"Gewoon lekker racen,
zonder flauwekul"
18
"Motorgek" Jan Kosten:
Jan Kosten
"Als je er op terugkijkt, is dat
sleutelen aan brommers eigen
lijk een soort kleuteropleiding
voor het werken aan race-mo
toren. Nu zoeken we het meer
in carterverkleining, het vloei
ender maken van spoelingen
en zo".
Jan Kosten, werkzaam in de fit-
terij van WF, praat met groot
enthousiastme over zijn hobby:
het sleutelen aan "fietsen".
Niet de vertrouwde tweewieler,
waarvan er minstens wel één
exemplaar in elke Nederlandse
schuur of kelder te vinden is,
maar race-motoren van 250 of
500 cc, die met snelheden van
ver boven de 200 kilometer per
uur over de Nederlandse cir
cuits daveren.
Samen met zijn broer Theo be
zit Jan een 250 cc fiets en
sinds enige tijd werken zij sa
men met Paul Soetens, die een
250 cc en een 500 cc motor be
zit en tevens een bonk race
ervaring meebracht.
Van het drietal is Jan degene
die het meest aan de motoren
sleutelt. Het is langdurig
precisie-werk, waarbij het erom
gaat die paar kilometer per uur
meer uit de machine te halen
om een goede klassering te be
halen.
"Neem nou een cilinder. Als
die van de fabriek komt, moet
er nog heel veel aan gebeuren.
Hij moet flink gepolijst worden
om mooie rondingen te krijgen,
Voor het uittesten gaan we
meestal naar de Maasvlakte.
Je hebt daar een lange rechte
weg, waarop we wat sprintjes
trekken om te zien wat zo'n ci
linder doet. Vaak is er een an
dere uitlaat nodig en de sproei
er gaat er wal zo'n honderd
keer uit en in.
Al met al ben ik er vaak een
week mee bezig om het hele
maal piekfijn in orde te krijgen.
En dan te bedenken dat zo'n ci
linder maar vier races mee
gaat".
Materiaal
Het zal duidelijk zijn dat motor
racen een dure hobby is. "Als
alles meezit kost het je zo'n
f 300,— in de maand. Maar als
je pech hebt zoals wij laatst,
toen er een krukas in elkaar
draaide, ben je gauw f 1000,
kwijt.
Wie veel geld aan het racen
kan besteden, zal - mits hij na
tuurlijk het nodige talent in
huis heeft - sneller hoge ogen
gooien in wedstrijden, want
hoe beter het materiaal, hoe
harder je kunt rijden.
Vandaar dat het een hele
mooie prestatie genoemd mag
worden dat Jan en zijn vrien
den ondanks hun beperkte fi
nanciële middelen zich toch
goed in de Nederlandse sub
top kunnen handhaven.
"Meestal zitten wij zo rond de
tiende plaats. We zijn wel eens
vierde geworden en in België
hebben we een keer een twee
de plaats behaald. Dat was in
de regen, dan zijn de Hollan
ders op hun best".
Jan is zoals hij zelf zegt "hele
maal motorgek". Hij heeft die
belangstelling voor deze sport
van huis meegekregen, want
ook zijn vader was een enthou
siast motorrijder.
Door de enorme gedrevenheid
waarmee Jan en zijn vrienden
met hun sport bezig zijn, staan
zij hun mannetje op de Neder
landse circuits. Om de motoren
in topconditie te krijgen wordt
er eindeloos aan gesleuteld.
Op technisch gebied weet Jan
zijn weetje, waarbij de vak
opleiding op de bedrijfsschool
van WF ongetwijfeld een goe
de basis blijkt te zijn. "En",
zegt Jan, "als er laswerk te
doen is, hebben we veel steun
van bevriende lassers bij WF.
Zij hebben al heel wat van hun
vrije tijd er aan gegeven om
ons te helpen. We zijn er erg
blij mee".
Rothoek
"Per jaar rijden ze nu zo'n acht
races. Vroeger waren dat er wel
22. Maar vorig jaar zijn er he
laas veel dodelijke ongevallen
geweest, waardoor het aantal
races drastisch is ingekrom
pen. Daar komt nog bij dat het
racen momenteel in een rot
hoek zit. Milieugroeperingen
komen er tegenop en ook in de
pers komt de motorsport niet
altijd even positief naar voren.
Als er een ongeluk is gebeurd
staat er een groot stuk in de
krant, maar als er ergens een
fijn motorweekend is geweest
lees je er vaak weinig of niets
van. Opvallend is trouwens dat
er in Noord- en Zuid-Holland
haast geen races gehouden
worden. In Brabant, Gelderland
en Limburg is er echter veel be
langstelling voor de motor
sport".
Als er ergens een race gehou
den wordt, is dat een evene
ment waar de jongens met veel
plezier naartoe leven. "Het is
gewoon een feest eigenlijk. Op
vrijdagmiddag na het werk pak
ken we onze spullen in en gaan
we samen met onze vriendin
nen, een caravan en natuurlijk
de fietsen en een groot aantal
onderdelen op weg, 's Avonds
komen we dan op de bestemde
plaats aan, waar je tevens alle
collega-racers ontmoet. Het is
net een soort circus, ledereen
kent elkaar, reuze gezellig.
Vaak wordt er 's avonds gebar
becued".
Het voltallige team in discussie