Hoe zou een soortgelijke timmerman, gehuwd en vader
van 2 kinderen, tegenwoordig zijn geld verdelen.
Ook dat leert ons de huishoudrekening, samengesteld
door het Centraal Bureau voor de Statistiek.
De tegenwoordige timmerman heeft een uurloon van 94 et.
De wekelijkse werkduur bedraagt 48 uur.
Het weekinkomen is dus 94 x 48 cent 45.12
Premie (accoordsysteem) of dergelijke 15% 6.76
Kinderbijslag (2 kinderen) 2 x ƒ2.40
51.88
4.80
Bruto weekinkomen 56.68
Hoe verdeelt hij dit inkomen?
Woning (huishuur, water, onderhoud, huisraad
verwarming en verlichting, reiniging)
Kleding en schoeisel
12.70
6.37
1898
1948
13.62%
56.68
55
3.71
29%
12.70 22%
55
1.66
13%
6.73 11%
55
0.91
7%
8.73 16%
55
5.84% 46%
19.91 35%
55
0.56%
4%
5.42 9%
55
0.00
0%
3.13 6%
55
0.11%
1%-
0.42 1%
cijfer bereikte een ongekende laagte en de lengte der
recruten een record hoogte (gemiddeld 174 cm tegenover
168 cm in 1898).
Of het nu ook zoveel leuker en gezelliger in de wereld is?
De mensen van 1898 hadden nog nooit van vliegtuigen of
atoombommen gehoord, er was geen „koude" oorlog om
Berlijn, men maakte geen ruzie op vredesconferenties en
had niet het gevoel op een vulkaan te leven.
Materiële vooruitgang alleen is ook niet alles, dat is even
eens een les van de afgelopen 50 jaar.
(Gedeeltelijk overgenomen uit het V.D.H.-tje).
Huishoudelijk budget van een timmerman met twee kin
deren (interessant zijn de percentages)
Inkomen per week
Woning, brandstof, etc.
Kleding, schoeisel
Nut en genoegen
Voeding
Verzekering
Belastingen
Diversen
Het blijkt, dat het voedsel in 1898 relatief duurder was
dan nu (46% tegenover 35%). Ook de huur eiste een
groter deel van het inkomen op. Voor kleding en schoei
sel werden vrijwel dezelfde percentages uitgegeven, het
geen echter niet zeggen wil dat de kleerkasten van toen
en nu gelijk voorzien waren. Belastingen betaalde men in
1898 niet, er waren echter ook geen sociale verzekeringen.
De koopkracht van de gulden was in 1898 aanzienlijk ho
ger dan in 1948. Het was de tijd van de borrels van enkele
centen en de sigaren van drie voor een dubbeltje. De cij
fers leren ons echter, dat men toen een ongeveer even
groot percentage verrookte als nu, nL 1.69 tegen 2.21%.
Sigaretten en shag waren onbekende dingen. Distributie
bonnen eveneens.
Al met al zien wij wel, dat de soberheid van toen niet te
vergelijken is met de gedwongen soberheid van tegen
woordig. Ondanks de nadelige gevolgen van de oorlog, de
verarming en de distributie, is de algemene welstand nu
aanzienlijk hoger dan in 1898, toen men geen oorlog ach
ter de rug had en in een volkomen normale tijd leefde.
De bevolking van ons land steeg van 5 tot 10 millioen in
woners, de gemiddelde levensduur tot 65 jaar, het sterfte-
Als wij over deze onderwerpen een stukje voor het Zes
kant schrijven, doen we dit omdat wij in de gelegenheid
waren de techniek en de kunst van dichtbij te aanschou
wen.
Op Vrijdag 9 Juli jl. waren wij, voorzitter en secretaris
van de Fabriekskern, uitgenodigd een kijkje te komen
nemen bij het opvijzelen van een laadbrug in Dordrecht.
De uitnodiging hiertoe was uitgegaan van de Burgemees
ter van Dordrecht en onze Directie stelde ons in de gele
genheid deze prestatie bij te wonen.
Geachte lezer, laten wij U verzekeren, dat daar een groots
werk wordt verricht.
Wij besparen U technische details en geven U geen ge
wichten op, maar hetgeen wij daar mochten aanschouwen
is wonderlijk.
Een laadbrug, een bonk ijzer van je welste, werd geheel
op de grond gereedgemaakt en daarna door middel van
vijzels op zijn plaats gebracht.
Een woord van hulde aan de arbeiders, het toezichthou
dend en technisch personeel en aan de montageleider, de
heer v. d. Es, van „Gusto" is hier zeker op zijn plaats.
We danken de Burgemeester van Dordrecht en onze Direc
tie, die ons in de gelegenheid stelde een kijkje op deze
montage te nemen.
Precies een week later waren we te gast bij de Schilder
club „Beati".
De gehele kern was uitgenodigd tot het bijwonen van de
opening der tentoonstelling van werken, welke door de
Schilderclub voor de derde maal werd gehouden. Bijna
de gehele kern had aan de uitnodiging gevolg gegeven
en was dus aanwezig.
Ook nu besparen wij U de verschillende details en willen
alleen maar een woord van lof richten aan het adres van
het bestuur en de leden van „Beati" voor de wijze, waarop
zij hun vrije tijd besteden.
Mensen uit verschillende lagen der bevolking hebben hier
elkaar gevonden en ijveren naarstig naar het doel: hoe
kunnen wij onze sluimerende talenten ontwikkelen en naar
buiten laten treden?
Hoe dit doel benaderd werd, hebben honderden bezoekers
kunnen beoordelen.
Ook hier wordt mooi werk verricht. Niet alleen dat aan
het bestuur en leden de gelegenheid wordt geboden hun
ideaal na te streven en uit te leven, zij brengen dit ook
naar buiten en laten honderden van hun werk genieten,"
daarmede een brok cultuurwerk verrichtend, dat, hoewel
niet direct zichtbaar, toch niet zal nalaten uiteindelijk zijn
stempel te drukken op de gehele werkgemeenschap.
Bestuur en leden van de Schilderclub „Beati", wij spreken
de hoop uit, dat het jullie gegeven moge zijn nog lang op
de ingeslagen weg voort te gaan en dat wij nog dikwijls
zullen mogen genieten van hetgeen door jullie naar buiten
wordt gebracht.
Voorzitter Fabriekskern.
DE PSYCHOLOGIE VAN HET VARKEN
Trek hem aan zijn staart en hij gaat vooruit.
In een bedrijf, waarin tal van electrische lassers werkten,
kon men het niet van deze werknemers gedaan krijgen,
dat ze behoorlijk de schermen aanbrachten om de plaat
sen waar zij werkten. Mondelinge waarschuwingen en
veiligheidsplaten hadden geen effect. Toen is men op de
gedachte gekomen in de werkplaatsen spandoeken op te
hangen, waarop stond:
„Weg met de lasschermen, de oogarts moet ook leven!"
En zie, dit bracht het gewenste resultaat
Wanneer ik zo over de Werf rondloop en zie hoe de men
sen met hun materiaal omspringen, b.v. dat flessen, waarin
gas onder hoge druk zit, zomaar in de ketting van de
kranen hangen, inplaats van in de korf, of hoe de leerjon
gens gevaarlijk op een stelling, boot of kraan aan het spe-
