Wmmmm
4
den dan dat die lui met aktetas
sen en witteboorden veel te veel
verbeelding hadden. Maar die
gevoelens zijn gelukkig van
weerskanten wat afgesleten".
Hij vertelt dat hetzelfde gold
voor de electriciëns, die toen als
een soort tovenaars pas hun in
trede deden.
De Timmerwinkel, niet de huidi
ge, want die is "pas" van 1936,
was hypermodern. Daar werd
zelfs ook gepolitoerd en later
begonnen wij er met lakspuiten.
Jan Willemse, voorman-
politoerder, was de eerste
lakspuiter. Hij werd Jan de Leu
genaar genoemd. "Jan kon je
met een stalen gezicht van alles
wijsmaken. Eens vertelde hij het
volgende verhaal: "In die rottige,
dikke mist rijd ik met mijn fiets
over de BK-laan naar Wilton. In
eens moet ik zwaar trappend
omhoog en daarna schiet ik
pijlsnel weer naar beneden.
Oorzaak? Wel, die wilde ik ook
wel eens weten. Ik stap van
mijn fiets en loop een eindje te
rug; zie ik dat ik een glazenwas
serswagen op en weer af gere
den ben
De betrokken afdeling in 1963
De laatste "handbetaling" werd in 1968 gereed gemaakt
Statendam
Een bekende figuur was ook
zijn baas Jan Leniger, die van
wege zijn manke been "Jan
Wip" werd genoemd en Henk
Helsloot heette "Pielstaart?
"Waarom weet ik niet".
In die dagen werd de "Staten
dam" bij WF afgebouwd. "Dat
gaf me een vracht werk. Die
bouw was ook de oorzaak van
het totstandkomen van die ge
weldig moderne Timmerwinkel
met fantastische machines,
.waarvan er nog steeds één in 1
gebruik is. Zeer "clever" opge
zet ook. Jammer, dat een brand
deze heeft verwoest. Tja, de
"Statendam", een geweldig
stuk werk toendertijd. Bijna te
vergelijken met die na-oorlogse
verbouwingen van de Victoria> I
Conox en noem maar op. Dat
kunststoffen het hout zijn gaan
vervangen is voor ons vaklieden
verdrietig. Je vraagt je wel eens
af of dat ook wel allemaal zo no
dig was, want de praktijk heeft
toch bewezen, dat die
kunststoffen ook niet tegen
brand zijn bestand. Misschien
