m
11
heer Weekhout vroeg wat dat
kon zijn:
"Misschien Chinese jenever,
weet jij veel", was zijn ant
woord. Nu hadden wij nooit
van Chinese jenever ge
hoord, laat staan het ge
proefd en het duurde dan
ook niet lang of wij hadden
de eerste slok Maotai binnen.
Gedurende ons verblijf in
China hebben wij deze Mao
tai leren waarderen als een
goed aperitiefje.
Inmiddels werd het eten op
gediend en had ik meteen
een andere "zorg", want in
plaats van het vertrouwde
bestek ontdekte ik stokjes
naast mijn bord. Voor mijn
tafelgenoot was dit geen pro
bleem, gezien zijn zakelijke
contacten in Japan. Hij heeft
mij de kunst vaardig aange
leerd, al liep ik de eerste da
gen niet bepaald met een
volle maag rond, want oefe
ning baart kunst.
Het menu bestond uit ver
schillende gangen die alle
maal tegelijk werden opge
diend.
Een voorgerecht met stukjes
koud varkensvlees, groene
doorzichtige eieren, waarvan
men mij vertelde dat ze jaren
oud waren, maar die bijzon
der lekker smaken, kippe-
levertjes en -maagjes. De
hoofdschotel bestond uit
kool, ja, inderdaad die, waar
over ik in de vorige afleve
ring schreef, in een heerlijke
saus, verder kippevlees ge
rold in een kleine omelet met
die aparte Chinese smaak,
die niet te definiëren is, aan
gevuld met witte rijst in Chi
nese kommen, een kom soep
met koolstukjes, wortelen en
omelet. De maaltijd die wei
nig vet bevatte werd besloten
met blauwe Chinese druiven
en grote mandarijnen. Nou,
nou zult u zeggen, dat is nog
al wat., en toch beste le-
zers(essen) heb ik, en velen
met mij, 's middags om vier
uur zin in eten gehad. Een
duidelijk licht verteerbaar
menu a raison van 5,per
persoon, terwijl je je be
denkt, dat de prijzen in China
tijdens buitenlandse tentoon
stellingen met 50% worden
opgetrokken.
Al met al was één ding ze
ker: dit was een ander Chi-
Een charmante glimlach op zijn tijd
nees eten dan' wij hier te
lande in restaurants met na
men als "Hongkong", "Chi
na" voorgeschoteld krijgen
en dat duidelijk aan de Euro
pese smaak is aangepast.
Tijdens deze eerste Chinese
warme maaltijd heb ik me af
gevraagd wat voor soort eten
het personeel zou gebruiken.
Daar kwam ik de volgende
dag achter, toen ik een ver
keerde deur binnenging en
tot grote consternatie van het
personeel in de eetzaal te
rechtkwam, waar tientallen
Chinese meisjes en jongens
zich te goed deden aan heer
lijk bereide groenten, kip,
eend en rijst.
Toen echter 10 dagen later
ir Teng van de Kon. Mij "De
Schelde" ons gezelschap
kwam versterken en wij ge
bruik konden maken van zijn
kennis der Chinese taal, ja,
toen kwam er nog beter
voedsel op tafel en dat was
personeelseten, maar daar
over later.
Na de maaltijd moest er wor
den afgerekend en om onze
boekhouding in orde te hou
den vroegen wij het Chinese
Met vaste blik de wereld inkijken
dienstertje om een copie van
de rekening. Zij begreep er
niets van, doch met veel ge
duld hebben wij het voor el
kaar gekregen.
Het Chinese geld Remnibi
geheten, wat letterlijk ver
taald "geld van het volk" be
tekent, is verdeeld in Yans,
afgekort Y en Jiaos, afgekort
J. De koers van de Yuan is
ongeveer een gulden veertig
cent. Ook aan het omgaan
met dit geld moesten we
wennen, maar dat gaf niet
veel moeilijkheden, behalve
dan met de vele aluminium
munten, Fen geheten, die je
portemonnaie deden uitpui
len,
Toen wij halverwege de zaal
waren naar de uitgang ont
stond er een klein tumult,
omdat ik per ongeluk enkele
Chinese munten op tafel had
laten liggen, die zeker niet
als fooi waren bedoeld,
Lachend werden deze terug- i
gegeven. Een dergelijk voor-
val heeft zich later nog eens
voorgedaan, toen men de
president van de Raad van
Bestuur, de heer ir A. Stik
ker, te veel had berekend.
Door zijn veelvuldige contac-
