„Kalmoa"
KINDERDIJK
DE EERSTE
TINBAGGERMOLENS
VERTROKKEN
Donderdagmorgen, 27 Februari 1947. - Vijf
uur. Het is een donkere, winterse nacht en
de enkele tientallen mensen, die op de kant
het vertrek van de „Kalmoa" gadeslaan,
trachten, diepweggedoken in hun jassen,
stampvoetend warm te blijven. In het schijn
sel van de lampen op de kranen en de molen
lijken de mensen aan boord niet veel meer
dan schaduwen. Onder hen bevinden zich
de runners en de machinist, die gedurende
ongeveer 100 dagen de molen zullen beman
nen en er mede voor zullen zorgen, dat dit
toonbeeld van technisch kunnen en onver
moeide arbeid veilig in Indië aankomt, en
voorts enkelen, die tot Rotterdam en Hoek
van Holland de tocht zullen meemaken.
De sleepboten in actie!
Op aanwijzing van den kapitein van het
transport hebben de runners de sleepboten
vastgemaakt, twee vóór en twee achter, en
om half zes, op een paar korte snerpende
fluitcommando's, beginnen de sleepboten te
trekken en komt er beweging in de kolos.
Langzaam glijdt hij de haven uit en met een
keurige zwaai de Noord af in de richting
Rotterdam.
Het is doodstil op het water en op het land.
De meeste mensen slapen nog en op de
rivier is er, vanwege de zware ijsgang, geen
scheepvaart. Het enige geluid is dat van
ijsschotsen, die langs en onder de ponton
doorschuren en het stampen der machines
van de sleepboten.
Om zes uur, ter hoogte van Slikkerveer va
rende, komt er meer leven overal gaan
lichten aan, er rijden autobussen en fietsen
langs de dijken en als om kwart voor
zeven Bolnes gepasseerd wordt, is de dag
in aantocht. De lucht licht op.
In de verte is Rotterdam al te zien, eerst
nog lichten, dan later een silhouet, dat zich
scherp tegen de bleke winterlucht aftekent.
Even is er de spanning, zullen we op tijd
voor de brug zijn? als een dikke koek
van ijsschotsen de vaart ernstig belemmert,
maar als om kwart over zeven Kralingse
Veer op zij is en even later de hef brug al in
zicht komt, zijn we gerustgesteld..
Het belooft een mooie dag te worden
het is niet zo koud en er is weinig wind
en vanaf het bovenbordes is het uitzicht
over het winterlandschap in de ochtendzon
fantastisch mooi.
Onderstussen is het in het runnersverblijf
een komen en gaan geweest cm bij de kachel
Weer warm te worden, want op de lange
duur valt het niet mee buiten.
