„BORNEO" DE NIEUWE SLEEPZUIGER 75 Over de tinmolens in Malakka zullen wij U in dit stukje niet veel vertellen, want dat zou de stof ontnemen om straks over onze molens in Indië te vertellen. Maar het is wel de moeite waard U op onderstaande foto te laten zien hoe de eigen bevolking na het vertrek van de „Jappen" soms met de molens heeft huis gehouden. De molen op de foto's is een grote tinmolen met 18 cub. ft. emmers (de tinmolens Co 16 hadden 14 cub. ft. em mers) en een baggerdiepte van bijna 40 meter. De molen wordt nu geheel afgebroken en weder opnieuw gemon teerd. Dit werk is uitbesteed aan een Chinese aannemer, die met plm. 100 man dit werk uitvoert. Wij kunnen U zeggen, dat wij er van onder de indruk kwamen, deze geweldige tinmolen op deze wijze vernield te zien en be seften maar al te goed, wat een geweldige schade hier was aangericht. De vierde foto toont U nog iets "Wat in ons Indië niet te zien is, n.l. de rotsachtige bodem die in pieken naar boven steekt. Aan de voet van deze rotspunten, „pinnacles" geheten, be vindt zich het meeste tin. Het spreekt vanzelf dat zulk een terrein niet met een molen te bewerken is en voor het ontginnen hiervan gebruikt men dan ook monitors en grondpompen. De grond wordt door krachtige spuiten los gemaakt en daarna door grondpompen naar de wasserijen gepompt. Men noemt dit „open mijnen". Een uitvoerige beschrijving van deze wijze van tinwin ning zullen wij U later geven, n.l. van de diepste mijn, die er bestaat en welke zich op het eiland Banka bevindt. C. H. Holgen F. C. Rauwenhoff Hieruit werd afgeleid dat een sterk weggesneden achter schip en dubbele roeren (achter elke schroef één) tot het beste resultaat zouden leiden. Ook de snelheid moet bij dit soort schepen liefst niet te klein zijn, omdat men enige mijlen uit de kust lossen moet door de bodemkleppen te openen. Het varen van de zuigplaats naar de losplaats en weer terug moet natuur lijk in zo kort mogelijke tijd gebeuren. Daarom is er ook voor gezorgd dat tijdens het varen de zuigbuis zo hoog wordt opgehaald, dat de zuigkop boven water komt om onnodige weerstand in het water te voor komen. Bovendien wordt het water door een plaat onder de zuigbuis geleid, waardoor een minder ongunstige stro ming in de bun wordt verkregen. De zuigdiepte is maximaal 14 m en het ladinggewicht is 1000 ton. Het is dus een middelgrote zuiger. Doordat het schip geheel op eigen kracht naar Indië zal varen, en het ook in Indië grote afstanden over zee van de ene haven naar de andere moet afleggen, zal het voor zien worden van volledige navigatiemiddelen als voor een zeeschip noodzakelijk, zoals kompassen, zelfregistrerend Enige tijd geleden ontving de I.H.C. de opdracht tot het bouwen van een sleepzuiger voor het Ministerie van Over zeese Gebiedsdelen, die bij J. K. Smit gebouwd zal worden. Dit vaartuig zal in de plaats komen van een zelf de schip, dat in aanbouw was in Indië, maar verloren is gegaan toen de Jappen kwamen. Voor dit schip evenwel waren de inrichtingen voor de machinekamers (dus Die selmotoren, electromotoren, pompen enz.) in Nederland besteld. Het merendeel van deze machines was reeds ge maakt en heeft de Duitse bezetting overleefd. Al spoedig na de oorlog kwam dan ook het probleem aan de orde om een nieuw schip te maken, waarin deze ma chines gebruikt konden worden. De nu te bouwen zuiger voldoet aan deze eis, en lijkt erg veel op de gesneuvelde. De hoofdafmetingen en inrichting blijken uit bijgaande schets. Omdat de zuiger in havens aan riviermonden moet wer ken en dus geen belemmering voor de scheepvaart mag vormen, is een belangrijke eis, een zeer grote bestuur baarheid. Daarom werden in de sleeptank te Wageningen stuurproeven genomen met modellen op kleine schaal.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Zeskant | 1948 | | pagina 3