IDEEËNBUS
STUDIE-CLUB
AAN ALLE WANDELAARS(STERS)
VROEGER EN NU
Met genoegen kon worden vastgesteld, dat de opwek
king, welke in Het Zeskant van December werd geplaatst,
goede vruchten heeft gedragen. Niet minder dan 16 ideeën
kwamen er bij de commissie binnen. De bestudering en
beoordeling ervan kostte vanzelfsprekend veel tijd, van
daar, dat eerst op 10 Maart jl. de slotvergadering van de
Commissie kon plaats vinden en het resultaat aan de
Directie worden voorgelegd.
Aan alle inzenders werd schriftelijk het oordeel van de
Commissie medegedeeld.
Het spreekt vanzelf, dat niet alle ingezonden ideeën ge
schikt werden bevonden om in de practijk te worden
toegepast. Laten zij, die ditmaal geen premie toegekend
kregen, de moed niet laten zakken, want het niet toe
kennen van de premie betekent niet, dat hun inzending
niet werd gewaardeerd, integendeel.
De volgende premiën werden toegekend
ƒ10.aan C. Bakker te Slikkerveer (4054) (lastang).
ƒ10.aan A. Triel (105) (materiaalverbetering v. h.
ponsen van lange hoekijzers).
15.aan N. Onderdelinde 1 (163) (verandering bij
joggelbank).
10.aan A. Maasdam (350) (trekbouten aan boor-
baan).
ƒ10.aan M. T. Etman (1234) (voorkomen moeilijk
heden bij verstellen van wielen of tandwielen).
ƒ5.aan P. A. v. Waas (1221) (schoonwassen van
vuile onderdelen). Deze premie is voorlopig in afwach
ting van de beproeving op de practische waarde.
Dè openbare les, welke op 14 Maart jl. door de Studie
club werd gegeven, was een openbaring. Het was intiem
en gezellig in de sfeerrijke benedenzaal van „Irene",
welke voor deze speciale avond stemmingsvol in gereed
heid was gebracht. Jammer, dat de zaal slechts voor drie
vierde was gevuld met belangstellenden. Het gemis van
de „massa" werd echter niet al te sterk gevoeld, daar de
aanwezigen blijk gaven het gebodene op prijs te stellen
en te kunnen waarderen.
De voorzitter, de heer v. Dijk, sprak een openingswoord,
dat de avond al direct stempelde en in de gewenste sfeer
bracht.
De leraar, de heer Hildebrink, schetste het verloop van
de studie-avonden.
En daarna hoorden wij een zeer gevarieerd programma.
De gewone Gustomensen ontpopten zich als spreker. Man
voor man wist de aandacht te boeien en bracht beschaafd
en met kennis van zaken zijn opgedragen of zelf gekozen
onderwerp naar voren.
Ieder van de aanwezigen, zonder uitzondering, was ver
baasd over hetgeen met ernstige wil in korte tijd bereikt
kon worden
Er waren geen zwakke plekken, al was er natuurlijk een
gradueel verschil. Het spreekwoord „ieder vogeltje zingt
zoals het gebekt is", was ook hier van kracht.
De heer Wink sprak tenslotte als bestuurslid der P. V.
Hij zei verbaasd te zijn over het vele, dat in zo'n korte
tijd tot stand was gekomen en wenste de studieclub in
de toekomst nog vele en grotere successen toe.
De voorzitter kon zich dan ook tot. een dankbaar en vol
daan publiek wenden, toen hij om 11 uur de bijeenkomst
sloot. De leraar, die met zijn leerlingen kon terugzien op
een welgeslaagde avond, welke op hoger peil stond dan
in doorsnee het geval is, werd een boekwerk aangeboden.
Er werd inderdaad iets goeds gebracht.
Bravo Gusto, ik zag je betere zijde.
Een toehoorder
De Niwin-mars, welke wij Zaterdag 26 Maart j.l. gelopen
hebben was weer een succes door het bij uitstek mooie
weer. Ondanks het feit, dat tegen het vallen van de avond
een koude mist kwam opzetten hielden wij de goede
stemming er in.
Het is wel jammer, dat er op een zo grote fabriek zo wei
nig animo schijnt te zijn voor de wandelsport. Het be
stuur van de W.S.V. Gusto verzoekt daarom een ieder,
zowel op kantoor als in de fabriek, die 's Zaterdagsmid
dags en eventueel 's Zondags van de buitenlucht wil ge
nieten zich op te geven bij de volgende personen:
Voor de fabriek bij de heer A. Been (loonafdeling).
Voor het kantoor bij Mej. R. V. Gent (correspondentie),
de heer D. v. Willigen (staalbouw), de heer B. Pil (licht
druk).
Wij hopen op een grote toeloop van nieuwe leden, zodat
wij bij een eerstvolgende mars van een flinke Gusto-
groep kunnen spreken.
Het Bestuur
Jaren geleden bracht één onzer staatslieden een bezoek
aan een grote smederij, waar gesmeed werd met de in
die dagen populaire stoomhamers, die door middel van
een hefboom bediend werden. De hamer volgde precies
de bewegingen van de hefboom. Een smid, die jaren lang
een dergelijke hamer bediend had, had de volle belang
stelling van de hoge bezoeker. Hij en z'n hamer waren in
de loop der jaren één geheel geworden en hij vroeg het
te mogen tonen.
„Mag ik Uw horloge dan even hebben?" Het gevraagde
werd met ketting en al overhandigd. U kent het wel, zo'n
dubbeldik gouden wekkertje met een sleuteltje en een
ketting, waaraan je een hond kunt vastleggen.
De smid legde zijn zweetdoekje op het onderblok en het
klokje er op. Hij liet de hamer op en neer dansen en met
elke slag kwam deze dichter bij het klokje. De slagen
werden steeds korter en eindelijk stond de hamer stil op
het kostbare stuk. Het gezicht van wijlen Zijne Excel
lentie zal ik niet beschrijven, maar in ieder geval hij
werd niet kwaad.
De smid liet aan de ketting trekken en waarlijk, het hor
loge lag klem.
Even later ging de hamer omhoog en het klokje kwam
te voorschijn, zonder enige beschadiging. Zelfs het glas
niet, dat in die dagen nog breekbaar was.
Routine, geen vakmanschap. Zo was het vroeger.
En nu? Ik heb gedurende een half jaar één onzer jonge
draaiers in z'n werkzaamheden gevolgd. In die tijd zag
ik hem aan een kleine draaibank, dan weer aan een met
een as erop van 6 meter lengte. Ik zag hem aan de boor-
kotterbank, aan de frais-kotterbank, ja, waar zag ik hem
niet. Het kan niet anders, of zo'n knaap moet een all
round vakman worden. En wat een afwisseling in werk
stukken! Zo kan het lang duren, eer je een hekel aan
je werk krijgt.
Bravo, draaiersbaas, zo behoort het! Ik sprak met een
van onze oudste machineboorders. Hoeveel gaten en gaat
jes hij al geboord had wist hij niet meer. Hij stond sinds
kort aan een nieuwe machine, U weet wel, zo'n „all
American" met een 30 verchroomde handels en knoppen,
snelheidsmeters en wat niet al. Een lieve lust, als zo'n
machine aan je zorgen is toevertrouwd!
Ik vergeleek hem met een vliegenier in z'n cockpit. Ook
zoveel verchroomde handels en knoppen. Hij gnuifde van
trots en ging aan het demonstreren, zeer snel, buitenge
woon langzaam, omhoog, omlaag, dwars weg, ik weet
niet wat al.
„Ja, net een vliegenier," zei hij, „alleen verdienen we
wat minder."
Zo'n ouwe sok!, maar ik dacht, die oudjes doen het nog
best. v. B.
Copyright 1949, I.H.C. Den Haag, Holland. Overneming van artikelen slechts na schriftelijke toestemming geoorloofd. Druk en ontwerp Holdert Co. N.V., Amsterdam
