naar 3ncloneóië
EEN LUCHTREIS
Al klinkt het gezoem van vliegtuigmotoren ons bekend in de oren, toch
kijken we altijd weer omhoog, spiedend of we de machine kunnen ont
dekken in het luchtruim. En vele kijkers bekruipt dan het verlangen om
ook eens een reis door de lucht te kunnen maken. Schrijver was één van
hen. Hij heeft thans het voor sommigen twijfelachtig genoegen gehad ziir;
stille wens in vervulling te zien gaan in de vorm van een reis Amster
dam-Djakarta per Constellation. Misschien vinden speciaal mijn oud
collega's van de Gusto het prettig iets over deze reis te vernemen, van
daar dat ik deze regels schreef. Na een beetje zenuwachtig afscheid van
de achterblijvenden en nog een blijf heer" van Vader, na het vervullen
van de nodige formaliteiten, controle-papieren, bagage, douane (of je
toch vooral niet meer dan de toegestane 2 dollars meeneemt!), wandel
je naar de „kist". Dan is het 20 uur. Heel even denk je aan de pas
gelezen vliegtuigrampen, maar eenmaal in de Constellation, verwelkomd
door een leuke stewardess (ik ben nog vrijgezel) valt dat van, je af. Het
viel me op, dat om psychische redenen, het getal dertien nergens te
vinden is. (Ai, ai, maar mijn naam heeft toevallig dit aantal letters!)
Er gloeit voorin een order op: „Riemen vast en niet roken". Een stukje
kauwgum krijg je om het aanzuigen van het straks optredende drukver
schil te voorkomen. De motoren worden gestart en dan rolt de machine
naar de startbaan. Voor je er erg in hebt, vlieg je en stijgend verdwijnt
er een groep lichtjes: Amsterdam!
Een steward brengt je een grote map met wenken voor de tropen, reis
gids en van alles en nog wat. Dranken en sigaretten worden gepresen
teerd. Je trekt je pantoffels aan en kijkt eens naar buiten. Welk een
indrukwekkend uitzicht! Het is of je over een door de maan beschenen
sneeuwveld glijdt. Het maakt je stil. We vliegen boven een wolkenveld.
Het geluid van de motore-n is niet hinderlijk.
De etappe A'dam-Caïro (3380 km) wordt in één ruk afgelegd. We
nemen de route over Marseille, Corsica, Creta. De groepen twinkelende
lichtjes, waarover je heenglijdt, hebben iets sprookjesachtig, iets feeërieks.
Het zijn voor mij geen verlichte huizen of straten, maar stukjes klater
goud op een zwart tapijt. Bij het aanbreken van de dageraad, komt het
vliegveld Farouk in zicht. We dalen. Hier 'n tip voor nieuwe luchtreizi
gers: zorg ervoor, dat je bij het stijgen en dalen geen hongerige maag
hebt, want dan heb je 99% kans, dat de god der winden, Aeolus, een
tol van je eist, welke tol je beschaamd en met een groen-geel gezicht in een
papieren zakje moet deponeren en afgeven aan de steward, die voor
verdere verzending zorg draagt.
Zodra je in Cairo komt, begrijp je waarom deze stad de „poort" tussen
Oost en West wordt genoemd. Zo op het eerste gezicht zijn de „ge
wone" mannen in hun lange hemden niet van de vrouwen te onderschei
den. Erg proper in hun uiterlijk zijn ze niet. Na 2 uren begint de
2de etappe: Caïro-Basra (1580 km). Het Nijldal biedt een prachtig
panorama; we passeren het Suez-kanaal en daarna komt de Syrische
woestijn. Niets dan zand. Door deze woestijn loopt echter een 1600 km
lange oliepijpleiding.
(0) 3
