ZO GMT HET I) HET VERRE OOSTEN
De verkooporganisaties van de I.H.C. moeten regelmatig
worden uitgebreid en verbeterd, om steeds meer pijlen
op onze boog te hebben voor het verkrijgen van op
drachten uit het buitenland. Hoewel reeds heel veel
landen door de I.H.C. bewerkt worden en vertegenwoor
digers aldaar zijn aangesteld, moeten wij met onver
moeide ijver, door persoonlijke bezoeken en door inten
sieve reclame onze naam over de gehele wereld bekend
maken.
Speciale moeilijkheden levert dit op in de landen, waar
een geheel andere mentaliteit heerst dan in Europa. Het
Verre Oosten, met zijn grote verscheidenheid in gods
dienst, levensopvatting en taal, geeft hierbij zijn eigen
problemen.
Bij voorkeur zoekt de I.H.C. in deze landen een agent
die het land door-en-door kent en de taal spreekt. Zo
heeft de I.H.C. in India als vertegenwoordiger een In
dische firma.
aangedaan. Al sloffende naar de „eetkamer" werden de
muilen voor de deur neergezet en ging men op „kousen
voeten" naar binnen.
In de eetkamer" stonden ongeveer tien lage marmeren
ronde tafeltjes met grote platte bladen en een kroes.
Achter de tafeltjes een half rond kussen waarop men met
gekruiste benen ging zitten.
Het Indische (niet het Indonesische!) eten is geheel
vegetarisch. Men begint met een soort pannekoekjes met
langs de randen van het bord allerlei groenten op diverse
wijzen tot balletjes, sliertjes, enz., klaar gemaakt. Men
eet met de vingers van de linkerhand en het is verwon
derlijk hoe men met deze ene hand een stukje van de
pannekoek afneemt en hierin de groente wikkelt, om
daarna het geheel in zijn mond te stoppen. Interessant
om eens mee te maken, maar een Hollandse boterham
is lekkerder!
Na het eten liet men ons een ander vertrek zien, waar
een geweldig kussen van ongeveer 3 bij 3 meter op de
grond lag. Na de maaltijd legt men zich hierop plat
neer om een goede spijsvertering te bevorderen.
Grenzend aan India heeft men het Mohammedaanse
Pakistan, dat op het ogenblik in zeer grote politieke
en godsdienstige moeilijkheden met India leeft.
Een vertegenwoordiger die zelf Mohammedaan is, kan
nooit tegelijk vertegenwoordiger zijn of autoriteiten be
zoeken in streken waar Hindoes leven. In India, dat
in 1947 zelfbestuur kreeg, zijn nog vele Engelsen in de
hogere betrekkingen van de havenbesturen, fabrieken,
enz., hoewel deze meer en meer door Indiërs worden
vervangen.
Het spreekt wel bijna vanzelf dat in de tijd, dat India
nog een Britse Kolonie was, al het baggermateriaal voor
de havens door Engelse firma's werd geleverd. Het is
dan ook voor de I.H.C. een grote voldoening dat zij voor
het eerst een order voor de haven van Calcutta voor een
India (een gedeelte van het voormalige Brits-Indië),
heeft een bevolking van 337.000.000 mensen (Nederland
10.000.000) en een oppervlakte van 1.246.800 vierkante
mijlen. (Nederland ongeveer 12.874 vierkante mijlen.)
De vier grootste handelscentra zijn Calcutta, Bombay,
Madras en New Delhi, welke elk een bevolking hebben
van 1.5 tot 4 millioen inwoners.
De voornaamste havens zijn Calcutta, Bombay en Ma
dras, welke alle zeer ver uit elkaar liggen en dus niet
gemakkelijk te bereiken zijn. Dit is echter niet de enige
moeilijkheid! Er is een hemelsbreed verschil tussen de
bevolking uit de verschillende provincies. De Bengalees,
de Madrasser, de Bombayer, enzzijn mensen van
geheel verschillende instelling.
De bevolking is verder ingedeeld in verschillende „kas
ten", afhankelijk van geboorte, ontwikkeling, enz., die
hun positie in de maatschappij bepalen. Deze kasten
zijn streng van elkaar gescheiden en mogen dikwijls
geen contact met elkaar hebben. Tenslotte is er het ver
schil in godsdienst, van Mohammedanen en Hindoes, die
ook vaak in fanatieke vijandschap tegenover elkaar staan.
De levenswijze van de Indiër wijkt ook verder heel
sterk af van de onze. Als voorbeeld moge dienen hoe de
maaltijd bij een hooggeplaatste Indiër wordt gebruikt.
Toen schrijver dezes in de kamer van een Indiër, voor
het aan tafel gaan zat te praten, werden hem door een
Indische bediende de schoenen uitgetrokken en houten
muiltjes (net groot genoeg voor een jongen van 10 jaar)