De dag
rondom het
25-jarig jubileum
van
ir B. Wilton
Het vroeger nogal onpersoonlijk en zakelijk klin
kende „directeur" heeft zaterdag 1 april voor WF
juist een veel diepere betekenis gekregen. De ge
voelswaarde van dit woord heeft hier trouwens in de
loop van de tijd al een hele verandering ondergaan.
Maar de jubilerende directeur ir B. Wilton kwam aan
het slot van zijn toespraak tijdens de personeelsrecep-
tie wel heel dicht bij zijn personeel te staan. Dat was
op het moment dat zijn bewogenheid tot uitdrukking
kwam. Wat er in de aanwezigen omging was duide
lijk te proeven uit het applaus, dat spontaan los
barstte.
Echter, deze fraaie zonnige dag had een vroeger be
gin. Voor de aanvang van de receptie was er al zo
het één en ander gebeurd om het 25-jarig jubileum
voor de heer en mevrouw Wilton tot een echte bele
venis te maken. Zo één die een blijvende indruk op
de verdere levensloop van iemand achterlaat. Later
zei de jubilaris hier zelf van: „Zo'n dag is een sti
mulans om door te gaan, waar je mee bezig bent".
Al heel vroeg - niet eens zo gek ver na 8 uur - stap
ten de eerste gasten het terrein van de werf op. Op
vallend verschijnsel: het waren gepensioneerden, die
het eerst aanwezig waren om maar niets van deze
dag te missen.
Ook de majorettes en de leden van het BF-Jacht-
hoorncorps waren vroeg uit Amersfoort vertrokken
en troffen op de werf voorbereidingen voor hun op
treden.
In het straffe ochtendwindje wapperden broederlijk
de BF- en WF-vlaggen naast elkaar. De dag begon
lachend. De tamboers roffelden wat om de vellen
van de trommels op hun spankracht te beproeven.
De eerste genodigden stelden zich op. En de heer
Valk van de Beveiliging testte op het parkeer
terrein voor het Hoofdkantoor zijn walkie-talkie,
waarmee hij verbinding onderhield met zijn collega
Beekman in het gebouw van de beveiligingsdienst.
Onderwijl zochten de bedrijfsfilmcineasten Breijer
en De Wit een hoge zetel op het dak van het
Hoofdkantoor. En als baas boven baas klom WF-
Nieuws-fotograaf Kienhuis op een hoge kraan,
terwijl zijn collega Dingjan zich ophield aan de
hoofdpoort om de aankomst van het echtpaar
Wilton op de gevoelige plaat vast te leggen. En
tegen 9 uur was het bijna zo ver.
Nadat de heer Valk zijn collega als volgt inlichtte:
„De muziek gaat nu naar de poort; muziek nu naar
poort", klonk even later de stem van de heer Beek
man: „Ik krijg zo juist een telefoontje. Meneer Wil
ton nu aan de poort, meneer Wilton nu aan poort".
Bloemen
Het onthaal aan genoemde poort was hartelijk.
Een stralend lachende mejuffrouw Dodemont
overhandigde mevrouw Wilton een prachtig bouquet
bloemen en speldde haar ook een corsage op. Na
deze ontvangst ging de stoet naar het Hoofdkantoor.
Voorop de majorettes met er achter het BF-Jacht-
hoorncorps, gevolgd door de auto met het echtpaar
Wd.
Ontvangst aan de Hoofdingang.
De corpsen in beweging.
