40 Jaar WF-muzikant
in hart en nieren
Personalia
7-4-1978
7-4-1978
7-4-1978
14
EP
ess
J. v. Kralingen
el. monteur
7-4-1978
In verband met het bereiken
van de pensioengerechtigde
leeftijd is op onderstaande
data eervol ontslag verleend
aan:
H. Landman
fitter
W. Poldervaart
schilder
T. Zevenbergen
draaier
M. Holverda
ass. proj. baas
11-2-1978
C. van Kapel:
"Muziek maak je niet alleen
voor je eigen plezier. Het geeft
me altijd weer veel voldoening
wanneer de mensen bij een
concert even hun problemen
aan de kant kunnen zetten".
Aan het woord is de heer C. van
Kapel, die onlangs 40 jaar aan
de WF-Harmonie verbonden
was.
Na in 1937 in de lichtdrukkerij
bij WF gekomen te zijn, werd hij
op 26 februari 1938 lid van de
Harmonie.
"De toenmalige secretaris, de
heer Den Besten, kende mijn
vader goed en had gevraagd of
ik soms zin had om lid te wor
den. Nu was er in die tijd voor
de jeugd verder weinig te bele
ven en bovendien leek het me
wel leuk, zodat ik er op een dag
maar eens naar toe ben ge
gaan. Ik kreeg toen een klari
net in mijn handen gestopt,
want die hadden ze hard nodig
in het orkest.
Het was eep rare gewaarwor
ding, dat instrument met al die
klepjes en gaatjes. Maar ja, ik
proberen natuurlijk. Al gauw
kwamen er wat hoge gillen uit
en na een paar weken kwam er
enige lijn in".
Streng
Met zichtbaar plezier praat hij
over zijn leermeester, de vroe
gere dirigent A. Haanstra.
"Daar heb ik veel van geleerd,
maar wat was die man streng!
Als je een foute noot speelde
kon je soms met de dirigeer
stok een tik op je vingers krij
gen. Die stokjes waren nogal
dik, dus dat voelde je nog goed
ook".
Na ongeveer een halfjaar werd
de heer Van Kapel definitief in
het orkest geplaatst. "Dat
moest wel, want ze hadden
muzikanten nodig. Tegen
woordig krijgt de jeugd een ge
degen opleiding via muziek
scholen, etcetera. Ze halen
dan de nodige diploma's voor
ze in het orkest komen, waar
door ze natuurlijk een veel gro
tere theoretische kennis heb
ben, dan wij ooit hebben ge
had".
Hij herinnert zich nog zijn eer
ste concours in de 4de afde
ling. Er werd toen een 2de prijs
behaald. Sindsdien heeft de
WF-Harmonie zich langzaam
maar zeker naar de top ge
werkt, tot in de vaandeiafde-
ling van de KNF, waar momen
teel regelmatig grote succes
sen worden geboekt.
Magere meiden
"Veel hebben we te danken
aan de heer J. F. Pala, die des
tijds dirigent was. Die heeft ons
echt omhoog gebracht. Het
was me er trouwens wel een
tje hoor. Die man kon donde
ren als het niet goed ging! Je
kon ook vaak om hem lachen.
Ik zal nooit vergeten dat we
eens balletmuziek moesten
spelen. "Dat zijn allemaal van
die magere meiden, die amper
de grond raken", zei hij. "Zo
moeten jullie nu ook die tonen
aantippen". Hij heeft geweldi
ge dingen voor de Harmonie
gedaan. Bekend is ook zijn her
denkingscantate met tekst
van de heer Giphart, die onder
andere samen met de WF-ko-
ren voor verzetsstrijders uit
heel Europa werd uitgevoerd".'
Sfeer
Op een vraag of er nog meer
redenen zijn dat de WF-Har
monie zo hoog is gekomen,
zegt hij: "Ja, de sfeer is erg be
langrijk. Die is bij ons altijd
goed geweest. Het jongste lid
is 18 jaar en het oudste 74.
Toch gaat iedereen als gelijke
met elkaar om. Dat is erg fijn.
Ze komen ook allemaal trouw
naar de repetities, elke zater
dag weer. Je moet je voorstel
len dat zoiets heel wat vergt.
Daar heb ik bewondering voor.
Zelf heb ik - nu al weer 31 jaar -
ook nog een bestuursfunctie in
de Harmonie en dat vraagt ook
nog eens de nodige tijd. Je
moet dan wel een vrouw heb
ben die er achter staat en ik
mag wel zeggen, dat ik het wat
dat betreft wel erg goed heb
getroffen".
Fanatiek
Natuurlijk zijn er in die 40 jaar
de nodige veranderingen in het
repertoire geweest. Hoe zijn
die op hem overgekomen?
"Tja, vroeger deden we ballet
muziek en ouvertures - wat ik
zelf erg fijn vind - en ook volks
muziek. De laatste 10 jaar zijn
we veel meer gaan doen aan
moderne muziek. Over het
algemeen speelt iedereen het
repertoire met veel plezier. Je
merkt ook dat zelfs de jeugd
zich fanatiek werpt op de zwa
re stukken, die we voor con
coursen vaak moeten instu
deren".
Ook op het terrein van de
amusementsmuziek is de heer
Van Kapel nog korte tijd actief
geweest. "Dat was vlak na mijn
trouwen. Het was toen maar
een schrale tijd, dus die paar
centen die ik daarmee bijver
diende, waren bijzonder wel
kom. Maar ja, ik kwam dan 's
zaterdagnachts soms om
twee uur thuis en daar gaat op
den duur je gezinsleven onder
lijden. Na een half jaar ben ik er
dan ook mee gestopt".
Diep geraakt
Hoogtepunten uit zijn carrière
vindt hij de tocht naar IJmui-
den bij de overdracht van de
Willem Barendsz ("Wij speel
den op het dek en iedereen
ging er in polonaise achter
aan") en de succesvolle reis
naar Wenen in verband met
het 50-jarig bestaan.
Ook de concerten in verband
met de dodenherdenking in
Schiedam, de Grote Kerk in
Delft en de Laurenskerk in Rot
terdam zijn hem altijd bijgeble
ven. "Het raakt je diep als je
ziet dat sommige mensen ge
woon zitten te huilen".
Al met al kijkt hij met plezier te
rug op een periode, die vele
hoogtepunten heeft gekend.
En over de toekomst zegt hij la
chend: "Nou, gewoon door
gaan natuurlijk".
