DE MAGEN KWAMEN IN OPSTAND
De indicateurtoestellen werden opgesteld
en nauwelijks zee op of er werd een
stel diagrammen genomen en het vermo
gen der schroefmachines werd uitgerekend;
we voeren met 3/4 vermogen. De 30 uur-
proef was begonnen.
's Nachts om één uur werd gewekt, dus
opstaan en aankleden.
Maar dat was gauwer gezegd dan gedaan.
De zee was verre van rustig en onze
slaapvertrekken waren in het voorschip.
Het schip stampte en slingerde, zodat we
ons vastgrepen aan de zeevastgezette tafel.
Zo begon het aankleden; het overhemd
ging wel, maar nu de pantalon. Eerst het
ene been, daarna het anderemaar dat
kwam er naast terecht. Nog eens gepro
beerd, weer ernaast. Ja, de vierde keer
lukte het, onder grote hilariteit van de collega's. Nu naar dek, brwat
was de zee wild. Met goed fatsoen kon men haast niet staande blijven.
Zoals U weet, zien de technici ei' altijd goed verzorgd uit, zo zelfs dat
als de tanden slecht worden, wel dan weet de tandarts wel raad. Mooie
tanden zijn immers een sieraad, dat men niet gaarne missen wil. Maar
daar aan boord, door al dat geschommel en mede door de warmte in
machinekamer en ketelruim, begon de maag te protesteren.
Vlug naar de reling, maar eerst het gebit in de zak en dan de vissen
voeren. Zo kon het gebeuren, dat er technici rondliepen met een mummel
mondje. Lui, die je haast niet verstaan kon, niet vanwege het geraas der
zee, maar vanwege de tandloosheid.
Maar de diagrammen werden op de vastgestelde tijden genomen en het
machinekamerpersoneel hield zich goed, behalve enkele jongeren, die meer
dood dan levend waren.
De door Verschure ontworpen schroefmachines bleken zeer goed te zijn,
zonder warmlopers kwamen we, terwijl het dag werd, in de buurt van
het eiland Texel.
Al spoedig bleek, dat de mijlpalen aan de binnenzijde van het eiland ston
den, zodat mijlgevaren werd in kalm water, tussen het eiland en de kust.
Een heerlijk zonnetje verwarmde zeezieken en gezonden.
Spoedig was alle narigheid vergeten en werd het kombuis als 't ware
bestormd, want allen hadden honger. Nu, om twaalf uur smaakte het
middagmaal heerlijk.
Het mijlvaren begon met halve kracht, later met vermogen, waarmede
verder de gehele dag gevaren werd.
Wat was het nu heerlijk weer!
Soms voeren we dicht langs de kust en zagen de nieuwe Marinehaven
in wording.
Een baggermolen en zandzuigers waren bezig met dit millioenenwerk. En
buiten de haven waren de oorlogsschepen aan het oefenen. Een grote
onderzeeër zagen we langzaam zinken, voor een duik onder water.
Wat opviel, was het grote aantal bakens, dat zich in dit vaarwater bevond.
De zon ging onder en spoedig viel de duisternis in.
W-
124
