2
De gaande OR in 1963
Dan mag je er niet voor weglo
pen; of je nu zin hebt of niet.
Hoe was de sfeer toen in de
OR?
Zeer officieel. Ik weet nog wel,
dat je voor de installatie van de
OR toen op de gang van Dok
kantoor Oost moest wachten
tot je door Bart Wilton werd
binnengeroepen. Dat was in de
Blauwe Zaal. Alles ging er zeer
formeel aan toe. Dat is later he
lemaal veranderd.
In die eerste OR, waarin ik zit
ting nam, was Willem Weber
secretaris. Die functie had hij
al in de voorloper van de OR, de
Kern, bekleed. Een legendari
sche figuur met veel inzet, een
verstandig man, die ook zeer
gevoelsmatig en emotioneel
kon reageren. Een pracht vent,
die veel werk heeft verzet.
Een moeilijke taak?
Ja, maar je leert er veel van. (En
openhartig) In die eerste OR
zou ds Van Biemen een inlei
ding komen houden. Bab Blom-
mers vond, dat ik toen namens
de OR het woord moest doen.
Tjonge, tjonge wat had ik
toen een prop in mijn keel (slikt
even). Ds Van Biemen was van
Kerk en Wereld. In die tijd zat
ook Leen Brusselman in de OR.
Dat is echt een hoofdstuk
apart. Leen was tegen over
werk en had altijd kritiek op het
reglement van de OR. Op een
keer ging dat Bart Wilton te ver.
Hij schorste de vergadering en
verliet deze in gezelschap van
het lid van het hoger personeel.
Dat zou nu wel anders liggen.
Bart - in die dagen ook zeer
emotioneel - stelde: Leen biedt
zijn excuses aan, of hij treedt
af.
Leen repliceerde met: Ik blijf
zitten, desnoods alleen.
En de afloop van het conflict?
(Met krullende mondhoeken):
Tja Beiden zijn jaren blijven
zitten. En Leen heeft nog veel
over overwerk gesproken en
over het reglement. Het zijn
dikke vrienden geworden. Zo
zie je maar waartoe emotionali
teit kan leiden. Het is best
goed eens woorden te hebben
of een conflict; als iedereen
maar zegt, waarop het staat.
Een probleem uit die dagen?
Het bekendste is wel de werk
tijdverkorting van 48 naar 45
uur met handhaving van dezelf
de productiviteit. Dat laatste
moest wel aantoonbaar ge
maakt worden. Nou, dat was
Otto van der Vorm wel toever
trouwd, die kon rekenen als de
beste. Bij invoering van de 5-
daagse werkweek hadden wij
meer moeite met de achterban.
Op advies van ds Van Biemen
speelden wij het zo, dat de na
druk werd gelegd op de tweede
rustdag. Het kwam er door: een
5-daagse werkweek van 9 uur
per dag.
Nog meer hoogtepunten?
Denk maar eens aan de opera
tie m.b.t. de Harmonisatie in
1967. Dat werd nog net geen in
tegratie. De voornaamste pun
ten waren: het afschaffen van
het tarievenstelsel. Overigens
een experiment in Nederland
voor het buitenland. Ook bete
kende de Harmonisatie een
overgang van de wekelijkse op
de vierwekelijkse betaling,
waarbij de handbetaling werd
afgeschaft. Verkoop-argument
van Otto van der Vorm: Nu be
schikt iedere WF-er over een ei
gen bankrekening!
Het fusiegebeuren ging aan de
OR voorbij?
Om den drommel niet. Het be
gon voor ons in 1968. Toen fu
seerden wij met RS. Ik zeg nu
met een zucht en hoofdschud
dend, konden wij het maar
overdoen op eigen initiatief.
Later werden wij onderdeel van
RSV, dat dus onlangs is gereor
ganiseerd tot zeven groeps
maatschappijen. Dat heeft in
principe onze instemming in
zoverre, dat er onlosmakelijk
de toezegging aan vast zit, dat
wij een grotere mate van zelf
standigheid zullen krijgen. Een
noodzaak om goed te functio
neren. Achter de uitkomst zet
ik een paar vraagtekens.
Andere hoogtepunten waren:
in 1970 de koppelbazenproble-
matiek met de vierhonderd gul-
De komende OR in 1963