De Harmonie in actie.
de toeschouwer geen deelge
noot van de blik, waarmee hij de
gepensioneerden gadeslaat bij
het peuzelen aan hun gebakjes
en bij het genietend proeven van
hun koffie.
Ook bij andere onderwerpen
komt de mens er goed af. Zelfs
bij die grote reparatie-karweien
aan bijvoorbeeld „De Fina Nor-
vège". Door die immense hoe
veelheden staal en ander mate
riaal dreigen de werkende men
sen in het niet te vallen. Be
kwaam vangt de filmer ze echter
met zijn camera op om te ver
tellen, dat achter elk precisie
werk toch uiteindelijk steeds
weer mensenhanden schuilen.
Dat zien we trouwens ook in zijn
beelden en shots, die hij maakte
tijdens de vervaardiging van de
diverse booreilanden op onze
werf.
Rotterdam
Voorts treffen we hier en daar
een humoristisch kneepje aan,
heel fijntjes vastgelegd en knap
uitgewerkt, zoals bijvoorbeeld
de overgang van de oude toe
gang in de nieuwe van onze
Rotterdamse werf.
Dit jaar zijn de WF- en BF-films
qua opzet gelijkgeschakeld.
Natuurlijk blijft er een verschil,
namelijk het stempel dat de ci
neasten op de respectieve films
drukken. Het gaat daarbij niet
om het verschil in kwaliteit, doch
om het verschil in visies. Als be
langrijk verschil trof mij tussen
de heren De Wit (WF) en Breyer
(BF) de kijk op de mens. De
eerste legt namelijk de klemtoon
op het gezicht, omdat hem dat
wellicht het meest aanspreekt.
De laatste wordt kennelijk meer
geboeid door de menselijke
handbewegingen. Hij heeft het
zelfs gewaagd het doek een mo
ment geheel door een hand te
vullen. Het is een bijzonder leu
ke vondst en vormt een prettig
kijkspel.
Met de bewegende handen heeft
hij nog iets ondervangen. Verle
den jaar voelde ik als een be
zwaar het ietwat statische in de
BF-film. Hoewel dat aan de on
derwerpen ligt, is men er nu in
geslaagd dit te veranderen en
wel mede door de mens meer
centraal te stellen. Dat heeft po
sitieve resultaten afgeworpen.
Eveneens het draaien van een
teller op een benzinepomp en
het vollopen van een peilglas,
alsook het afblazen van stoom
komt de dynamiek ten goede.
Handig heeft men de beweging
gestimuleerd door het tonen van
een landend vliegtuig als aan
loopje tot het werk, dat BF op
Schiphol heeft uitgevoerd of het
duiken van een meisje van de
hoge plank in een zwembad,
waar BF voor de verwarming
zorgde.
Vaart suggereert het pijpenspel
van een airconditioning. Dit
voornamelijk door de kromme
lijnen en tot leven gebracht door
het camera-werk. En zo is een
aantrekkelijke film ontstaan uit
een hoeveelheid van onderwer
pen, waaruit de filmer naar har
telust heeft kunnen putten. Ook
deze cineast heeft het „wapen"
van de humor graag en vaak
doeltreffend gehanteerd, waarbij
ik denk aan het beeld van de
Antilliaanse steelband, dat on
verwacht overging in een pas
sage van een lopende band.
In door de heer Philip Bloemen
dal (NTS-Monitor), uitgesproken
tekst zaten enkele leuke woord
spelingen verwerkt.
Het zou te ver voeren alle on
derwerpen van de beide films te
bespreken. Bovendien neem ik
aan, dat geïnteresseerden de
films zelf zijn gaan zien. Ze zijn
het waard!
Alleen moet mij nog van het
hart, dat de oude Dixieland mu
ziek bij de WF-film voor een
prettige sfeer zorgde, maar dat
is een kwestie van persoonlijke
appreciatie MvV
14
