18
dwongen was de vier anker
draden te kappen.
Vanaf dat moment voeren we
noordwaarts tegen de storm
in om het schip zo rustig
mogelijk te houden.
Pas maandagavond was de
zee voldoende bedaard om
te kunnen keren en weer
naar het booreiland terug te
varen.
Dinsdag kwam dit weer in
zicht en met 1 dag vertra
ging gingen we laat in de
middag weer huiswaarts.
Voor mij persoonlijk bete
kende deze reis aan boord
een soort herhalingsoefe
ning, omdat ik vóór mijn
dienstverband bij Wilton-Fije-
noord als machinist gevaren
heb.
Mijn grote probleem was dan
ook niet zeeziekte, maar veel
meer het overdadige en uit
stekende eten aan boord, erg
verleidelijk, maar iemand met
een kantoorfunctie kan zich
dat eigenlijk niet permitteren.
(En nu ligt de "Orca" dan
aan de werf. Naast mijn
dankbare herinnering aan de
gastvrijheid van de beman
ning aan boord, geeft ook
het stuk verkregen werkge
legenheid je dan de voldoe
ning, dat het deze keer geen
vergeefse reis is geweest).
