"Het liefst zou ik er één grote familie
van maken"
9
Systeem
Hij zette wel enige vraagte
kens bij het systeem van
onderscheidingen. "En dat
mag ook. Natuurlijk is het be
langrijk, dat als iemand zich 40
jaar lang heeft ingezet in de re
paratie, de nieuwbouw, admi
nistratie of bij de landactivitei-
ten, geëerd wordt door middel
van een onderscheiding. Er is
beslist niets tegen een blijk van
waardering.
Ik vind alleen, dat het systeem
op zich vatbaar is voor enige
herziening".
Wel riep de heer Scheeres op
tot wederzijds respect tussen
de categorieën, die wel en die
niet in aanmerking willen ko
men voor een Koninklijke
Onderscheiding.
Tenslotte dankte de heer Bos
de wethouder voor het feit, dat
hij namens Hare Majesteit de
Koningin de onderscheidingen
uitreikte en verzocht hem te
vens namens de onderschei
den WF-ers hun dank aan onze
vorstin over te brengen.
De gedecoreerden met hun echtgenotes
Mevrouw C. L. Rissema:
"Ze luisteren altijd serieus naar
me", zegt mevrouw Rissema.
Voor een interview met ie
mand van de WF-voetbalclub
verwacht je nou niet direct een
vrouw aan te treffen, omdat
voetbal toch nog steeds als
een specifieke mannensport
wordt gezien.
Het enthousiasme waarmee
mevrouw Rissema over de ver
eniging praat, heeft je echter
gauw van dat idee afgeholpen.
Door met haar man mee te
gaan is ze bij de in 1946 opge
richte club gekomen.
"De vrouwen van andere spe
lers waren daar ook. Dat klikte
meteen. Want ja, je hebt alle
maal een jong gezinnetje en
dan is er natuurlijk van alles om
over te praten. Het was dan zo
gezellig, vaak met de kinderen
erbij, dat we soms na de wed
strijd zeiden: wat hebben de
jongens eigenlijk gedaan?"
Gaandeweg is ze steeds meer
in de vereniging gegroeid, ook
toen het op een gegeven mo
ment bergafwaarts leek te
gaan. "De laatste jaren hebben
gelukkig een ommekeer ge
bracht. Het gaat nu geweldig.
We hebben een fijn bestuur,
dat er keihard tegenaan gaat
en de vereniging groeit ge
staag".
"Stekkie"
Via het golfterrein bij WF en de
Maaskant kwam de vereniging
tenslotte op het Harga-sport-
park bij de wielerbaan terecht,
waar voor het eerst over een
kantine kon worden beschikt.
In die kantine heeft mevrouw
Rissema haar "stekkie" bij de
club gevonden.
"Dat is een aanwinst hoor, zo'n
kantine. Je kunt dan tenminste
eindelijk de mensen fatsoenlijk
ontvangen. Ook kun je er van
alles organiseren, wat met na
me voor de jeugdbegeleiding
grote voordelen biedt".
Wat trekt haar nu zo in dat kan-
tinewerk?
"Het zaken doen hè, dat zit me
in het bloed. Vroeger heb ik in
een groentezaak gestaan en
we hebben ook nog een tijdje
het agentschap van een krant
gehad. Ik vind het heerlijk om
verantwoordelijkheid te dra
gen. Bovendien is er het con
tact met de mensen. De spe
lers komen na de wedstrijd
naar de kantine, dan kun je
even met iedereen een praatje
maken".
Fanatiek
Is zij zelf ook "voetbalgek"?
"Ach, van het spel heb ik niet zo
veel verstand. Als er maar
sportief gespeeld wordt. Vroe
ger was het veel leuker, nu gaat
het er zo hard aan toe, dan wor
den er gauw brokken gemaakt.
Het maakt mij niet zo zeer uit
wie er wint of verliest".
Later in dit gesprek verspreekt
zij zich, als ze zegt: "Naar het
veld ga ik niet meer, daar kan ik
niet meer tegen. Ik geloof dat ik
er te fanatiek voor ben".
Toch moet er iets zijn wat haar
juist aan de voetbalsport bindt.
"Kijk" zegt ze, "voetbal is een
teamsport, dat is het mooie.
Het samen aan iets bezig zijn
trekt me enorm. Ik voel me dan
ook heerlijk met een heleboel
mensen om me heen. Het liefst
Mevrouw Rissema: ze luisteren
altijd serieus naar mij
zou ik er één grote familie van
willen maken. Dat lukt wel aar
dig. De vrouwen gaan vaak
mee, wij stimuleren dat. Als er
een nieuw lid bij de club komt,
proberen we die altijd op te
vangen. Zo van: joh, neem je
vrouw of verloofde eens mee".
Duizendpoot
Zijn al die bezigheden bij de
voetbalclub nog wel te combi
neren met het huishouden?
"Gelukkig gaat dat wel, door
dat mijn man thuis veel doet.
