Het aanbouwen
van gelaste constructies
ui
Hollandse scheepsbouwkunst hielpen tot stand brengen,
zullen wel met zekere trots het fiere schip nagekeken
hebben.
De doopplechtigheid werd verricht door Mevr. S. E.
Varela Keen de Bunge.
De vorige maal werd een en ander gezegd over de manier
van hechten van de naden tussen de secties, zoals dit
door de ijzerwerker gedaan kan worden. In fig. 1 is naast
elkaar te zien een hoekstaal met vier hechtlassen vastge
zet, en een strip welke met twee hoeklassen is verbonden
aan de te stellen platen. Het meest in het oog lopende
verschil is hier weer, dat het aanbrengen van de strip
ongeveer de helft van de tijd kost van die voor het hoek
staal, en, belangrijker nog, dat het verwijderen van de
strip een kwestie is van seconden tegenover minuten
voor het hoekstaal. Tussen beide methoden bestaat echter
nog eenverschil. In fig. 2 is te zien een land in de
scheepshuid (van binnen) en aan de onderkant een stuik,
dat op het land uitkomt. De huidplaten zijn door middel
van hechtstrippen gesteld. Nu weten we, dat eerst stui
ken, en daarna landen worden gelast. Het lassen van de
stuiken veroorzaakt echter krimp. De dwarskrimp trekt
de platen van de onderste gang naar elkaar toe. Nu zitten
deze platen vast met hechtstrippen. Het is echter duide
lijk, dat de kleine verschuiving van misschien 1 mm voor
deze strip geen bezwaar is. Wanneer we in de naad
hadden gehecht, dan zou de verbinding deze verschuiving
niet toestaan, en dan zou of de hecht springen of een
vormverandering zou optreden waardoor de toenadering
tot stand komt. Deze vormverandering zal hier dan zijn
een bult in de bovenste gang boven het stuik. Juist deze
hechtstrippen geven hier de vrijheid die we nodig hebben
en bovendien de vereiste stijfheid om de platen toch
onderling in het zelfde vlak te houden. Voor de hoek-
staalverbinding geldt dit voordeel niet, daarom zijn
hechtstrippen het aangewezen hulpmiddel.
In fig. 2 is te zien, dat zulke hechtstrippen op afstanden
van ongeveer 300 mm worden gebruikt, en bovendien dat
ze in veel gevallen niet recht maar scheef over de naad
ken onderling voet voor voet gesteld en met hechtstrip
pen van kleiner formaat gehecht.
Hieronder duiden we nu nogmaals in het kort aan de
voordelen van het gebruik van hechtstrippen.
1. Door hechtstrippen komen de hechten niet in doch
buiten de naad waardoor het ook toelaatbaar is dat
een niet gediplomeerd lasser, dus ijzerwerker of zijn
helper de hecht maakt. De ijzerwerker hoeft niet op
de lasser te wachten.
2. De hechtstrippen vormen een tijdelijke verbinding;
doordat ze aan één zijde gehecht zijn is het gemakke
lijk om ze te verwijderen met hamer of wringijzer.
3. Hechtstrippen geven ruim voldoende stijfheid in de
richting waarin we stijfheid verlangen maar tevens
voldoende slapte in de richtingen waarin krimpver-
vormingen onvermijdelijk zijn.
Eén waarschuwing moeten we hierbij nog vermelden;
wanneer hijsogen worden aangelast, dan zijn dat wel is
waar-tijdelijke verbindingen, maar deze moeten we toch
aan twee zijden vast lassen. Van het „houden" van een
dergelijke verbinding hangt te veel af, tegenover de vei
ligheid van onze medemensen zijn we verplicht om deze
meerkosten te aanvaarden. J R de Waard.
worden opgesteld. Dit is met opzet gedaan en heeft het
voordeel dat wanneer de naad wordt gelast de dwars
krimp minder wordt gehinderd en daardoor het scheur-
gevaar voor de grondlaag aanmerkelijk kleiner wordt.
In fig. 3 is te zien een punt van de huid van een 10.000
tons schip waar vier secties bij elkaar komen. De secties
zijn eerst vastgezet met strippen van groter formaat (let
wel strippen, niet hoekstalen). Bij het hechten met deze
zware strippen is zorgvuldig gelet op de juiste opstelling
door middel van de slaglijnen die de vertikalen, water
lijnen of spantvlakken aangeven. Later zijn de plaatvlak-
