"Zo lang ik er lol in heb, blijf ik zwemmen"
Mevrouw H. de Wit:
12
gespeend van enige trots - de le
raren een wakend oogje in het
zeil of verstrekten desgevraagd
de nodige voorlichting. Kortom:
een geslaagd geheel met alles
erop en eraan, van theorie tot
vormingskamp met heuse shel
ters, besloten met een rondrit
over de werf per opstapwagen.
En eindigen met de opmerking
van de heer ir. L. Wind lijkt een
goede "afsluiter": "Het is be
langrijk te zien met hoeveel in
zet, plezier en interesse deze
jongens werken. De motivatie
straalt van hen af!"
De nieuwe lasinstallaties werden intensief gebruikt
De heer Brands gaf advies tijdens de inschrijving van leerlingen
Een methode die goed werkte
totdat zijn moeder het door had.
Mevrouw De Wit voelde zich in
het water in haar element. "Ik
kreeg les aan zo'n hengel, wat
aanvankelijk niet goed lukte. Ik
mocht niet eens afzwemmen.
Raar eigenlijk, want zwemmen
kon ik al lang. Bij het school
zwemmen viel ik eens van de
hengel af en zwom meteen rap
naar de kant. Ja, toen geloofden
ze me wel en mocht ik op voor
mijn diploma".
Hard trainen
Na hun huwelijk vestigden ze
zich i,n Schiedam, waar de heer
"De Wit bij WF werkte. Hij spoor
de als- fanatiek wedstrijdzwem
mer zijn vrouw aan lid te worden
van de WF-zwemclub, die toen
al van het Sportfondsenbad aan
de B.K.-laan gebruik maakte. Zij
ging er meteen flink tegenaan.
"Zaterdag was het vrij zwem
men, maandag trainen en don
derdag figuurzwemmen". Na de
oorlog kwam de zwemclub pas
goed tot bloei, want na Dolle
Dinsdag werd het zwembad
gesloten. "Het water is toen
zelfs nog als bluswater ge
bruikt", herinnert mevrouw De
Wit zich. (Op zondag 28 maart
1943 was dit ook al eens ge
daan na het bombardement op
de B.K.-laan: Red.).
"Ik heb mijn man in het water
ontdekt, het was in Kamper
duin", zegt mevrouw De Wit (64),
als ze met een glimlach die
eerste ontmoeting nog eens op
haalt. Een ontmoeting die de
aanzet vormde tot een huwelijk
van twee echte "waterratten".
Want zwemliefhebbers zijn het,
de heer en mevrouw De Wit, die
met een jeugdig enthousiasme
boeiend weten te vertellen over
hun gemeenschappelijke hob
by.
Bij een kop koffie worden met
een de fotoboeken en een goed
gevulde doos met medailles
("en dit zijn ze lang nog niet alle
maal") tevoorschijn gehaald. De
foto's ademen een sfeer van ge
zelligheid uit en geven een fraai
overzicht van de circa 35 jaar
oude historie van de WF-
Zwemclub. Een historie die ze
van meet af aan hebben meege
maakt. "We waren destijds de
eerste en zijn nu de oudste le
den van de vereniging". Zwem
men leerde mevrouw De Wit al
vrij vroeg, zo rond haar achtste
jaar. Daarbij legde ze een ande
re instelling aan de dag dan een
broer, die alleen even zijn zwem
broek nat maakte en vervolgens
welgemoed naar huis toog.
