mmamwmmmmmwmmmmmmmxmmmma
Zij werden één jaar
I
Onze fotografen hebben de december-baby's 1965
dezer dagen thuis opgezocht en daar een leuk plaatje
van hen gemaakt.
Neem bijvoorbeeld Mark Noorduin (12 december
jarig) van de Magnoliastraat 27c in Vlaardingen,
wiens vader werkzaam is op de afdeling Nieuw
bouw/Outillage. Het is een ondernemend ventje,
dat graag op moeilijke plaatsen wegkruipt, ,,'t Liefst
onder de bank, dat vindt hij het einde!" vertelt
zijn trotse moeder. „Maar als hij klem komt te zit
ten, begint hij te brullen".
Niet alleen kruipt hij graag. Lopen betekent voor
hem eveneens een prachtige bezigheid. Hij doet dat
steunend met zijn handjes aan de tafelrand of de
box. Onderwijl slaakt hij dan opgetogen kreetjes
als: „Mamma, pappa, ta-ta Met zijn bijna 5 jaar
oude broertje kan hij goed overweg. De grote blok-
kemolen is zijn lievelingsspeelgoed. Vroeger was
hij dol op rammelaars.
Vooral nieuwe dingen hebben zijn belangstelling.
„Want", zegt zijn moeder, „toen we onlangs bij
een kennis op visite waren, hebben we alles uit
zijn buurt gezet. We zagen alleen een bloemenvaas
over het hoofd. Hij niet. Met een vaart stoof hij
erop af, trok aan een kleedje en het onheil was
geschied: Mark kreeg een plens water over zich. De
volgende dag herhaalde hij het spelletje met een
emmer water in de keuken".
Fieke (16 december jarig), het dochterje uit het
gezin van de heer A. Bergkotte, werkzaam op de
afdeling Bedrijfsdienst/Bouwbedrijf en wonende
aan het Joh. Straussplein 1 in Schiedam, is in een
jaar tijd al een hele jonge dame geworden. Een
dreumes met een echte eigen wil. Daar kan haar
2Yï jaar oude broertje nu al over meepraten. Haar
moeder zegt er dit van: „Ze is altijd met haar
broertje samen. Zij neemt echter meestal het initia
tief. Over een poosje is zij hem de baas'.'
Maar Fieke toont ook op een andere manier haar
eigen willetje. Kruipen andere kinderen vooruit,
zij heeft haar eigen manier: duwend schuift zij zich
achteruit. Bang voor herrie is zij allerminst. „Haar
liefste speelgoed", zegt mevrouw Bergkotte, „nou,
dat is alles wat lawaai maakt". Lopen doet Fieke
nog niet. Maar woordjes als „pappa", „mamma"
en „op" komen vlot over haar lipjes.
Sebastiaan Huiskens' (16 december jarig) vader
werkt op de afdeling Scheepsbouw/Machinebewer
king en hij woont aan de J. A. Alb. Thijmstraat
84b te Schiedam. Sebastiaan heeft een vrolijke bolle
toet. Toch heeft hij al pech gehad in zijn nog zo
prille leventje. Van zijn moeder horen we: „Toen hij
drie maanden was, moest hij voor zeven weken naar
het ziekenhuis en na acht weken thuis te zijn ge
weest, moest hij weer voor zeven weken weg, van
wege zijn astmatische bronchitis".
Sebastiaan zit echter niet bij de pakken neer. Hij
eet als een wolf. Niet voor niets kan hij al heel
duidelijk roepen: „Mamma, eten! eten...!" Hij
praat zelfs nog meer; genoeglijk merkt hij op: „O
gut, o gut
Hij is de jongste spruit uit een gezin van zeven
kinderen: 5 jongens en 2 meisjes. Lopen en kruipen
doet hij nog niet. Spelen daarentegen is zijn lust en
zijn leven, vooral zijn piep-pop en zijn hond vallen
bij hem in de smaak.
De vader van Hannie Andela (29 december jarig)
werkt in de Timmerfabriek. Zij is nog enig kind in
het gezin, dat aan de Oranje Plantage 55 in Delft
woont. Het meisje heeft een ondeugend gezichtje,
waarop inderdaad een afspiegeling van haar karak
tertje leesbaar is. Ook blijkt die ondeugendheid uit
de woorden van haar moeder: „Speelgoed waar zij
het meest dol op is? Dat is er eigenlijk niet. Of je
zou het best kunnen zeggen: zij is gek op alles,
waar ze niet aan mag komen
Of zij vroeg een rookster zal worden, valt natuur
lijk niet te voorspellen. Een feit is, dat zij de shag-
zak van haar vader maar moeilijk met rust kan
laten.
Met gepaste trots vertelt haar moeder ook, dat Han
nie al parmantig loopt. Toen zij acht maanden was,
20