if
"Het zelf bezig zijn met je wagen,
daar gaat het om bij de WAC"
12
De heer C. Teerds:
"Het is eigenlijk wel een beetje
uit de hand gelopen", zegt de
heer C. Teerds wanneer de
groei van de Wilton-Fijenoord
Automobiel Club ter sprake
komt.
Als één van de eerste pioniers
heeft hij van meet af aan - nu 10
jaar geleden - de stormachtige
ontwikkeling van de club mee
gemaakt.
Met 3000 leden is de WAC,
zoals de club in "de volks
mond" genoemd wordt, dan
ook verreweg de grooste ver
eniging van WF.
De heer Teerds vervult nog
steeds met veel plezier de
functie van commissaris. Wat
houdt dat precies in?
"Allereerst het werk aan de
pompen, waar dagelijks vele li
ters benzine worden wegge-
tankt en verder het regelen van
afspraken voor bijvoorbeeld
een doorsmeerbeurt en het
uitgeven van de gereedschap
pen. Het is leuk om de mensen
te kunnen helpen. Allemaal
liefdewerk oud papier trou
wens hoor. Soms denkt men
dat het een betaald baantje
is, maar dat is beslist niet waar.
Het fijne van dit werk is, dat je
na kwart voor vijf allemaal ge
lijk bent. Iemand met een hoge
functie in het bedrijf moet bij
de pomp net zo goed op zijn
beurt wachten als ieder
ander".
Motor
Waar is volgens hem de sterke
groei van de WAC aan toe te
schrijven?
"Kijk eens, veel mensen heb
ben tegenwoordig een auto.
Autorijden is duur en dan is de
korting op de benzine toch
mooi meegenomen. Boven
dien kun je, als je een beetje
handig bent op de WAC zelf
veel aan je auto doen, omdat
daar alle materialen en facili
teiten voorhanden zijn".
Om zo'n grote vereniging te la
ten functioneren is natuurlijk
een goede leiding nodig.
"We hebben een prima be
stuur met een actieve voorzit
ter, die als een soort motor
voor de club fungeert. Ook
heeft de directie van WF het
werk van de WAC altijd gesti
muleerd".
Is het niet moeilijk om bij zo'n
gigantische vereniging een
onderlinge band te kweken?
"Inderdaad. Wel is er een hech
te band tussen de commissa
rissen onderling, maar met de
leden is dat veel moeilijker. Dat
zie je duidelijk op een jaarver
gadering, waar - buiten de
commissarissen - soms min
der dan 10 leden komen en dat
zijn dan meestal nog dezelfde
ook. Zoiets is erg jammer, want
alleen maar de voordelen pluk
ken is natuurlijk niet de ma
nier".
"Kevertje"
Versterkend voor de onderlin
ge band vindt hij de reizen, die
regelmatig door de WAC wor
den georganiseerd. "Die zijn
bijzonder gezellig. Je leert op
die manier mensen kennen,
die je slechts van gezicht kent.
Door onderlinge gesprekken
hoor je wat er zo al in het bedrijf
gebeurt en je ontmoet eikaars
vrouwen ook nog eens. Ja, die
reisjes zijn erg plezierig, er is
dan ook veel belangstelling
voor".
Met een oud "kevertje" is de
heer Teerds destijds met auto
rijden begonnen. Nu rijdt hij
nog steeds VW, maar dan in
een Passat ("zelf vind ik, dat als
je een auto wilt leren kennen, je
bij hetzelfde merk moet blij
ven"), die hij een echt "troetel
kind" van hem noemt.
"Ja, m'n auto is mijn liefhebbe
rij, net als bij vele anderen trou
wens. Als je je auto in een goe
de conditie wilt houden, vraagt
dat natuurlijk veel onderhoud.
Het is ook lekker ontspannend,
dat knutselen aan je wagen".
Is hij wat dat betreft een echte
doe-het-zelver? "Nou en of,
vroeger ging ik altijd naar een
garage, maar sinds ik lid van de
WAC werd, ben ik daar nooit
meer geweest. Je kunt het le
ren, dat zelf doen, als je maar
wilt. Gewoon kijken naar wat
anderen aan hun wagen doen.
Dat is ook de doelstelling van
de WAC: het zelf doen. Er zijn
wel monteurs, maar die heb
ben meer een adviserende
taak en er zijn altijd wel leden,
die even de helpende hand wil
len toesteken. Het is bij de
WAC niet zo, dat je kunt zeg
gen: hier is mijn wagen, maak
hem maar even. Nee, je moet je
eigen boontjes doppen, daar
gaat het om.
Afleiding
"Heerlijk hoor, dat prutsen aan
je wagen. Je kunt je er lekker
mee uitleven en de beslomme
ringen van het dagelijks werk
aan de kant zetten. Vooral voor
veel buitenlandse werknemers
is de club een uitkomst, omdat
velen natuurlijk de huiselijke
band missen. Op de WAC vin
den ze dan afleiding, sommi
gen zijn daardoor meesters in
het repareren van auto's".
Hoe is het om op het ogenblik
automobilist te zijn? "Wel een
verschil met vroeger. Je moet
je echt concentreren. Tien jaar
geleden was autorijden nog
ontspanning, nu is het inspan
ning geworden. Het is ook ge
vaarlijker geworden, men rijdt
agressiever. Je moet je rijge
drag aanpassen aan de situa
tie, vind ik. Sommige mensen
willen - als het even kan - nog
sneller gaan dan de tijd. Het is
geen kunst om 140 te rijden,
veiligheid, dat is punt één!"
Noodzaak
Zeer beslist ontkent de heer
Teerds, de vraag of de auto
een verslavende werking op
hem uitoefent. "Ik ga geen pak
je cigaretten halen met de au
to, dan ben je geen echte auto
bezitter. Wel is hij niet meer
weg te denken uit het heden
daagse leven. Je hebt hem ge
woon nodig om naar je werk te
gaan, of in de weekends naar
de camping, zoals veel men
sen dat tegenwoordig doen".
Fijn gevoel
Gevraagd naar een leuke erva
ring zegt hij: "Ach, er gebeuren
wel grappige dingen, maar ook
vaak minder leuke, vooral wan
neer er weer een wagen in de
kreukels op de club komt. Je
moet je voorstellen, dat veel
mensen zo'n ding met veel
moeite bij elkaar moeten spa
ren. Als hij dan in elkaar gere
den wordt, is dat natuurlijk bij
zonder triest. Weet je wat ik
dan fijn vind? Wanneer de wa
gen bij de WAC wordt opgelapt
en soms tegen zeer geringe
kosten weer klokgaaf de deur
uit gaat. Dat is verbazingwek
kend. Zoiets geeft je een fijn
gevoel".
