C.~E>eati raatje
het Gewestelijk Arbeidsbureau van Uw woonplaats;
2. dat U verplicht bent U binnen 24 uur na de aanvang der werkloos
heid te melden bij de plaatselijke correspondent van de bedrijfsver
eniging.
Deze aanmeldingen moeten persoonlijk geschieden i.v.m. de te vervullen
formaliteiten.
Hiermede hebben we getracht U een zeer beknopt overzicht van de nieuwe
wet te geven. Het zou te ver voeren in dit bestek alle artikelen van de
wet te gaan oplepelen. Vermoedelijk zoudt U dan ook zulk een droog
artikel half gelezen ter zijde leggen. Laten we hopen, dat het de Werf
Gusto goed gaat tot in lengte van dagen, opdat zij „een goed risico" voor
de Werkloosheidsverzekering mag betekenen.
Het was weer gezellig en druk bij Beati. De schilders op hoogspanning,
de jury vol inspanning en het bestuur overspannen.
Het was traditioneelDe aankleding was kleurig en ook fleurig
(zonnebloemen). Een goed teken was dat. Er lagen mooie lopers. Ja,
men waande zich in Boymans. Net echt! De voorzitter op zijn netjes
sprak een welkom, en gaf een leuk versnippert overzicht en haalde,
zoals ieder rechtgeaard Nederlander, het slechte weer erbij. De leden
waren nieuwsgierig wat de kunstzinnige juryleden voor hen in petto
hielden.
De heer F. Smulders prikte een rustige speech tegen de graag luisterende
mensenwand, waarna de voorzitter van de P.V. zijn altijd ronde taal
confettieerde over de glimlachende aanwezigen. Maar ik vergat U te
vertellen, dat de heer Smulders ook een stel prachtige prijzen uitreikte.
De „grote" man was ditmaal de heer K. Vraudeunt, die de eerste
prijs in de wacht sleepte. Sleepte is 't rechte woord. Hij vertelde mij
ten minste, dat 't een slepend schilderstuk is geweest, waarop hij menig
zweetdruppeltje heeft gelaten. Dus was die prijs verdiend. De rest kreeg
ook prijzen, mooie plaat- en boekwerken, die men erg zuinig bewaren
zal. Of ze die verdiend hebben? Ja, bij Beati verdienden allen een prijs
(zelfs de toeschouwers). Zonde, dat er niet meer prijzen waren, dan
waren er geen lelijke gezichten geweest. De Pers was er ook. Die lui
flitsten met lampen en liepen in leren jassen te flaneren. Zij knikten
en fluisterden (vooral tegen de damesleden) hoe mooi ze alles vonden.
Dan spring ik over op Zondag. Ik was er weer heengegaan om te zien
of er nu rustiger gekeken kon worden. Ja, daar was heel goed werk
bij. De leden van Beati verrichtten sleep- en loodsdiensten. Ze zeulden
met allerlei slag volk rond de doeken. Vertelden en betoogden, ver
dedigden en verwierpen, als in de echte gildetijd. Toch loof ik dit vrije-
tijd-schilderen. Er zit een goede, gezonde grond in. Rust, kunstbegrip
(op de duur), afleiding, beschaving, netheid, kleurenkennis, harmonie,
durf, compositie en vooral liefde om iets te maken. En tot slot zag
ik met plezier de tekeningen. Ze lieten je merken, dat een eenvoudige
ziel veel in zich verbergt. Het was een welbesteed kijken, een proficiat
waard. EEN KIJKER.
(0) 115
