig) vader werkt op de afdeling Scheepsbouw/Machinebewer king en hij woont aan de J. A. Alb. Thijmstraat 84b te Schiedam. Sebastiaan heeft een vrolijke bolle toet. Toch heeft hij al pech gehad in zijn nog zo prille leventje. Van zijn moeder horen we: „Toen hij drie maanden was, moest hij voor zeven weken naar het ziekenhuis en na acht weken thuis te zijn ge weest, moest hij weer voor zeven weken weg, van wege zijn astmatische bronchitis". Sebastiaan zit echter niet bij de pakken neer. Hij eet als een wolf. Niet voor niets kan hij al heel duidelijk roepen: „Mamma, eten! eten...!" Hij praat zelfs nog meer; genoeglijk merkt hij op: „O gut, o gut Hij is de jongste spruit uit een gezin van zeven kinderen: 5 jongens en 2 meisjes. Lopen en kruipen doet hij nog niet. Spelen daarentegen is zijn lust en zijn leven, vooral zijn piep-pop en zijn hond vallen bij hem in de smaak. De vader van Hannie Andela (29 december jarig) werkt in de Timmerfabriek. Zij is nog enig kind in het gezin, dat aan de Oranje Plantage 55 in Delft woont. Het meisje heeft een ondeugend gezichtje, waarop inderdaad een afspiegeling van haar karak tertje leesbaar is. Ook blijkt die ondeugendheid uit de woorden van haar moeder: „Speelgoed waar zij het meest dol op is? Dat is er eigenlijk niet. Of je zou het best kunnen zeggen: zij is gek op alles, waar ze niet aan mag komen Of zij vroeg een rookster zal worden, valt natuur lijk niet te voorspellen. Een feit is, dat zij de shag- zak van haar vader maar moeilijk met rust kan laten. Met gepaste trots vertelt haar moeder ook, dat Han nie al parmantig loopt. Toen zij acht maanden was, 20

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Wilton Fijenoord Nieuws | 1966 | | pagina 22