Bedrijfsjournaal 1974: film met warm kloppend WF-hart 14 Dit is de koppeling aan de veiligheid? Niet alleen. Wij dragen allen een stuk verantwoordelijk heid voor onze medemens. Zeker ook waar het betreft veilig werken. In ons land, waar toch een behoorlijke welvaart heerst, is het men selijke instinct te vechten om aan eten te komen als het ware wat verwaterd. Die drift richt zich nu op andere za ken en je zou deze graag wil len helpen sturen in de rich ting van werken om het wer ken, om het plezier, de vei ligheid, de andere mens. Nu moet ik oppassen, want deze kreten worden maar al te vaak beschouwd als zijnde zeer idealistisch. Ik blijf er echter bij, dat deze drift, noem het energie omgebo gen kan worden naar posi tieve bezigheden. Als je ziet tot welke ideeën vele mensen in hun vrije tijd komen bij het uitoefenen van hun hobby, daar sta je wel eens versteld van. Bijvoorbeeld in de ont wikkelingen ten aanzien van de modelbouw. Als wij aan het punt vrijetijds besteding komen, heeft het bedrijf zijn raakvlakken door middel van de personeels vereniging? Dat is voor mij altijd een moeilijke zaak geweest. Uit de groep komt vaak de be hoefte naar voren aan een club, een vereniging. Sommi ge zijn "self-supporting", kijk maar naar de Wilton Auto mobiel Club. Andere persé niet: de afdeling Zwemmen en ook de Harmonie. Die steunen wij financieel. Maar weer andere afdelingen, die zich net of net niet kunnen bedruipen komen ook om steun aankloppen. Nu is het niet altijd zo, dat wij geen gelden willen verstrekken. Doch het is niet juist om het zo maar als bij sommige andere bedrijven in de schoot te werpen. In het le ven moet je altijd iets verove ren. Krijg je het te gemakke lijk, dan smijt je het vaak meteen weer in een hoek. Vergelijk die instelling bij voorbeeld met de verzamel woede van vele kinderen en soms ook ouderen: sigaren bandjes, plaatjes, postzegels. Je moet er moeite voor doen. En hoe groter de moeite des te waardevoller de verzame ling is. Verover je iets in teamverband als groep, dan bevordert dat tevens het saamhorigheidsgevoel. Bo vendien barsten in die sfeer de mensen vaak van de idee- en. En dat is een belangrijk brok leven. Een idee schuilt vaak in die kleine dingen. Zoals de man, die het wiel uitvond. Na al die eeuwen lijkt dat zo'n eenvoudig idee? Precies. Dat bedoel ik. Als voorbeeld neem ik vaak mijn grootvader. Hij was een een voudige kachelsmid. Toen kwam plotseling dat idee om de hoek kijken om werk te zoeken aan boord van sche pen, wat weer leidde tot het repareren van schepen, al waren die in die tijd natuur lijk niet zo groot als nu. Ideeën die ogenschijnlijk erg klein lijken, hebben vaak juist grote gevolgen Uw grootvader heeft ook nog aan de Oostmaaslaan ge woond? (Lachend) Dat is waar. Maar hij had weer niet zo'n verre blik om te kunnen voorspel len, dat de scheepsbouw in Nederland grotendeels onder één dak zou komen. (En se rieus) Wat een gezonde zaak is. Ook weer een idee, dat echter in de praktijk verwe zenlijkt moet worden. Theo rie en praktijk moeten dan inelkaar grijpen om tot een goed evenwicht te komen. Daarom: als je de drang hebt om te leven, vanuit welke achtergrond dan ook, moet je ten eerste zelf zorgen idee- en te krijgen, ook na je pen sionering en ten tweede dat je anderen de kans geeft ideeën te krijgen om die ook te laten verwezenlijken. Daar op is ons beleid gericht. En nogmaals: van achter het bu reau makkelijk gezegd; in de praktijk moeilijker waar ge maakt. Wij blijven pogen in die richting. „We hebben een goed jaar achter de rug. Het probleem is echter, dat we te weinig mensen hebben. En dat te kort tekent zich meestal af in een tekort ten aanzien van een bepaalde ploeg mensen met hetzelfde beroep. Hier door ontstaan dan problemen in het werk voor de andere ploegen. Er zijn echter geen genoeg Nederlanders te vin den voor betrokken werk zaamheden". Naast de optimistische woor den over het geslaagde jaar, waarin WF de „Spar" bouw de, reparaties verrichtte aan bijvoorbeeld de „Queen Elizabeth" en de „Wilstar" en nog talloze andere zaken presteerde, klonk er toch spijt in de woorden van het lid der directie, de heer ir. B. Wilton, toen hij de oud medewerkers in De Doelen vertelde over het gebrek aan mankracht. Dat was donderdagmiddag 27 februari jl. ter gelegen heid van het in première gaan van het 23ste WF-Be- Ing. B. Wilton Ing. O. J. van der Vorm drijfsjournaal, dat 's avonds voor de WF-medewerkers met hun echtgenotes of ver loofden werd vertoond. Op maandagavond 3 maart jl. werd de bijeenkomst even eens in De Doelen herhaald. Toen opende het lid der directie, de heer ir. O. J. van der Vorm, de avond. Harmonie De avondbijeenkomsten wer den de gewoonte getrouw fleurig opgesmukt door de met verve gebrachte muziek van de Harmonie WF. Plenzende regen in dok 8. Een natte vloer. Een grauwe dag. Een roer in de kraan. Filmer De Wit greep in zijn 23ste journaal de voorbije troosteloze zomer aan als een korte introductie. Een sfeertje, dat iedere willekeu rige dag in 1974 kan ver woorden. Het commentaar van „speaker" De Ronde sloot hierop uiteraard aan. En dan de „Spar" weer of geen weer. Dat is maar bij zaak. De „Spar" groeide uit tot een gigant. In het bouw- dok. In de fitterij voor wat

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Wilton Fijenoord Nieuws | 1975 | | pagina 16