Plezierig dagje uit!
OUD-WERKNEMERS MET BOOT EN BUS NAAR RHENEN
De man in de bus zucht: Eigenlijk duurt zo'n dag
te kort, 't is geweldig!" En iedereen is het met
hem eens. De meningen over het dagje uit van de
oud-werknemers van WF met hun echtgenotes
stemmen vrijwel overeen: „Een heerlijke dag, die
best langer had mogen duren en wat een orga
nisatie!"
Donderdag 15 juni was de laatste tocht naar
Rhenen van een serie van drie, waaraan ruim
2400 mensen hebben deelgenomen. „Je zou wel
eens ergens anders heen willen, want ieder jaar
hetzelfde: 't is wel leuk, maar toch vindt
iemand. Vergoelijkend vult hij aan: „Je kan je wel
indenken, dat het moeilijk is om voor zo veel men
sen een andere tocht uit te stippelen en op touw
te zetten".
Een veel gehoorde uitroep is: „Er is geen zaak,
die dit voor zijn oud-werknemers over heeft".
Fotograaf Dingjan en ik zijn de laatste dag meege-
togen om enige impressies op te doen. Wij verge
zelden de groep, die met de boot naar Tiel voer
om vandaar met de bus naar Rhenen te gaan.
Een andere groep deed de reis andersom: van
Schiedam met de bus naar Rhenen, van Rhenen
met de bus naar Tiel, waar op de boot (richting
Rotterdam) werd overgestapt.
Nog ruim voor 8 uur komen de eersten naar de
Oosterkade in Rotterdam, waar de „Erasmus"
gemeerd ligt. 't Is nog fris. De zwakke stralen van
het doorbrekende zonnetje doen hun best. Een
paar witte wolken weigeren aanvankelijk hun me
dewerking, maar zullen in de loop van de dag
moeten zwichten. Puffend heet zal het echter niet
worden, gelukkig niet.
De heer Van Doorn:... gezellig, je komt ran die oude
snuiters tegen
Inscheping
De inscheping gaat van het bekende leien dakje.
De mensen van de Afdeling Personeelsadministra
tie kijken toe en geven aanwijzingen. Lieftallige
serveersters delen bij de loopplank lunchpakket
ten uit. Ook doosjes bonbons geven de inscheping
nog meer fleur.
V Is nog wat frisjes aan dek
Ruim 400 man aan boord, geen kleinigheid. Om
streeks 8.15 uur zoekt een tjokvolle „Erasmus"
haar vaarroute op. Gezellig zitten de passagiers
rond de tafels geschaard. Handige meisjes van
de Volksbond serveren koffie met gebak. Daar
door verdwijnen de laatste slaaprestjes.
Het betekent tevens het einde van de eerst wat
onwennige stemming. Er ontstaat een genoege-
lijk geroezemoes, verhalen komen los, oude ken
nissen worden gegroet.
De heer Van Doorn (73), oud-brander, drukt zich
als volgt uit: ,,'t Is gezellig. Je komt weer van die
oude snuiters van vroeger tegen. Ik ga al voor de
achtste of negende keer mee. Straks als de vrouw
verzadigd is, sta ik op en ga wat rondscharrelen
en een praatje maken. Ik kan niet tegen stilzitten".
Binnen is het behaaglijk, zo uit de wind. Op het
dek zijn niettemin een paar moedigen, die het
straffe windje trotseren om een frisse neus te
halen. De heer Van der Graaf meent: „Die polders
zijn mooi vlak, daar houden de buitenlanders van.
Trouwens, wij vinden de bergen in het buitenland
weer mooi".
Broodjes
De weduwe Maissan, die haar schoonmoeder
heeft meegenomen, vindt het varen op de rivieren
1
