1915 transport van Amsterdam naar Rotterdam
gesteld en in dok 4 opgenomen voor een algehele
inspectie. Op 7 december van dat jaar verhuisde
het weer naar Rotterdam, waar het nagenoeg op
zijn vroegere plaats kwam te liggen.
Het grootste schip, dat werd ingedokt was de
Noorse erts-carrier ,,Milbank", 562' lengte over
alles en 75'10" breed. „Moet u weten: we kunnen
schepen hebben tot 72'11breed". Een moeilijk
karwei dus! „Helemaal niet... Het schip kwam
mooi klem tussen de uithouders. Er kon niets ge
beuren; kantelen was er niet bij!" Hij legt het
me geduldig uit.
W V D
Hij lacht als hij denkt aan een verhaal, dat hij
eens heeft opgevangen, ,,'t Is echt gebeurd", be
zweert hij. „Er is hier eens een schip van de Fa.
Willem van Driel ingedokt, heel lang geleden.
Op de schoorsteen stonden de letters WVD. Dat
schip schoot door het dok heen met zijn steven
op de kant. Een toeschouwer legde toen die af
korting WVD uit als: W(ij) V(aren) D(oor)".
Uit zijn mond teken ik ook op, dat in dat grijze
verleden het dok een keer is gezonken, toen tij
dens een dokking de deksels van de tanktoppen
openstonden en het water naar binnen stroomde.
De heer De Kruif meent: „Dat moet een keer met
de „Insulinde" zijn geweest, want dat was een
knaap in die tijd!"
Hij loert weer naar het water van de Nieuwe Wa
terweg, alsof hij op strooptocht is naar nieuwe
prooi voor „zijn" dok. Hij beantwoordt mijn laat
ste vraag met de volgende woorden: „Naar mijn
mening gaat dit dok nog twintig tot vijf-en-twintig
jaar mee, het is oer-sterk MvV
december 1962 dok 3 terug in Rotterdam
mei 1967 - de Clelia Campanella" in dok.
11
