"Narwhal" paste
"Verenigingswerk is inherent aan
het dagelijks leven"
12
De heer C. H. Ruseier:
Het indokken van de "Narwhal"
van de Netherlands Offshore
Company leverde een spectacu
lair werfbeeid op.
Er was het nodige pas- en meet-
werk voor nodig om deze gi
gant, waaraan in een vorige edi
tie van het WF-Nieuws uitge
breid aandacht is besteed, in
ons 160.000 dwt dok 8 te krij
gen.
De ruimte die overbleef tussen
het schip en de dokwand was
miniem. Tijdens de dokking
werd een roerreparatie uitge
voerd en werd meteen het nodi
ge kleine reparatiewerk gedaan,
alsmede een verfbeurt gegeven.
"Door een sterk uit nood gebo
ren saamhorigheidsgevoel was
men vlak na de oorlog naar el
kaar toegekomen. Na de bevrij
ding waren in 1945 de straat
feesten niet van de lucht. Men
was blij de oorlog levend door
gekomen te zijn. Er heerste toen
een blijheid, zoals je die nu ei
genlijk niet meer tegenkomt. Dit
alles heeft zeker een gunstige
invloed op het verenigingswerk
gehad".
Tegen de achtergrond van 125
jaar Wilton praten we over de
ontwikkeling van het vereni
gingsleven bij WF met de heer
C. H. Ruseier, secretaris van het
hoofdbestuur Vereniging WF.
"Hoewel een aantal verenigin
gen al eerder was opgericht (To
neel in 1926, Harmonie in 1925,
gevoetbald werd er al in 1921).
is men pas in 1944 - buiten me
deweten van de bezetter - geko
men tot instelling van het huidi
ge verenigingsbestel. De heer
Keyzer was destijds de grote
animator. Na de oorlog kwam
het verenigingsleven bij WF
goed op gang. Naast het boven
genoemde saamhorigheidsge
voel zijn volgens de heer Ruse
ier hier nog enkele zaken debet
aan geweest. "Bij WF kon je te
gen een lage contributie lid van
een vereniging worden. Denk
maar eens aan bijvoorbeeld ten
nis of voetbal. Je moet niet ver
geten, dat het toen een geheel
andere tijd was. En de facilitei
ten die de directie beschikbaar
stelde, waren geweldig. Zij zag
dit als een bijdrage om het
saamhorigheigsgevoel op de
werf te stimuleren. De contac
ten in het werk lopen immers
soepeler als de mensen elkaar
kennen. Er speelt nog 'n ander
aspect mee. Vroeger hadden de
mensen geen auto en geen ca
ravan om in het weekend naar
toe te gaan. Men was veel min
der mobiel dan tegenwoordig
en dus veel meer op verenigings
activiteiten aangewezen.
Selectief
Vroeger bestond O A (Ontwik
keling en Amusement), een gro
te vereniging, die onder andere
veel aan toneel deed. Hoe
kwam het dat deze ter ziele is
gegaan? "De televisie heeft hier
sterk de hand in gehad. Men
kon nu thuis toneelstukken op
t.v. zien. Dat was wat hoor, tele
visie. In '56 kregen wij thuis zo'n
toestel. Soms kwamen de kin
deren van straten ver bij ons kij
ken". Overigens ziet hij de t.v.
niet als een verarming. "Inte
gendeel, instructieve program
ma's zijn geestverrijkend, even
als bijvoorbeeld natuurfilms.
Bovendien worden er via de t.v.
gezichtspunten van andere
mensen in je huiskamer ge
bracht. Het kennisnemen daar
van is een goede zaak. Ik vind
alleen dat je selectief moet kij
ken. Er is trouwens momenteel
een kentering te bespeuren op
dat gebied. De invloed van de
t.v. loopt wat terug. Je merkt het
aan de bioscopen die langza
merhand weer voller worden.
De echt goede toneelstukken
van vroeger trekken nog steeds
volle schouwburgen. Ook bij de
Vereniging WF is deze ontwik
keling merkbaar aan het leden
tal van sommige verenigingen.
De afdeling Biljart heeft zelfs
een ledenstop. De mensen ma
ken weer meer tijd vrij voor an
dere dingen, hetgeen het vereni
gingsleven duidelijk ten goede
komt".
Verschillen
Zelf kwam de heer Ruseier via
de tennisclub bij de Vereniging
WF. Ziet hij verschillen tussen
het verenigingsleven in vroeger
dagen en nu? 'Het feestelijke is
er een beetje af vind ik. Vroeger
had men minder geld. Elke mo
gelijkheid werd uitgebuit om
een feestje te bouwen.
In vroeger jaren was een kermis
bijvoorbeeld iets waar men het
hele jaar naar uit keek. Maar ja,
de tijden veranderen. Een jonge
generatie komt aan het bewind
en dat moet ook!
De geanimeerdheid is in ieder
geval hetzelfde gebleven en een
groot voordeel is tegenwoordig
de sterk verbeterde accommo
datie.
