schipper zonder schip.
De schipper van de Hendrien
moest zijn anker laten slippen.
Dat wel. Bij dit ruwe weer zag
hij geen kans de "spijker"
scheep te halen. De risico van
het varen. Maar meer geluk had
hij met het rondgaan en voor de
zee komen. De kof voer. De red
dingboot stoomde voor, gaf de
koers aan.
Ze zaten dwars van de Oerd,
het meest oostelijke eind van
Ameland en ze stevenden voor
wind en zee recht op de ver-
kenningsboei van het Huibertgat
aan. De schipper van de red
dingboot had als laatste raadge
ving nog gezegd:
Wacht niet te lang. Het is de
gunstigste gelegenheid. De
vloed begint door te zetten.
Wind en stroom in dezelfde
richting. Met eb zal je het heel
wat moeilijker hebben bij het
aanlopen van het Huibertgat.
Ze zagen de branding slaan op
het rif van Schiermonnikoog.
Later in de morgen de verken-
ningston van het zeegat. En toen
ging het er op los. Aan bak
boord de Ballonplaat en aan
stuurboord de Schildgrond. Een
maal daar voorbij, zou het ge
piept zijn.
Ze kwamen er goed doormet
geluk. De eerste brullend aan
stormende grondzee kreeg de
reddingboot, die voorstoomde,
over zich heen. De volgende
nam de Hendrien op zijn schou
der. Maar hij brak pas toen hij
gepasseerd was. Een volgende,
minder hoog, zette de kof van
voor tot achter onder water maar
toen kwamen ze snel in rustiger
contreien. Tussen Rottummer-
oog en Borkum schoven ze het
zeegat binnen. De Hendrien was
behouden. Eenmaal in de Eems,
nam de reddingboot afscheid.
Nog een goeie Kerstmis,
klonk het uit de loudhailer.
Bedankt voor alles, schreeuw
de de schipper van de Hendrien.
Nog voor de duisternis zich over
Eems en Dollard legde, meerde
de Hendrien aan de kade van
Delfzijl. Ze waren thuis. Onver
wacht. Met een dicht schip zon
der schade.
Bij drie families werd die avond
de Eerste Kerstdag gevierd als
nog nooit tevoren. Ze hadden
gedacht op zee te zitten tegen
het eind van een echte pech-
reis. Ze moesten schuilen
daar niet van. Maar na de kwade
kansen van de laatste twee et
malen konden ze dank-ie tegen
het lot zeggen. De schipper en
zijn vrouw bij zijn oudste broer;
de stuurman in eigen familie
kring. De jongen ja waar an
ders dan bij moeders. Want
eigenlijk had hij Kerstmis nog
moeten vieren op de zondag
school en in de veilige besloten
heid van het ouderlijk huis. Maar
wie dacht daaraan in de tijd van
het kofschip, toen meer dan ooit
varen noodzaak was voor wie
voor de zee had gekozen.
Het was tegen daglicht
Probeer anker-op te gaan en
binnen te lopen. Ik weet niet
waar je naar toe moet, maar het
begint binnen een paar uur
overnieuw. En dan hou je het
niet, ook al zou je kans hebben
gezien goed weg te komen. Ik
zou maar gaan schuilen. Voor
wind en zee weg naar het Hui
bertgat en dan de Eems in. In
Delfzijl lig je beter dan hier.
De schipper van de kof aarzelde
niet lang. Maar voor hij had kun
nen zeggen dat hij de raad van
de schipper van de reddingboot
zou opvolgen, klonk weer door
de loudhailer:
We zitten hier niet ver van de
verkenningsboei van het Hui
bertgat. Voor wind en zee weg
kan je vrij van de Lauwersgron-
den blijven. Ik wil je wel voor
stomen. Het zal wel even span
nen als we door de grondzeeën
gaan, maar dat risico is minder
dan hier blijven liggen. Dan haal
je de avond van de Eerste Kerst
dag niet. Of op z'n mooist als
6
