Niet weglopen voor verantwoording Jaap Eijkenboom over 25 jaar Ondernemingsraad Van de 25 jaar OR bij Wilton heeft Jaap Eijkenboom er ruim 24 meegemaakt. Als se cretaris van dit instituut wil deze zestigplusser wel een interview toestaan. Graag zelfs, want hij is gewend zijn mening niet onder stoelen of banken te steken. Als hij het verleden doet herleven, stappen als het ware oude bekenden zo het bedrijf weer binnen: ir. Bart Wilton, Willem Weber, Leen Brusselman, Bab Blommers en de "filosoof van de OR" Henk de Lange. De OR maakte een groeiproces door, maar vond al een stevige basis in de eraan vooraf gaande Kern. Spijt heeft Jaap Eijkenboom over het on wrikbare gegeven, dat de bereikte resultaten net in een economische crisis vallen. Maar hij hoopt toch als OR in de toekomst onder bete re omstandigheden er nog van mee te kunnen profiteren. Want gezien zijn leeftijd stelt hij zich nog voor één periode verkiesbaar om daarna de fakkel aan de jongere garde te overhandigen. Er komen betere tijden. Hij is ervan overtuigd. Waar stond de geboortewieg van Jaap Eijkenboom? Die stond aan de Spaanse Bocht in Spangen. Ik ben nu al lang Schiedammer, maar diep in je blijf je je altijd Rotterdam mer voelen: als je daar bent ge boren, voel je je altijd aan Rot- jeknor verknocht. Maar mijn va der werkte wel in Schiedam; ook hier bij Wilton. Vandaar dat ik hier terecht kwam. Mijn ouders dachten, dat de wereld zou vergaan, als je buiten WF zou proberen je boterham te verdienen. Op welke leeftijd was dat? Ik was veertien. Na de Am bachtsschool kwam ik hier op de leerschool in de Kopersla gerij. Het betekende voor mij een nogal emotioneel begin (grijnslacht). Ik werd liefst vijf maal ontslagen Was je zo'n dwarsligger? (Aarzelend) nou, dwars. Ik had zo mijn eigen ideeën. In de schafttijd was ik aan de Vijfsluizen gaan zwemmen. Dat betekende mijn eerste ontslag. Na opnieuw te zijn aangeno men werd ik door het toenmali ge hoofd van de Beveiliging "Stille Nummer Negen" ge snaaid bij het stiekem roken van een peuk op het toilet. Weer ontslag. Ook een keer had iemand mijn nieuwe fiets van zijn plek verwijderd, omdat ik de stalling niet zou hebben betaald. Dat was niet waar. Dus kwam er bonje, eindigend in ontslag. Nu kende mijn vader de heer Zinkweg en op diens voor spraak mocht ik weer terugko men. Ik kwam bij de lassers. Ir. Bart Wilton en Willem Weber in de OR Dat lag meer in de lijn. In de avonduren volgde ik de lessen aan de Vaktekenschool. Mijn moeder zei altijd: "Een vak te mogen leren is een lot uit de lo terij, dan is je kostje gekocht". Je moet weten, dat het in 1945 economisch gezien niet best ging. WF deed toen allang veel aan opleidingen: een goede zaak. De vakman had in die da gen maatschappelijk aanzien. Daaraan mankeert het tegen woordig eigenlijk. Hoe kwam hij in het OR-werk terecht? In de lassersgroep kwamen problemen. Het ging om twee centen per uur. De tarieven wa ren f 1,74 per uur, maar die werden voor ons lassers f 1,72 per uur. Dat werd niet gepikt. Niet zo zeer om die centen, maar om het prestige. Wij wa ren niet minder waard. Het werd buigen of barsten. Vele lassers gingen met ontslag. Ook Ben Collé uit de OR beet zijn tanden stuk en verdween, evenals zijn opvolger Frans Koppenhagen. Dat was in 1957, halverwege de eerste zit tingsperiode van de OR. Wierp hij zich toen als verte genwoordiger op? (Zeer serieus) Helemaal niet Mij werd door de lassersgroep verzocht in de OR te gaan zit ten. Waarom weet ik niet. Uit dat verzoek sprak vertrouwen. Ik zou de taak tijdelijk op mij nemen. Dat is wat uitgelopen- teen twinkeling achter de bril- leglazen). Maar dat verzoek werd vrijwel unaniem gedaan.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Wilton Fijenoord Nieuws | 1981 | | pagina 3