DRIE MAANDEN TINBAGGEREN, SLIBZUIGEN EN
MET STOKJES ETEN
100
Vliegend naar Venezuela
De Meranteh stuwBilliton
Alvorens U iets te vertellen van de „open mijnen" wil
ik op een zeer belangrijk onderdeel van het tinbedrijf
wijzen, n.l. de watervoorziening. Voor de zeemolens is
dit geen probleem want voor deze staat vanzelfsprekend
voldoende schoon water ter beschikking, al speelt hierbij
de intering van alle stalen delen een onaangename rol.
Voornamelijk wordt er echter binnenslands gewerkt, waar
de tinafzettingen in de rivierbeddingen voorkomen. Nu
moet U zich een rivier op Banka en Billiton niet als een
„Maas" of „Lek" voorstellen. Hoewel er, in 't bijzonder
op Banka, enige rivieren van flinke breedte voorkomen,
vindt men het tin meestal in zeer oude rivierbeddingen
die geheel droog liggen.
De tinmolens in de open mijnen vergen enorme kwanta
water voor het verwerken van de grond in de zeeftrom-
mel, de jigs wasapparaten), enz., terwijl het van het
grootste belang is dat dit water schoon is, dus zo min
mogelijk zand en klei bevat met het oog op slijtage van
de pompen en omdat b.v. het wassen van het tin zeer
slecht met kleihoudend water kan geschieden.
De tinmolen graaft zijn eigen weg in de „kollong" dat
pen grote vijver is. Door de tailing-goten en de stenen-
goot wordt de grond achter het schip weer in het water
III
gestort en vormt daar de z.g. tailing-banken. Het spreekt
vanzelf dat de lengte van de kollong op deze manier
nooit veel groter is dan de totale lengte van de molen
met tailing-goten, terwijl de emmers en de stort van de
goten het water met zand en klei vertroebelen.
Er moet dan ook een middel gevonden worden, het
water bij voortduring te verversen. Daartoe wordt het
zanderige water via een buisleiding naar een bezink-
bekken gevoerd, waar het zand kan bezinken. Tegelij
kertijd wordt aan de andere zijde vers water in de kol
long toegelaten. Het spreekt vanzelf dat hiervoor" be
langrijke waterstaatswerken, zoals het maken van dijken,
kanalen, enz., nodig zijn. De foto's laten U de Meranteh-
stuw zien, welke stuw door de ingenieurs van de Billiton
Mij. werd ontworpen en gemaakt.
De Meranteh-stuw was noodzakelijk om eén groot tinrijk
terrein van water te voorzien, waar o.a. de molen van
gelijkluidende naam in werkt (de „Meranteh" 14 cub.
ft. molen werd door Conrad gebouwd in 1937).
Maar niet alléén de drijvende tinmolens hebben veel
water nodig, ook de open mijnen slokken een geweldige
hoeveelheid op.
wordt vervolgd). ir. F. C. Rauwenhoff.
De heer C. W. de Reus, afd. diepboor, Conrad-Stork,
geeft notities over zijn reis naar het land van de olie.
Van verschillende zijden is mij gevraagd iets over mijn
reis naar en verblijf in Venezuela te schrijven en steeds
heb ik getracht hier onder uit te komen.
Het is mij namelijk niet gegeven mijn indrukken op een
smakelijke manier te kunnen opdienen en ik verwacht
dan ook niet dat U, zoals dit met het lezen van een
spannend boek zo dikwijls gebeurt, Uw nachtrust voor
het lezen van mijn pennevrucht zult opofferen.
Alvorens iets over mijn uitstapje te vertellen, want zo
wordt zo'n reis beschouwd, zal ik maar meteen verklap
pen dat een dergelijke onderneming niets met een ple
ziertocht gemeen heeft.
Vooral als men alleen gaat en een land bezoekt waarvan
men de ta,d slechts weinig of in het geheel niet spreekt.
Zo ook deze reis.
Na nog met veel moeite iets van de Spaanse taal ge
leerd te hebben en gesterkt door het bezit van een zak
woordenboekje en vele goed gemeende raadgevingen;
vertrok ik naar het voor mij vreemde land.
Het was een stralende voorjaarsdag, toen ik, uitgeleide
gedaan door familie en kennissen, onze nationale lucht
haven betrad. Onder het genot van een kopje thee zaten
wij ons te verlustigen aan het imposante schouwspel dat
het landen en starten van de vogels van diverse pluimage
nog altijd biëdt. toen wij werden gestoord door een stem
uit de luidspreker die mij aanmaande direct bij de dou
ane te komen. De reis was begonnen.
De reis begint.
Want eenmaal deze noodzakelijke dienaren der wet ge
passeerd, is het contact tussen vertrekkenden en achter-
blijvenden verbroken. En, nu maar wachten op de stem
uit diezelfde luidspreker, die, het lijkt uren, eindelijk de
'passagiers met bestemming Curagao vriendelijk verzoekt
in te stappen, alsof het een buurtverkeer Amsterdam
gold. Nog een laatste groet en dan slokt het inwendige
van een K.L.M.-vogel een stel ogenschijnlijk uitwendig
kalme luchtreizigers op.
En voor hen, die nimmer een vliegtuig van binnen heb
ben gezien, een korte omschrijving van het intereur van
het toestel, een Constellation, hetwelk mij op een snelle
en prettige wijze naar de Nederlandse Antillen beter be-
kend als West Indië, bracht.
Binnenkomend, aan de rechterzijde een garderobe en
daarachter de toiletten. Links de passagierscabine, met
aan beide zijden dubbele stoelen waarvan de rug met
een enkele handbeweging in verschillende standen ge
bracht kan worden. Deze cabine biedt plaats aan 46
passagiers. De stoelen zijn genummerd maar.... no. 13
