REGELS
Speciale klasse tekening-vers
voor de
NIEUWE SPELLING
2e prijs L. Stolk, L. Smit Zoon, met „Haan-
en hen".
3e prijs: J. M. F. Waterreus, Werf Conrad, met
„Lenteboden".
Naar voorbeeld getekend, met personen
le prijs: E. van Werkhoven, J. K. Smit, met
„Schoonmaak"
2e prijs: H. Hoppendraaier, Verschure, met
„Zeeuwse boer"
3e prijs: A. van Werkhoven, J. K. Smit, met
„Prille lente".
Landschap:
le prijs: J. van Zon, Werf Conrad, met „Kerk"
2e prijs: C. van Velden, Werf Conrad, met
„Dorplandschap".
le prijs: Dingshof, Werf Conrad, met emmet-
tekening-IHC-vers.
Hij bezit kind noch kraai
Wat heeft die kraai ermee te maken? Kraai is
een verbastering van het oud-Nederlandse craet,
dat gekraai, .-het kraaien van de haan betekende.
Het volksbijgeloof bracht mede, dat de haan,
zinnebeeld der waakzaamheid, dieven en inbrekers
aankraaide. Wanneer een misdaad in alle stilte
gepleegd was, zei men: „daar zal geen haan naar
kraaien'. Iemand die zo berooid was, dat hij geen
kind had om voor hem te getuigen en geen haan
om hem te beschermen, was er dus bar slecht aan
toe en van zo iemand 2ei men: „hij bezit kind
noch kraai".
Weldoen ende vrolyck wesen is het alderbeste
goet alder menschen.
Wie dit kan inder daat, nyet in der praat alleen-
lyc, die heeft ghewisselyck wei-levenskunst.
Coornhert.
Carrousel
Dit uit het Frans afkomstige woord wordt met
twee r's maar met een s geschreven; de s wordt
uitgesproken als een z. Carrousel betekent niet
draaimolen, maar figuurrijden, dat ruiters doen.
In het vorige nummer gaven wij een korte in
leiding tot de nieuwe spellingsregels. Hier volgt
nu, in beknopte vorm, het voornaamste uit die
regels.
Eén O. We schrijven geen twee o's meer, wan
neer we het met één afkunnen. We schrijven
dus nu: zo, stro, hóren, lópen, kópen, potloden,
koffiebonen. Met andere woorden: in open
lettergrepen).
Met twee o's blijven we schrijven: boor, stoom,
rood, roos, voor, door; eveneens: vooral, dooreen,
boosaardig, met andere woorden: in gesloten
lettergrepen.
Eén E. Schrijf geen twee e's, wanneer het woord
al goed gelezen kan worden met één e, b.v.:
heren, hele, benen, afdeling, lening. Aan het eind
van een woord blijven we twee e's schrijven: zee,
twee, mee, en ook in samenstellingen met die
woorden: zeewind, tweeling, meegaan.
Sch. Wanneer men vroeger in woorden sch
schreef, waarvan de ch niet werd uitgesproken,
wordt ch ook niet meer geschreven. We schrijven
dus voortaan mens, fles, dagelijks, maar wel na
tuurlijk schreeuwen, schrokken.
Er is een uitzondering n.l. in isch blijft de ch
wel staan als isch een uitgang is, b.v. logisch,
practisch, Perzisch, maar dus wél vis, fris, want
in die woorden is isch geen uitgang.
Geen n meer. Vroeger moest men schrijven:
Ik zag den goeden man. Koopt U dien hengst.
Het huis op den brug. Dit behoeft U niet meer
te doen. De regering doet het ook niet meer.
Alleen als U in beschaafd Nederlands nog een
n hoort, schrijft U die n, b.v. in den beginne,
te zijnen huize.
Aardrijkskundige namen, dit zijn namen, die u
op de atlas vindt. Aan namen van Nederlandse
en Belgische steden, rivieren, enz, wordt niets ver
anderd. We blijven dus schrijven: 's-Hertogen-
bosch met sch en Sneeker Meer, met twee e's.
Andere aardrijkskundige namen (dus die buiten
Ned. en België) volgen de nieuwe regels, dus
Chinese Zee met één e.
Denk er om, dat straatnamen geen aardrijks
kundige namen zijn, dus Herengracht met één e.
„Grote Kerk", ingezonden door J. van Zon,
Werf Conrad, le prijs in de klasse tekeningen
naar voorbeeld, onderklasse landschappen.
