8
Chinees gebouw, fraai van stijl
Nog een heuse bakfiets met melk, want melk moet
Ie industrieën, waar zeer ze
ker ons concern niet mag
ontbreken.
Met mijn branderige ogen
gesloten en wat men noemt
"bewust" slapend "trok" de
Boeing 707 op circa 6000 me
ter hoogte zijn snelle kilome
ters. De groep van 12 Chine
zen had hun onverstaanbare
conversatie gestaakt en was
opnieuw innig omhelsd door
de armen van Morpheus.
Behalve deze groep en en
kele andere buitenlanders,
zat ook de heer Weekhout
diep weggezonken in zijn
stoel en sliep de slaap des
rechtvaardigen. We hadden
geluk op deze vlucht, er was
genoeg ruimte om even
"plat" te gaan.
Een kleine trilling ging door
de machtige Boeing, die mij
de ogen deed openen en kij
kend door het kleine raam,
zag ik dat het toestel een
flauwe bocht naar rechts
maakte
"Excuse me, Sir", een vrien
delijke doch luide stem van
de charmante Franse stewar
dess deed mijn ogen ver
schrikt opengaan. Ik had de
laatste uren vast geslapen.
"In about 20 minutes we will
land at Peking airport, will
you complete your immigra
tion papers"
De 12 Chinezen werden iets
luidruchtiger en trokken hun
zwarte tuniekjassen aan. Zij
waren zichtbaar verheugd
bijna thuis te zijn.
Het bordje "fasten your seat-
belts" werd verlicht en 20 mi
nuten later maakte de Franse
gezagvoerder een landing
volgens het boekje, doch wel
met 6 uur vertraging.
Het was dinsdagmorgen, 6
november 01.15 uur plaatse
lijke tijd. Op het stille en kou
de vliegveld van Peking, waar
de grote verlichte foto van
de Chinese leider, Mao Tse
Tung, het luchthavengebouw
sierde, was het voor de 2
R.S.V. kwartiermakers een
indrukwekkend en historisch
moment. We hadden voet ge
zet in het grote China, waar
we zo belangstellend naar
hadden uitgekeken. China,
het China van de nachtmer
rie voor miljoenen, het China
van de toekomst voor miljoe
nen. Bijna een miljoen vier
kante kilometer groot, bijna
300 x de afmeting van ons
eigen Nederland, circa 800
miljoen inwoners. Twintig
eeuwen geleden het machtig
ste keizerrijk ter wereld, nog
vóór Rome. Twintig jaar ge
leden nog ellendig onontwik
keld. Vandaag de grootste
communistische natie, het
eerste land dat het marxis-
me-leninisme toepaste en de
nieuwe mens schiep zoals
die door Marx was aange
kondigd. Daar lag het dan
voor onze ogen uitgestrekt.
Inderdaad een historisch mo
ment, dat mij stil maakte, ter
wijl wij vlot en efficient door
de diverse controles werden
geholpen.
"Good morning", een beleef
de en zachte stem, die
vloeiend engels sprak, bracht
mij uit mijn overpeinzing, die
slechts enkele seconden had
geduurd. "Are you Mr. Week
hout and Mr. van Aken"? Na
onze bevestiging ging hij ver
der: "I am Mr. Chang from
the China travel agency, wel
come in the people republic
of China".
Hij bracht ons welwillend,
enkele van onze koffers dra
gend, naar een voor het ge
bouw gereedstaande solide
taxi, die de 30 kilometer lan
ge, stille en nachtelijke weg,
met slechte verlichting in een
half uur aflegde en met onze
bagage afzette bij de recep
tie van gebouw 3 van het Pe-
kingse Friendship Hotel, ons
tehuis voor de weken die
voor ons lagen.
In de hotelkamer lachte mij
een echt bed uitnodigend
toe. De kamer was eenvou
dig gemeubileerd met kasten
van het type uit de dertiger
jaren ach, het drong om
02.00 uur 's morgens niet
meer zo goed tct me door.
Slapen was het parool Over
enkele uren moesten we op
het tentoonstellingsterrein
zijn om de R.S.V. stand in te
richten en een 12 tons zui
gercompressor op te bou
wen en we wisten dat ons
daarbij nog vele moeilijkhe
den te wachten stonden
Ik schrok wakker uit een die
pe droomloze slaap door
hard kloppen op mijn kamer
deur, keek slaperig op mijn
horloge 09.30 uur
Allemachtig! En dat terwijl ik
om 08.00 uur aan de ontbijt
tafel had afgesproken. Het
tijdsverschil van 8 uur had
me te pakken gehad. Ik open
de mijn kamerdeur en drie
