kijkje over BUURMAN'! SCHUTTING
U moet niet denken, dat wij iets tegen tarieven hebben, maar soms
krijgen wij weieens een brok in de keel, wanneer wij zoals onlangs in
het „firmanieuws van De Klop" ons oog (niet letterlijk) laten vallen op
zo'n bericht over tariefcommissie. U moogt het gerust weten, maar wij
werken (nog) niet in tarief. Wij zouden wel wensen, dat wij per strek
kende meter tekst betaald werden, of zelfs per letter, doch wij vrezen
(terecht?) dat men ons geschrijf niet op de volle waarde (onze waarde)
zou weten te schatten.
Het nieuws van J. K. Smit besteedt een hele pagina aan het voorlichten
van de huisvrouw over het besparen van gas, stroom of petroleum bij
het koken van groente. Maar wat U zo aan voedingsstoffen gered hebt
is niet zo dadelijk te zien schrijft men en men eindigt te ver
zekeren, dat dit nog veel belangrijker zal blijken. Maar wanneer is die
redding nu wèl te zien en wat blijkt belangrijker dan dat, J. 6 K.?
Het veilig werken gaat ons, zoals bekend, ook zeer aan 't hart. Nu weer
bij Gusto een fraai (zéér fraai, mogen wij wel zeggen) artikel over:
„Werkt veilig, allen samen". „Een hakker (wij citeren Gusto) werkte
zonder bril, prompt een stukje staal in zijn oog. Was dat nodig?"
„Was dat nodig?" vraagt Gusto. Wij weten het niet, maar wij kunnen
ook niet alles weten. Waarom droeg die hakker geen bril? Dat is ónze
vraag. Een stukje staal in het oog, lijkt ons nóóit nodig, een bril wèl,
op de neus, vóór het oog, dan.
Ons bevalt de leus: Kijk uit naar alle kanten, waarmede wij in „De
Schakel" en in Amsterdam van alle kanten bestookt worden. Soms als
wij in een pessimistische bui zijn, dan overwegen wij, dat de mens van
1952 wel erg veel leuzen krijgt te horen. Als men tenminste uitkijkt naar
alle kanten. Uit balorigheid bedenken wij dan een paar leuzen voor eigen
gebruik of zelfs voor de I.H.C. HOLLAND, maar meestal kruipen we
maar zo'n beetje in onze schulp. Maar „Kijk uit naar alle kanten!" is
wel een goede leus. Er zijn zo weinig slechte!
Dat geen schutting hoog genoeg is om onze zienersblik tegen te houden,
blijkt wel hieruit, dat wij bij Conrad-Stork de foto zagen van Mej. Ve-
ringa die, blijkens het firmanieuws, sedert vorig jaar werkzaam is op
onze (pardon: Conrad Stork's) inkoopafdeling. Het bedienen van de
schrijfmachine maakt een belangrijk deel van haar dagtaak uit, aldus de
C.S.-redactie.
Wij, voor ons, zouden gemeend hebben, dat zij haar dag zoek bracht
met inkopen, maar ach, zij is er pas één jaar. Alhoewel wij onze Dulcinea
ook eerst één jaar hebben (maar niet in dienst) en zij alle inkopen zelf
standig (buitengewoon zelfstandig) verricht. En geen schrijfmachine.
Kantoor- en bazenpersoneel van L.S.Z. bracht een bezoek aan het Ne
derlands Scheepsbouwkundig Proefstation te Wageningen, op een natte
snippermaandag. Daar in Wageningen was een sleeptank met 15.000.000
(zegge vijftien millioen) liter water, waarin hele scholen vis bleken te
spelen. Die vis moet het water vrij houden van vliegenlarven en de
ÉS.Z.-redacteur verzekert met stelligheid, dat het knapen van goud
vissen waren. Wij kennen deze vissen van naderbij (een vrouw van de
broer van Dulcinea is geparenteerd aan de karpers, die weer na verwant
zijn aan goudvissen). Wij kunnen dan ook met stelligheid verzekeren,
dat het niet alleen goudvissen waren, doch zelfs nu nog goudvissen zijn.
