"Zielsgelukkig als ik
van een hangende mond
een lachende kan maken"
Amateur-clown Ricky:
14
Nico van Sluis aan het werk in de drukkerij
"Als kleine jongen wilde ik al
clown zijn. Ik zal een jaar of
drie geweest zijn toen ik met
mijn moeder naar het circus in
Scheveningen ging. Daar was
een clown die zijn haren recht
overeind kon laten staan. Dat
beeld liet me niet meer los,
prachtig vond ik het. Later op
school wilde ik altijd gek doen
voor de klas en op kinderfeest
jes speelde ik voor clown. In
mijn fantasie was ik dan de
clown, die ik in het grote circus
gezien had".
Nico van Sluis (36), bij WF
werkzaam op de drukkerij,
praat vol enthousiasme over
zijn grote hobby en zijn "twee
de ik", de clown Ricky, die op
kinderfeestjes een graag gezie
ne gast is.
Nico is ook werkelijk in hart en
nieren een clown, want als hij
vertelt over zijn act kan hij ge
woon niet stil blijven zitten en
geeft als het ware onder het
vertellen door een complete
show weg.
Al op jonge leeftijd voelde hij
zich thuis op het toneel en in
de piste. Zo trad hij op zijn der
tiende op in het Rotterdamse
Ahoy tijdens de Jeugdland ma
nifestatie.
"Het circus Elleboog, een kin
dercircus uit de Kinkerbuurt in
Amsterdam, gaf daar voorstel
lingen. Ik ben erop af gestapt
en heb gevraagd of ze soms
een clown konden gebruiken.
"Wel, heb je dat wel eens eer
der gedaan?", werd er ge
vraagd. "Nee, maar ik wil het
gewoon zijn", antwoordde ik.
Ze hebben me daarop een kans
gegeven. Kennelijk beviel het
goed, want ik mocht meedoen,
drie weken lang".
Nico schiet in de lach. "Ik her
inner me nog dat er een act in
zat, waarbij ik als een soort
fietsenmaker moest optreden
met een fietspomp met een
ballon die klapte. Van mijn te
genspeler moest ik dan zacht
jes een schop voor mijn achter
werk krijgen. Ik kreeg echter
een keiharde trap. De rivaliteit
tussen Amsterdam en Rotter
dam was toen al duidelijk voel
baar".
Aspiraties
Hoewel hij zijn artistieke bezig
heden nu zuiver als een fijne
hobby beschouwt, heeft hij
vroeger wel eens professionele
aspiraties gehad. Zo meldde hij
zich na het verlaten van de LTS
bij de portier van de Rotterdam
se Stadsschouwburg, waar
Ton Lutz toen directeur was.
"Kan ik de heer Lutz spreken?"
"Had je een afspraak, dan?",
vroeg de portier. "Nee, maar ik
wordt wel verwacht". De man
keek enigszins verbouwereerd,
maar Nico kreeg zijn gesprek
met de heer Lutz, die hem zei,
dat je om naar de toneelschool
te kunnen, wel eerst de HBS
moest doorlopen. "Ik dacht
toen bij mezelf, ik moet een an
dere weg zoeken en het ge
woon voor mijn hobby gaan
doen. Ik heb ook nog aan to
neel gedaan, maar dat was
niets voor mij. In de Lantaarn in
Rotterdam speelden we een
heel serieus stuk van Bomans.
Ik was mijn tekst kwijt, maar
kon de souffleur niet verstaan.
"Man, wat zeg je nou", riep ik.
De hele zaal lag dubbel. Nee,
een rol spelen is niets voor mij.
Ik moet mezelf kunnen zijn. Zo
is dat ook als clown. Het moet
uit jezelf komen, met veel im
provisatie daarbij. Repeteren
doe ik zelden, alleen een nieu
we act wordt thuis uitgepro
beerd. Mijn vrouw en mijn
zoontje geven dan commen
taar. Ik let goed op hoe mijn
zoontje reageert. Kinderen zijn
heel anders dan volwassenen,
veel directer en spontaner. Ze
lachen alleen als ze werkelijk
iets leuk vinden.
Kick
Het persoonlijke contact met
het publiek is erg belangrijk
voor Nico. "Je moet de mensen
betrekken bij wat je doet. Niet
alleen met je publiek in het al
gemeen bezig zijn, maar ook
met de mensen persoonlijk. Zo
zijn er altijd wel een paar kinde
ren, die bang zijn voor een
clown. Kijk, voor mij is dat nu
een enorme uitdaging. Ik pro
beer dan de angst van de kin
deren weg te toveren. Als het
lukt, geeft dat een kick. Ik voel
me zielsgelukkig als ik van een
hangend mondje een lachend
mondje kan maken".
Ook de ouders betrekt hij actief
bij de voorstelling. "Dat is leuk
voor hen, maar ook voor hun
kinderen. Als je een vader een
doosje laat uitpakken, waar
aan een veer een slang uit
springt, dan schrikt hij natuur
lijk even. De kinderen vinden
het geweldig als zij merken dat
hun ouders ook van zoiets
schrikken".
Een ander belangrijk punt voor
een clown is de grime. "Mijn
vrouw helpt me altijd bij het
sminken. Je kruipt dan als het
ware in een andere huid. Mijn
zoontje zegt wel eens: "Jij bent
het toch nog wel hè, papa?"
De act met de balonnen
