K't enieA d/ 'i hecl'ti/z'en
FOTO VAN DE MAAND
Soms hébben wij zelfs opzettelijk stille strandgedeelten
opgezocht. Soms zijn wij daar te ver gegaan en soms héb
ben wij tegen de stroom opgetornd. Maar het zal ons niet
meer gebeuren, dat beloven wij uit de grond van ons hart.
Altijd doen wat voor ons bestwil is, altijd op de witte
steentjes oversteken, zo zijn wij. Als men er ons maar op
wijst.
„De Klop" was ook deze maand bezig met het meten van
spanningen door middel van rekstrookjes. Inmiddels heb
ben wij aan de Verenigde Naties deze spanningsmeetwijze
voorgelegd en zitten nu op antwoord te wachten. De func
tie van Internationaal Spanningmeter zou ons wel aan
staan, denken wij. En volgens die meneer van „De Klop"
is het niet zo gek lastig ook, dat meten van spanningen.
Het was technisch en wij begrepen het dus dood-
simpel moet het geweest zijn. Of niet soms?
MOLEN TE KINDERDIJK
Ingezonden door Mevr. VederSmit te Bilthoven
In het firmanieuws van K. lazen wij voor U dat
de jubilarissen uit het bedrijf, samen met die van andere
bedrijven, in Rotterdam vererende getuigschriften ontvin
gen van de Maatschappij voor Nijverheid en Handel. Wij
zijn geen M. v. N. H., alhoewel soms toch in de handel
en nijver zolang we leven, maar niettemin ook onze ver
ering voor hen die 50, 40 of 30 jaar trouw en onafgebroken
in dienst waren bij hun werkgever. Op 8 en 9 Mei werd
door het merendeel der werkers van J. K. een half uur
overgewerkt of een navenant deel van hun salaris afgedra
gen ten behoeve van de Stichting 1940'45. De Directie
heeft eenzelfde bedrag afgedragen, als door de werkne
mers was opgebracht. Ditmaal, hoeden af voor J. K.
L. Smit en Zoon openen met een artikeltje over teamwork,
wat wij zeer belangrijk vinden. De strekking is dat onder
linge samenwerking weliswaar uiterst belangrijk is, maar
dat dit niet mag gaan ten koste van de zelfwerkzaamheid
der deelnemers. Ieder moet de gelegenheid krijgen om zich
zelf te ontplooien het „samenspel" is slechts een middel,
geen doel. Wij wilden dat de Keuze- en Technische com
missie van het Nederlandse voetbalelftal het firmanieuws
van L.S.Z. lezen. Daar haden zij ook iets van kunnen op
steken. Eveneens belangrijk is het artikeltje „Vakopleiding
in de Scheepsbouw". Het vestigt de aandacht op het feit,
dat het witte boordje van de kantoorbediende nog steeds
bij ouders en opvoeders meer in trek schijnt te zijn dan
de overall. De werkloosheidcijfers leren ons echter dat be
kwame metaalbewerkers praktisch niet werkloos zijn, maar
dat de arbeidsmarkt met kantoorbedienden daarentegen
overvoerd is.
Bij Verschure weer enige practisch technische artikeltjes
over stoomketels en de weg der electronen. Het uitstapje
van de leerlingen-opleiding naar Wanssum mag zeer ge
slaagd genoemd worden. Verschure's schaakclub schaakte
tegen Gusto en won met 1917. Verder wemelt de „Scha
kel weer van de voetbaluitslagen, klaverjasresultaten e.d.
Werkelijk een zeer bloeiend verenigingsleven, daar in Am
sterdam.
Wij lezen in het Gusto-nieuws dat op verschillende plaat
sen van het terrein fonteintjes zullen verschijnen, zoals men
schreef, om in de behoefte aan drinkwater te voorzien. Wij
meenden dat er in Schiedam aan drinkwater nooit behoef
te bestond, met al die klarefabrieken. Wij hopen dat die
fonteintjes in elk geval op gezette tijden zullen „verschij
nen en dat het geen fata morgana's zullen blijken voor
de dorstenden in de Gusto-woestijn.
De Gusto-muziekvereniging won de tweede prijs in een
concours te Woerden. Interessant was het stukje over het
kantoorgebouw van Gusto, dat dreigde te gaan verzakken.
De heipalen waarop het gebouwd is, zijn thans dieper door
gedreven en met betonnen opzet-stukken verlengd.
Conrad-Stork opent met een artikeltje over eerlijkheid.
Wist U dat wanneer 700 arbeiders dagelijks 1 schroef mee
naar huis nemen, dit een verlies betekent van 210.000 stuks
per jaar? Verder lazen wij enige wenken voor baders en
zwemmers in zee, welke ons uit het hart gegrepen waren.
Wij hebben nooit beseft wat we allemaal misdeden wan
neer we aan het baden waren. Wij bekennen het: soms
hébben wij gebaad, daar waar geen badmeesters waren.
toen met een log, een driehoekig plankje, waarin in elke
hoek een gat was geboord.
Door elk gat werd een eind touw gestoken, aan het ene
eind voorzien van een knoop om het plankje vast te hou
den. De drie andere einden waren bevestigd aan de zoge
naamde loglijn. Wierp men nu dit plankje overboord, dan
wikkelde zich door de weerstand van het water de loglijn af.
In die loglijn zaten knopen, op 1/120 zeemijl van elkaar af.
Als men nu de tijd opnam tussen het door de handen glij
den van twee knopen, of ging men na hoeveel knopen er
door de handen gleden in een halve minuut, 1/i20 uur dus,
dan was dit aantal gelijk aan de hoeveelheid mijlen, die het
schip per uur liep.
Volkomen zuiver was die manier van meten niet, maar de
oude zeevaarders konden het er uitstekend mee doen.
Tegenwoordig wordt de snelheid van een schip bepaald
met behulp van allerlei instrumenten.
Het is wel interessant om hier een aan Neerlands Scheep-
\aart en Scheepsbouw ontleend staatje te publiceren van
de gemiddelde snelheid van schepen
Zeesleepboot met sleep 58 kn. 9 a 15 km
Vrachtschip of tanker 11—14 kn. 20 a 26 km
Passagiersschip 16—30 kn. 30 a 56 km
Kruiser 28—35 kn. 52 a 65 km
Torpedobootjager 35—40 kn. 65 a 74 km
Men ziet dat verscheidene schepen een snelheid bereiken,
die de gemiddelde snelheid van een auto evenaren.
(„De Schelde" Personeelsorgaan)
