Met de mensen moet je het werk toch maar klaren
10
J. N. C. van Hees
In de serie gesprekken
met de eind vorig jaar uit
Indonesië teruggekeerde
leden van het RSV Mana
gement Advisory Team
hadden wij ditmaal een
interview met de project
baas koperslager/fitter, de
heer J. N. C. van Hees.
Deze verbleet drie maan
den op de werf van Kapin
en de overige twaalf
maanden van zijn verblijf
daar bracht hij door op
de werf Dok Tanjung
Priok.
U ging ook met uw hele ge
zin naar Indonesië
Met mijn vrouw en zoon van
tien jaar, ja. Mijn oudste zoon
is al getrouwd, die ging van
zelfsprekend niet mee. 't Was
wel een hele reis. Een hele
bedoening. Vooral de motor-
pech van het vliegtuig heeft
een diepe indruk achtergela
ten. Dat maak je niet alle da
gen mee. Trouwens, zo'n ver
blijf in Indonesië ook niet.
Maar ik zeg altijd maar: blijf
met je beide benen op de
grond staan. Ga niet zweven,
gewoon doen. Dan tuimel je
bij terugkeer ook niet naar
beneden. Aanpassingsmoei
lijkheden hebben zich door
die instelling dan ook niet
llflHU
voorgedaan. Nuchterheid da's
't recept.
Hoe was het bij de werf
Kapin
Ik kreeg de opdracht te ad
viseren inzake de kopersla
gerij. Dat was een toer om
een en ander op poten te
zetten. De wil was er. Dat
staat buiten kijf. 't Geld. Dat
was het knelpunt. Daarom
moest er heel wat geïmpro
viseerd worden. Van oud ma
teriaal moest je maar iets
zien te „fabrieken". Een
draaibank bijvoorbeeld om
nippels te maken en flenzen
te draaien. Je moest er te
vens wat doen aan de hy
giëne. Daarbij kwam het in
ventariseren van de maga
zijnen. Soms werd er wat be
steld, maar was het materiaal
al jaren aanwezig. Er moes
ten schone werkplaatsen ge
creëerd worden. Bestaande
gebruiken moesten soms
worden veranderd. Dat lukte
gelukkig goed. De mensen
namen graag adviezen aan.
Maar wat het geld betreft: je
moest er roeien met de rie
men, die je had.
Wel dankbaar, dat de advie
zen werden overgenomen
Allicht. Ze vonden het prach
tig te leren met lasbochten
te werken in plaats van het
maken van verstekbochten.
Met die lasbochten toepas
sing verliep het werk stukken
sneller. De productie ging
dan ook werkelijk omhoog.
Er zat echt vooruitgang in.
Er kwam schot in de zaak.
En bij Dok Tanjung Priok
Daar gingen de adviezen in
de richting van het opzetten
van een koperslagerij. In het
begin moest ik een hoofd
baas adviseren van 72 jaar
oud. Hij was een keer in
Mekka geweest en had als
een soort heilige veel gezag
bij de mensen. Hij werd la
ter ziek en zijn opvolger -
beduidend jonger dan hij -
nam makkelijker adviezen
over. Dat is overigens lo
gisch: jongeren staan eerder
open voor nieuwe ideeën. Er
werd heel wat werk verzet.
Dat kun je wel aannemen.
De koperslagerij was eerst
een donker hol. Er kwam een
nieuwe betonnen vloer in,
nieuwe verlichting, nieuwe
machines en gereedschap.
De mensen interesseerden
me. Niet alleen daar. Ook
hier. Als je je niet voor
de medewerkers interesseert,
hun problemen, hun aanpak,
hun werk, nou dan kun
je wel inpakken. Daarom gaf
ik graag les.
U gaf ook een cursus op de
werf
Ja, een cursus pijpbewerken
aan de jonge garde. Ik liet
de Nederlandse theorie in de
Bahassa Indonesia vertalen
en stencillen. Thuis moesten
ze dat doornemen. En ze de
den dat ook. Want op de
controleplaat in de fabriek
liet ik hen als een soort
„overhoren", datgene uitte
kenen dat ik als huiswerk
had opgegeven. Zo leerde ik
hun ook het mallen van de
pijpen, daar hadden ze nooit
eerder van gehoord. Dat
werkte goed. In de praktijk
begeleidde ik de medewer
kers of bazen ook, tot ik zag,
dat het werk liep. Dan be
moeide ik me er niet meer
mee. Zij moesten het tenslot
te zelf doen. Ook als het
team weer weg was. Toen ik
allang weer in Holland was.
vertelde de heer Meeuwisse
mij, dat tijdens een toen
maals recent bezoek van
hem aan Indonesië, alles in
de koperslagerij liep, zoals
het was opgezet. Kijk, zoiets
doet je goed, het stemt je
dankbaar.
De mensen vindt u belang
rijk
Zeker. Het belangrijkst eigen
lijk. Niet alleen daar. Ook
hier. Denk maar eens aan de
medische dienst hier, die al-
