15
dachte veranderd. Kijk, ik
heb iets van een romanticus.
Ik heb altijd geweten, dat er
een menselijk element in de
scheepsindustrie zit dat er
gens anders schijnt te ont
breken".
Kees begon opnieuw. Hij
stapte over naar de scheeps
bouw en was in de jaren di
rect na de tweede wereldoor
log reparatie-assistent bij de
Dok- en Werfmaatschappij
Wilton-Fijenoord te Schie
dam.
Het was de tijd van de grote
wederopbouw en uitbreiding.
En, door zijn werk op de wer
ven raakte Kees spoedig be
kend met het werk van
Lloyd's Register.
In 1951 trad hij in dienst van
Lloyd's. Een voorval tijdens
een bespreking met de Maat
schappij blijft hem nog steeds
bij: "Ik herinner mij, dat er
met betrekking tot een zeker
punt gesuggereerd werd, dat
ik een beetje te jong was.
Wat kan men daarop zeggen?
Ik dacht bij mijzelf, nu daar
aan kun je niet veel doen en
daarom antwoordde ik maar:
"heren, uiteindelijk is dit een
kwaal die elke dag beter
wordt." Hij kreeg de baan.
Na vier jaar en een periode
van tijdelijke tewerkstelling
op het kantoor Amsterdam
werd ship surveyor Kees van
Duffelen overgeplaatst naar
het hoofdkantoor in Londen,
waar hij zich bezig hield met
onderzoekingen op het ge
bied van diepgangsvoor
schriften, scheepsontwerpen
en verder technisch onder
zoek. Bij zijn terugkeer in
Nederland werd hij op het
kantoor Rotterdam hoofd van
de afdeling waar ontwerpen
ter goedkeuring worden voor
gelegd. Deze positie bekleed
de hij vijf jaar. Daarna ver
bleef hij enige tijd bij de Kon.
Maatschappij "De Schelde"
te Vlissingen.
Vervolgens werd hij benoemd
tot hoofd van de Buitendienst
te Rotterdam. Dit was een
baan, die Kees aan kantoor
bond en dit paste nu net niet
bij zijn temperament. Hij be
gon de gecompliceerde bui-
tenkarweien aan te pakken.
Hij liet tevens weten, dat
wanneer dergelijke karweien
op zijn bureau terecht kwa
men ze meer dan welkom
waren. Zo begon het alle
maal. Spoedig deed hij van
zich spreken als de man die
bij zulke karweien altijd zei:
"Dat is nu precies het soort
werk dat mij fascineert".
Nu wordt hij vanwege zijn
bekwaamheden overal ge
vraagd. In november 1972
vloog hij naar Burma om in
opdracht van de Wereldbank
een studie te maken van
de uitbreidingsmogelijkheden
van de binnenvaart in dat
land. Hij was een duidelijke
keus. "Elke Nederlander
wordt geboren met kennis
van zaken op dit gebied."
"Mijn baan bestond eruit de
reeds in gebruik zijnde vaar
tuigen te inspecteren, waar
van sommige al heel oud wa
ren, en aanbevelingen te
doen om ze te vervangen. In
drie weken tijd bestreek ik
een gebied van Rangoon tot
de Golf van Bengalen en
dwars door het land naar de
Chinese Grens. Het vervoer
vond plaats met een heel
oude raderboot, die werd ge
stookt op hout en dientenge
volge immuun was voor de
energiecrisis. We stoomden
over de Boven Chindwin- en
de Irrawaddyrivier en iedere
morgen seinden we naar on
ze basis in Rangoon om rap
port uit te brengen van de
vorderingen en om eventuele
informatie te krijgen die wij
voor ons werk nodig had
den"
Kees maakte de voorontwer
pen voor een vloot nieuwe ri
viervaartuigen en de uitrus
ting van een aantal schepen
is nu, op zijn aanbevelingen,
volgens L.R. klasse besteld.
De eerste stappen in de rich
ting van de ontwikkeling van
de binnenvaart in Burma zijn
gedaan.
Kees heeft één grote moei
lijkheid wanneer hij naar het
buitenland reist. Hij heeft
speciale opvattingen omtrent
het eten.
Rijst is wel het allerlaatste
waar zijn voorkeur naar uit
gaat. Zodoende neemt hij,
wanneer hij zijn koffers pakt,
altijd een groot blik biscuits
mee. Hij beweert, dat hij er
dagen op kan leven.
Tijdens een bezoek aan
Bashra in Irak week hij niet
van zijn normale gewoonte
af.
Toen de biscuits op waren,
vroeg een Irakees jongetje
Kees om het blik, dat aan de
zijkanten de naam droeg van
een bekende Nederlandse
biscuitfabrikant.
Het bleek, dat het blik de
ideale afmetingen had voor
het maken van leemstenen.
Ergens in de buurt van Bas
rah staat nu een nieuw huis,
gebouwd van leemstenen. El
ke steen draagt het opschrift:
"Verkade".
(wordt vervolgd)
